Ελληνική γαστρονομία: Όπλο για τον τουρισμό

Ο ΣΕΤΕ προσπαθεί με ένα πρόγραμμα στα σκαριά να αναπτύξει την τοπική γαστρονομία, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκινήσει η συντεταγμένη προσπάθεια. Το επίσημο κράτος σφυρίζει αδιάφορα χαμένο στον κυκεώνα της κρίσης τώρα και στην άγνοια και την αγωνία για «μάσα» παλιότερα. Δεν είναι όμως μόνο θέμα φορέων, είναι και υπόθεση επιχειρηματιών και σεφ και όλων μας! Ποια μπορεί να είναι η δικαιολογία που σε όλη την Ελλάδα ψάχνουμε με το κυάλι να βρούμε τοπικές σπεσιαλιτέ και σκοντάφτουμε μόνιμα σε μια θάλασσα από ανούσιες ψησταριές παντός είδους; Γιατί άραγε τα μεγάλα ξενοδοχεία που επενδύουν στη γαστρονομία φαίνεται να αγνοούν στην μεγάλη τους πλειοψηφία την σύγχρονη ελληνική κουζίνα; Γιατί ακόμη και στις οινοπαραγωγικές ζώνες ελάχιστες φορές υπάρχει ένα εστιατόριο της προκοπής; Το καλό παράδειγμα του Αμύνταιου και της Φλώρινας με τον "Θωμά" και τον "Κοντοσώρο" απλά εκθέτει ακόμη περισσότερο ζώνες πολλαπλάσιας σπουδαιότητας όπως η Νεμέα, η Μαντινεία ή ακόμη και η Νάουσα.

Δεν λέω ότι είναι όλα μαύρα. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κουζίνα αναπτύσσεται δυναμικά. Έξω όμως από ορισμένες περιοχές της χώρας - όπως η Αθήνα, η Σαντορίνη, η Κρήτη- όπου οι καλές προσπάθειες αριθμούν μερικές δεκάδες τουλάχιστον, σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα σχεδόν, τα καλά ελληνικά εστιατόρια, οι πραγματικά καλές ταβέρνες, το αληθινό μεράκι, τα τυποποιημένα τοπικά προϊόντα είναι η εξαίρεση.

Εμείς, σαν δημοσιογράφοι, οφείλουμε να φωτίζουμε τις καλές προσπάθειες όπου τις βρίσκουμε. Στο καινούργιο και συνεχώς εξελισσόμενο Costa Navarino, το ελληνικό εστιατόριο "Eleon" μπορεί να σερβίρει κλασικά πιάτα, έχουν όμως πολύ υψηλή ποιότητα και εκτέλεση. Ενώ ετοιμάζεται και ένα νέο εστιατόριο όπου ο ικανότατος executive chef του ξενοδοχείου Δόξης Μπεκρής υπόσχεται πολλά. Στην Μύκονο, όλο και περισσότερα ξενοδοχεία ακολουθούν το παράδειγμα του "Belvedere" και ασχολούνται με την σύγχρονη ελληνική κουζίνα, όπως κάνει το "Bill & Coo" με τον Αθηναγόρα Κωστάκο ή το "Andronikos" με την επιμέλεια του Γιώργου Βενιέρη (Electra Restaurant). Στην Χαλκιδική, η μαρίνα του Sani είναι πάντα ένα γαστρονομικό κέντρο. Η Κρήτη έχει πάντα την πρωτοκαθεδρία στην παραδοσιακή τοπική κουζίνα, πατώντας σε μια ισχυρή παράδοση και σε κορυφαία τοπικά προϊόντα, ενώ δειλά-δειλά εμφανίζονται και οι πρώτες προσπάθειες εξέλιξής της. Η Σαντορίνη όμως είναι νομίζω πάντα, ο σημαντικότερος τόπος ανάπτυξης του σύγχρονου προσώπου της ελληνικής κουζίνας μετά την Αθήνα.

Σήμερα όμως η μοντέρνα ελληνική κουζίνα έχει βρει άξιους πρεσβευτές στο εξωτερικό όπως ο Ψυλλάκης στην Νέα Υόρκη και ο Καλομπάρης στη Μελβούρνη. Έχει όμως και ικανότατους σεφ εδώ, όπως ο Πέσκιας, ο Καρομολέγκος, ο Λαζάρου ή ο Μπαξεβάνης αλλά και μια σειρά νεότερων σεφ όπως η Χειλιαδάκη, δεν είναι ώρα λοιπόν να κοιτάξουμε κατάματα το παράδειγμα της Ισπανίας με τον Σαν Σεμπαστιάν και να κάνουμε την ελληνική γαστρονομία αιχμή του δόρατος του τουριστικού μας προϊόντος; Στο κάτω-κάτω θα το ευχαριστιόμαστε περισσότερο και εμείς οι ίδιοι όταν θα ταξιδεύουμε στην Ελλάδα.