Tapas: Νέα τάση ή νέα… προσαρμογή;

Τον τελευταίο καιρό όμως σε Θεσσαλονίκη αλλά και Αθήνα, σαν να υπάρχει μια επιπλέον κινητικότητα με άρωμα Ισπανίας. Θες γιατί μπουχτίσαμε το degustation και το a la carte, θες γιατί… ξεμείναμε από πρωτοτυπία και λεφτά, θες τέλος πάντων γιατί στην Ισπανία φύσηξε ένα νέο κύμα tapas που κάποιο διορατικοί επιχειρηματίες της Ελλάδας αποφάσισαν να φέρουν και εδώ; Όπως και να’ χει τα tapas στις πόλεις μας ξεπηδάνε το ένα μετά το άλλο και προς το παρών, ευτυχώς, όχι σαν τα μανιτάρια!

Κάνοντας όμως μια αναδρομή στη φιλοσοφία και την κουλτούρα των tapas στην πατρίδα τους, το gps μας κατευθύνεται προς Μαδρίτη και Βαρκελώνη. Στη μεν πρώτη, όπου η φιλοσοφία των bars δεν είναι τόσο διαδεδομένη, θα συναντήσουμε κυρίως εστιατόρια με τον κατεξοχήν τους ορισμό και άρα με μεγαλύτερη ποικιλία, ειλικρινέστερες γεύσεις… αλλά και λιγότερο fun! Στη Βαρκελώνη από την άλλη, τα tapas bars βρίσκονται παντού! Τα συναντάς είτε σε μορφή elegant εστιατορίου όπου σερβίρουν ακόμα και τους πιο απίθανους συνδυασμούς, είτε ακόμα και σε επιχειρήσεις με τεράστιες μπάρες όπου οι γεύσεις αραδιάζονται προκλητικά μπροστά σου κάνοντάς σε αναπόφευκτα να κοντοσταθείς και να μην ξέρεις τι να πρωτοεπιλέξεις. Στη δεύτερη περίπτωση, φυσικά ως plus θα πρέπει να σημειώσουμε πως υπάρχει μια σαφής και έντονη παρεΐστικη διάθεση, ενώ τα φώτα κλέβει η «τελετουργία» της χαρτοπετσέτας κατά την οποία τελειώνοντας το γεύμα ή δείπνο σας, ο σερβιτόρος (στην περίπτωση που ο πελάτης δε γνωρίζει το ιδιόμορφο έθιμο) πετάει τις χαρτοπετσέτες στο πάτωμα, ως ένδειξη ότι έχετε τελειώσει το φαγητό.

Οι επιλογές λοιπόν στη Βαρκελώνη για tapas είναι αρκετές. Πρώτη σαφώς, αποτελεί το Tickets του Ferran Adria ο οποίος αποφάσισε να πειραματιστεί και σε ένα απλούστερο concept με… μικρότερες μερίδες και προσιτές τιμές. Αποτέλεσμα; Το παγκόσμιο γαστρονομικό ενδιαφέρον στράφηκε επάνω του, και τα tapas κάπως έτσι άρχισαν να αποτελούν «must» επιλογή. Από την άλλη, στην περίπτωση που αναζητάτε κάτι λιγότερο «κοσμικό» αλλά σαφέστατα αξιόλογο σαν επιλογή, υπάρχουν ορισμένες ιδέες που και θα ιντριγκάρουν τον ουρανίσκο σας και θα σας εκπλήξουν ευχάριστα με τη διαφορετικότητά τους.  Το Dos Palillos για παράδειγμα, στο οποίο ηγείται ο Albert Raurich με θητεία επίσης στο El Bulli, θα δοκιμάσετε tapas ασιατικά με σαφή fusion διάθεση σε έναν κομψό χώρο που παίζει ευχάριστα με τις αποχρώσεις του πάθους και το ξύλο. Το El Xampanyet από την άλλη, μπορεί να μην έχει ασχοληθεί ποτέ με το design, λειτουργεί όμως από το 1929 και έχει εξειδικευτεί σε αυτό που δημιουργήθηκε από τότε να κάνει: τα tapas. Εδώ, θα τα συναντήσετε σε μικρότερη ποικιλία, αλλά με τρομερή γεύση, και θα τα συνδυάσετε ακόμη και με home made αφρώδες κρασί. Και μιας και αναφέρθηκα σε λάτρεις του οίνου, η αρτιότερη επιλογή για εσάς, δεν είναι άλλη από το Quimet & Quimet tapas bar το οποίο επιπλέον διαθέτει και ένα από τα εντυπωσιακότερα και πιο ενημερωμένα κελάρια όλης της Βαρκελώνης. Τέλος, αξιόλογη επιλογή αποτελεί και το El Quim de la Boqueria, το οποίο μάλιστα αποτελεί οικογενειακή επιχείρηση και σερβίρει παραδοσιακές γεύσεις Καταλονίας, και αποτελεί μια στάση που κάθε επισκέπτης της Βαρκελώνης οφείλει να κάνει μπαίνοντας στην αγορά.

Επιστρέφοντας ωστόσο… πίσω στην Ελλάδα, εν έτει 2012 μπορούμε πλέον να μιλάμε για ένα… tapas frenzy ρεύμα που όσο πάει γίνεται ακόμα πιο νόστιμο. Το Tapas Bar στο Γκάζι με τη δεκαετή πορεία στο χώρο, το Jamon στον Κεραμεικό με την παρεϊστικη διάθεση, ακόμα και τα πιο πρόσφατα εγχειρήματα, όπως του Fabrica de Vino στο Κέντρο  που αποτελεί ένα από τα αρτιότερα wine bars της Αθήνας, αλλά και το νέο Mono στην Πλάκα των Olivier Campana και Βασίλη Βασιλείου, όλα αποτελούν παραδείγματα που ενισχύουν τη δειλή –ακόμα- αγάπη του Έλληνα για την Ισπανική γαστρονομική παράδοση.  Τα νέα όμως δεν σταματούν εδώ. Αντίθετα, ενισχύονται και μάλιστα από επιλογές που για πρώτη φορά εισβάλουν σε «mainstream» περιοχές, όπως το Κολωνάκι και η Γλυφάδα. Στο μεν Κολωνάκι, εδώ και λιγότερο από δύο μήνες συναντάμε το Cinco. Ένα all day tapas bar, πανέμορφο σε αισθητική, στου οποίου την κουζίνα συναντάμε τον Δόξη Μπεκρή, ευρύτερα γνωστό, τελευταία, από τη θητεία του ως executive chef του Costa Navarino. Εδώ θα δοκιμάσουμε μικρές μερίδες από φιλέτο λαβράκι με κρούστα chili και λεμόνι με τρυφερά καλαμπόκια και υγρό ζελέ ελαιόλαδου, σε ένα πιάτο που σερβίρεται με λαβίδες. Μπορούμε επίσης να ζητήσουμε και αρνίσιο καρέ σε κρούστα μυρωδικών με αγιολί με μέλι, πράσα, φασολάκια, δεντρολίβανο και κονφί σκόρδου, ενώ δεν απουσιάζουν και οι επιλογές σε patas bravas (πατάτες Μπράβας με σάλτσα αγιολί) και fabada Asturiana (παραδοσιακό Ισπανικό πιάτο με γίγαντες με τσορίθο, jamon Iberico και φρέσκο λουκάνικο). Όσο για τη δεύτερη επιλογή, ανοίγει τις πόρτες της την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου και αποτελεί μεταφορά του Jamon σε δεύτερο υποκατάστημα στα Νότια. Έτσι, στη Γλυφάδα πλέον θα έρχεστε και για εξαιρετικές προτάσεις σε αλλαντικά, για tapas με πέστο και δαμάσκηνα γεμισμένα με φυστίκι Αιγίνης και όλα αυτά σε ένα concept που η Αθήνα έχει ήδη αγαπήσει πολύ από τον Κεραμεικό.

Όσο για τη συμπρωτεύουσα, μπορεί να απολαμβάνει την Ισπανική κουλτούρα όχι σε ένα, αλλά δύο σημεία, υπό το όνομα Tapas Bar (Φιλίππου 17 στο Κέντρο και Κατούνη 4  στα Λαδάδικα) και να επιλέξει ανάμεσα σε φιλέτο αντζούγιες στο λάδι τους, ψωμί ψημένο με καπνιστό μπακαλιάρο, κροκέτες με Jamon Serrano και κοτόπουλο ή και λουκάνικο τσορίθο στη σχάρα.

Και σίγουρα έπεται (νόστιμη) συνέχεια…