Food + Wine by Olivier Campanha, 2nd update: ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια της πόλης

Το δεύτερο αυτό update της κριτικής θα μπορούσε να σταματά ακόμη και στο παραπάνω lead! Νομίζω ότι τα είπα όλα. Θα προσέθετα μόνο ότι η τελευταία μου επίσκεψη στο F+W μου αποκάλυψε πόσο σημαντικό είναι για έναν σεφ-δημιουργό να έχει ένα κοουτσάρισμα υψηλού επιπέδου, έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων να του δίνει μια δεύτερη γνώμη και ενίοτε να τον συγκρατεί.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Olivier Campanha είναι ένας εξαιρετικός σεφ. Έχει άψογη τεχνική, έχει έμπνευση, ξέρει και θέλει να επιλέγει κορυφαίες πρώτες ύλες στην εποχή τους, έχει εμπειρίες και παραστάσεις, είναι τολμηρός… ίσως πιο τολμηρός από ότι πρέπει. Πιστεύω ότι αν κατακτήσει και την γνώση της αφαίρεσης θα μπορέσει να κάνει το επόμενο, ίσως και τα επόμενα βήματα. Σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψη και κριτική μου, βρήκα το F+W πιο ενδιαφέρον, με μεγαλύτερη δυναμική, αλλά όχι καλύτερο.

Δοκιμάζοντας πιάτα όπως αυτή η εκπληκτική τριλογία καραβίδας με την πραγματικά άψογη τεχνική ή η έξοχη φραγκόκοτα, είναι προφανές ότι ο σεφ έχει στο τσεπάκι του το 7,5/10 ακόμη και το 8 που θα τον έφερνε στην κορυφαία πεντάδα των αθηναϊκών εστιατορίων. Για να κατακτήσει όμως αυτή την βαθμολογία θα πρέπει να σταθεροποιήσει ολόκληρο το μενού του στο επίπεδο των παραπάνω πιάτων. Και το μόνο εμπόδιο για αυτό είναι η ίδια η δημιουργικότητά του και η πρόθεσή του να εντυπωσιάσει προτείνοντας πιάτα που είναι περισσότερο από ότι πρέπει σπονδυλωτά (πολλά πιάτα του αποτελούνται από τρία και τέσσερα διαφορετικά τμήματα, συχνά σερβιριζόμενα σε διαφορετικά πιάτα) ή πολύπλοκα. Παράδειγμα; Το φουαγκρά που είναι παραδοσιακά από τα πιο δυνατά του πιάτα αυτή την φορά ήταν υπερβολικό με την πρώτη εκδοχή του που είχε και φύκια και καπνιστό χέλι να είναι ανισόρροπη, με τον αφρό κράνμπερις μετά να μην κολλάει τόσο στο υπόλοιπο σύνολο και το «σκολατάκι φερέρο ροσέ» με γεμιστό με φουαγκρά να είναι το μόνο τμήμα του πιάτου που στεκόταν σε πραγματικά υψηλό επίπεδο. Ενώ και το –πιο απλό- αρνάκι μπορεί να ήταν πολύ καλό αλλά ήταν υπερβολικά φορτωμένο …πρέπει ωστόσο να ομολογήσω ότι αυτές οι μικρές μπουκίτσες από το φιλέτο του με μια μπίλια béarnaise με passion fruit ήταν αριστουργηματικές.

Τούτων λεχθέντων πρέπει να πω ότι η σχέση ποιότητας και τιμής είναι πάντα υποδειγματική, ενώ η λίστα των κρασιών, που επιμελείται ο πολύ ικανός Γιάννης Μακρής, εξελίσσεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες της πόλης.