Beer Garden Rittenburg, η γοητεία της γερμανικής γευστικής παράδοσης

Σε μια πόλη που ελάχιστα εστιατόρια μετρούν την ιστορία τους σε δεκαετίες, το Rittenburg πλησιάζει τον μισό αιώνα. Ο Αργύρης Χαχλάς διαδέχθηκε τον πεθερό του και σιγά-σιγά δίνει τη θέση του στον γιο του, τον Παναγή Χαχλά. Και μπορεί οι γενιές να διαδέχονται η μια την άλλη, όμως η προσήλωση στην ποιότητα και την κλασική γερμανική κουζίνα μένει. Το Beer Garden Rittenburg ξεκίνησε ως σκέτο Rittenburg και κάνοντας έναν κύκλο νομίζω ότι επιστρέφει στο σκέτο Rittenburg, με την έννοια ότι ολοκληρώνει αργά και σταθερά μια στροφή προς το γερμανικό εστιατόριο απομακρυνόμενο από την έννοια της μπιραρίας-εστιατόριο.

Ο χώρος του, στην Καισαριανή, είναι κλασικός, φιλόξενος, ανοιχτόκαρδος αλλά και λίγο απρόσωπος για την ώρα …αν και η αυλή του στην πλατεία-παρκάκι είναι καταπράσινη και όμορφη. Είναι όμως ο ενθουσιασμός, το μεράκι και ο επαγγελματισμός πατέρα και γιού που δίνει τον τόνο στο μαγαζί και τελικά δημιουργεί αυτή τη ζεστασιά που στέκεται επάνω από την όποια διακόσμηση. Και βέβαια ο κύριος λόγος για να θυμηθείτε ξανά ή να ανακαλύψετε το Rittnenburg είναι η κουζίνα του. Όσοι αγαπάτε τα –διάφορα- σνίτσελ, τα γερμανικά λουκάνικα και το χοιρινό κότσι θα βρείτε εδώ έναν παράδεισο. Προσωπικά ανυπομονώ να το επισκεφθώ ξανά και με τον χειμωνιάτικο κατάλογό του που θα περιλαμβάνει και περισσότερα «μαγειρευτά» πιάτα από τη Γερμανία και τις όμορες χώρες. Άλλωστε, το κότσι που δοκίμασα εδώ ήταν το καλύτερο που έχω φάει εδώ και χρόνια. Ψημένο με μαεστρία, τρυφερό και χυμώδες όσο δεν πάει άλλο, τραγανό απέξω και ελάχιστα λιπαρό ήταν ένα έξοχο πιάτο που δείχνει τις δυνατότητες της κουζίνας.

Δεν είναι όμως μόνο το κότσι, η καλή μέρα φάνηκε από τα εξαιρετικά και ζεστά πρέτσελ αλλά και από την σαλάτα Βάλντορφ με τρυφερή βαλεριάνα, ροκφόρ, έξοχες πίκλες αχλάδι και μια ωραία βινεγκρέτ με μουστάρδα και καρύδια. Η συνέχεια ανήκει σε μια σειρά από ρουστίκ νοστιμιές όπως το άψογα τηγανισμένο καμαμπέρ με μαρμελάδα μύρτιλο ή το Καρτόφελαουφλάουφ (ένα ενδιαφέρον σουφλέ πατάτας με μια σάλτσα από τρία τυριά). Δέκα διαφορετικά λουκάνικα και άλλα τόσα σνίτσελ δίνουν τον τόνο στο μενού και πραγματικά ότι δοκίμασα ήταν γευστικό και σωστά φτιαγμένο. Το Βάισβουρστ, το κλασικό άσπρο, βραστό λουκάνικο ήταν φίνο και συνοδευόταν ιδανικά με ένα εξαιρετικό ξινολάχανο. Το αυθεντικό Wiener Σνίτσελ με μοσχαράκι γάλακτος ήρθε έξοχα παναρισμένο, ολόσωστα τηγανισμένο, τρυφερό και ζουμερό, ενώ πολύ καλό και πληθωρικό ήταν το cordon bleu (γεμιστό με ζαμπόν και τυρί).

Ακολουθήστε τις προτάσεις του Παναγή Χαχλά στους συνδυασμούς με μπίρες ή/και κρασιά και δεν θα χάσετε, ενώ στο τέλος το cheese cake ήταν ανάλαφρο και πεντανόστιμο. Η πολύ δελεαστική σχέση ποιότητας-τιμής και οι καλές πρώτες ύλες είναι δυο ακόμη λόγοι για να επισκεφθείτε το Rittenburg.