Σεράμικο, γαστροταβέρνα με κιμπάρικες γεύσεις

Μία ακόμη περίπτωση γαστροταβέρνας είναι και το Σεράμικο που επισκέφθηκα με αφορμή το ανανεωμένο του μενού, το οποίο αλλάζει ανά εποχή. Εδώ η προτεραιότητα έχει δοθεί, ευτυχώς, στο φαγητό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το σέρβις και γενικότερα η εικόνα δεν είναι προσεγμένη.

Ο χώρος λιτός, με ανοιχτή κουζίνα, ξεκουράζει το μάτι που στέκεται μόνο στον πέτρινο τοίχο τον οποίο ανέδειξε μετά από ανακαίνιση ο αρχιτέκτονας Σάββας Λεσπουρίδης. Σκοπός να έρθει στην επιφάνεια η τοπική πέτρα που στο παρελθόν κοσμούσε κάθε αυλή της γειτονιάς. Επίσης, το όνομα αποτελεί αναφορά στην περιοχή αλλά και στο θεσσαλονικιώτικο αδερφάκι του, το Σέμπρικο. Εκεί, όπου μια «κολεκτίβα» μαγείρων άλλαξε τη γαστρονομική σκηνή του βορρά. Ο δεσμός πέρα από μαγειρικός είναι κι εξ αίματος καθώς η ιδιοκτήτρια Σάντρα Αγοροπούλου άνοιξε τον εν λόγω χώρο με τη βοήθεια του αδερφού της Ηλία, συνιδιοκτήτη του Σέμπρικο.

Ως εκ τούτου μοιράζονται αρκετούς κοινούς προμηθευτές και πιάτα (πιτάκι με παστουρμά, χόρτα με βουβαλίσο καβουρμά, μοσχαρίσιο συκώτι, φρέσκα ραβιόλι με γαρίδα). Ωστόσο, το πιο ουσιαστικό κοινό τους είναι η μεσογειακή κουζίνα που μπορεί να μοιραστεί στη μέση του τραπεζιού, φτιαγμένη από καλές πρώτες ύλες και όλα αυτά σε προσιτές τιμές. Έμφαση έχει δοθεί στις ελληνικές μικροζυθοποιίες και στο κρασί (χύμα, ποτήρι, φιάλη). Η Έλλη Τεντζεράκη, οινολόγος του κτήματος Κάναβα Χρυσού – Τσέλεπος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στη λίστα που περιέχει μικρά εγχώρια οινοποιεία.

Από τη βόρεια Ελλάδα μας έρχεται και ο σεφ Γιώργος Μποϊδάνης ο οποίος τιμά της μικρασιατικές του ρίζες δημιουργώντας μια κουζίνα που δεν υπακούει στους κανόνες της orthorexia nervosa. Δηλώνει λάτρης της κατσαρόλας και του φούρνου και ομολογεί ευθαρσώς πως οι συνταγές του είναι βαριές, ότι αγαπάει αλάτια, οξύτητες, μπαχάρια και μυρωδικά.

Η αλήθεια είναι πως συνάντησα όλα τα παραπάνω σε όσα δοκίμασα. Παρότι, όπως ανέφερα στόχευα στα νέα πιάτα, δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ σε κάποια προϋπάρχοντα που μου κέντρισαν την περιέργεια. Όπως οι κροκέτες κόκορα κρασάτου με γραβιέρα και μαρμελάδα πιπεριάς. Μέσα στο τραγανό περίβλημα συναντάς ένα τρυφερό κρέας ήπιας γεύσης, την οποία μπορείς να εμπλουτίσεις παίζοντας κατά βούληση με τις εντάσεις, την αρμύρα του τυριού και τη γλύκα της μαρμελάδας.

Η ζεστή σαλάτα με φασολάκια ήταν μια διαφορετική παρουσίαση του λατρεμένου λαδερού. Την κλασική σάλτσα αντικαθιστά ένα χαλί από την ελαφρώς πικάντικη ισπανική σάλτσα ρομέσκο με φρέσκο κρεμμύδι, φιλέ αμυγδάλου και κάππαρη σκόρδου. Πιάτο δυναμίτης, ότι πρέπει για βούτες με το τραγανό προζυμένιο τους ψωμί.Το μοναδικό σημείο που διαφώνησα γευστικά ήταν το ντοματένιο ριζότο. Παρότι κρατούσε όσο έπρεπε και σε εξέπληττε ευχάριστα με τις τραγανές εκρήξεις των μικροσκοπικών chipsκρεμμυδιού, το ξύγαλο σε συνδυασμό με lime έκαναν τις οξύτητες να βαράνε κόκκινο. Ως αποτέλεσμα ακύρωναν την αψάδα του αλλαντικού nduja και την πικρίλα από το χώμα ελιάς. Παρόλα αυτά, κατάφερε να φέρει στο σήμερα μια παιδική ανάμνηση, το ντοματόριζο της γιαγιάς μου!  Μιας που γύρισα αρκετά χρόνια πίσω, να σημειώσω πως η κάρτα διαθέτει και παιδικό μενού. Πρόκειται για δύο πιάτα με «εύκολες» γεύσεις (ταλιατέλες με φρέσκια σάλτσα ντομάτας , μοσχαρίσιο μπιφτέκι με πατάτες baby).

Ακόμη, αξίζει αναφορά στα χειροποίητα γλυκά και ειδικά στο σαλονικιώτικο αρμενοβίλ. Ολόφρεσκο, με την σωστή και απολαυστική ημι – παγωμένη σύσταση όπου συνυπάρχουν η πλούσια σοκολατένια γεύση με την απαλότητα του αμαρέτο και οι τραγανές υφές από τις ενσωματωμένες μαρέγκες και το καραμελωμένο αμύγδαλο. Αρκεί να του δώσεις του απαιτούμενο χρόνο να μαλακώσει ελαφρώς.

Εκτιμώ πολύ τους χώρους εστίασης που θέλουν να δοκιμάζονται και να διατηρούν - ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον των θαμώνων τους. Έτσι, θα επέστρεφα στο Σεράμικο κάποιο Σαββατοκύριακο για να δοκιμάσω τα έξτρα πιάτα ημέρας τα οποία προστίθενται στην κάρτα για όσους θέλουν να γευτούν πιο πειραματικές γεύσεις.

Info: Μεγάλου Αλεξάνδρου 109 – 111, τηλ. 210 3421080