Brasserie Lorraine: Μια funky αλλά και αυθεντική μπρασερί στο Κολωνάκι

Το Brasserie Lorraine άνοιξε ακριβώς πριν τις γιορτές και πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε ένα διαχρονικό hot-spot για την Αθήνα. Το υπογράφει το γνωστό δίδυμο Γιώργος Μελισσάρης και Γιάννης Μωράκης, μαζί με τους Thomas Grubac και Πέτρο Απαλάκη. Πανέμορφο και γοητευτικό με την σκούρα μπουαζερί και τη «βαριά» ταπετσαρία στον τοίχο, τους πολυελαίους, τα κεριά, αλλά και ανοιχτόκαρδο χάρη στην επαφή του με τον δρόμο και την αλέγρα ατμόσφαιρα. Με εξαιρετική μουσική (πολύ συχνά τα διακριτικά και πολύ καλά live) -μια στάλα πιο δυνατή από ότι πρέπει- καταφέρνει να συγκεράσει την κλασική γαλλική μπρασερί με το all-day bar-restaurant, δημιουργώντας έναν απολαυστικό συνδυασμό που είμαι βέβαιος ότι θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής.

Όλα τα στοιχεία από το μενού και τη λίστα των κρασιών όπου κυριαρχούν καλοδιαλεγμένες επιλογές από το γαλλικό αμπελώνα, μέχρι τις στολές των σερβιτόρων δηλώνουν τη γαλλική ψυχή του Brasserie Lorraine. Στην κουζίνα, ο Παναγιώτης Ζώκος είναι από τους στενότερους και ικανότερους συνεργάτες του Μιχάλη Νουρλόγλου. Προτείνει μια σειρά από κλασικά πιάτα που αν και μετράνε μόλις λίγες μέρες δείχνουν το επίπεδο και το δυναμικό τους. Αν μάλιστα βελτιωθούν και τα επιδόρπια (ιδιαίτερα το άχαρο, χοντροκομμένο μιλφέιγ) τότε η κατάκτηση του επόμενου βαθμολογικού σκαλοπατιού είναι δεδομένη, ενώ πιάτα όπως το έξοχο ριζότο με σαφράν και πάπια κονφί ή η υποδειγματική πάπια-πορτοκάλι δείχνουν τις δυνατότητες της κουζίνας για ακόμη υψηλότερες επιδόσεις και στόχους!

Δοκίμασα πολλά ακόμη πιάτα και ελάχιστες είναι οι παρατηρήσεις που έχω. Τα σπαράγγια γκρατινέ με τυρί Comte, το μεδούλι με λεπτές φέτες βοδινού φιλέτου και persillade, αλλά και το ταρτάρ με πάστα τσίλι είναι πολύ καλά. Έξοχα ψημένο και υψηλής ποιότητας και το ζεστό φουαγκρά όπου θα ήθελα απλά την σάλτσα του σετσουάν πιο τολμηρή ώστε να πετυχαίνει το επιθυμητό contrast με τη διάχυτη γλύκα του πιάτου (έχει και κολοκύθα). Γενικότερα, αν ένα σημείο χρειάζεται λίγη δουλειά ακόμη –πέρα από τα επιδόρπια- είναι οι σάλτσες. Η κλασική μπεαρνέζ είναι ελαφρύτερη και πιο «βοτανική» από ότι πρέπει και η πιπεράτη σος ηπιότερη του επιθυμητού. Από την άλλη τα κρέατα είναι καλά και ψημένα σωστά, οι τηγανιτές πατάτες και ο πουρές απολαυστικά, ενώ το burger από κιμά Black Angus με καραμελωμένα κρεμμύδια και τυρί Mimolette σερβίρεται au jus …κοινώς με πυκνό, πεντανόστιμο ζωμό βοδινού που το κάνει ιδιαίτερα χυμώδες και γευστικό, αν και θα ήθελα λιγότερο ζωμό ώστε να μην «πλέει» σε αυτόν το burger.

Το Brasserie Lorraine είναι από τα αρτιότερα openings της χρονιάς  και ως συνολικό συμπέρασμα θα σας πω απλά ότι ανυπομονώ να ξαναπάω!