MASA New York: Μυθικό ή μύθος;

Το μοναδικό με τρία αστέρια Michelin sushi restaurant στον κόσμο, μακριά
απ’ την Ιαπωνία. Ένα Omakase Menu των 950 δολαρίων  (χωρίς κρασί, χωρίς φόρους, χωρίς έλεος) που το καθιστά το πιο ακριβό sushi στον πλανήτη. Πού τοποθετεί κανείς τον πήχη όταν μπαίνει στο Masa; Στην κορυφή του κόσμου; Ή μήπως στο κέντρο μιας προσδοκίας που δύσκολα εκπληρώνεται;

Κάνοντας μία πρόχειρη έρευνα για τους λάτρεις της στατιστικής, το Masa δεν είναι το πιο ακριβό tasting menu του κόσμου, όπως αρχικά θεώρησα πρωτοδιαβάζοντας τον τιμοκατάλογο. Το Sublimotion στην Ίμπιζα της Ισπανίας σερβίρει ένα μενού με κόστος 2.380$ για ένα θέαμα-γεύμα 20 πιάτων με εφέ εικονικής πραγματικότητας και πολυαισθητηριακή εμπειρία. Το Ginza Kitafuku στο Τόκιο προσφέρει tasting menu με 2.130$, με έμφαση σε ένα υλικό: το snow crab. Το Masa είναι κάπως φθηνότερο,

Μετά από μία φανταστική βόλτα στο ηλιόλουστο  Central Park κατέφθασα στο δημοφιλές Time Warner Center  στην καρδιά του Μανχάταν.  Μπαίνοντας στο εμπορικό κέντρο και κατευθυνόμενος προς το ασανσέρ, είδα μία μεταλλική σήμανση να αναγράφει πως στον 4ο όροφο στεγάζεται το Masa, καθώς ακόμη και το εβληματικό - και επίσης τριάστερο - Per Se. Δέος; Σίγουρα! Αλλά ακριβώς από κάτω υπήρχε και μία ταμπέλα του burgerαδικου Shake Shack που βρίσκεται στον 3ο όροφο. Πόσο πιο Αμερική…

Φθάνοντας στο κατώφλι του εστιατορίου, αντικρίζεις το λαχανί noren του Masa (τυπικό ιαπωνικό υφασμάτινο παραπέτασμα που κρεμιέται στις εισόδους των εστιατορίων). Εκεί, είναι το μοναδικό σημείο που μπορείς να φωτογραφίσεις το εστιατόριο, καθώς όπως σε έχουν ενημερώσει τηλεφωνικώς και με email, απαγορεύονται οι φωτογραφίες στο εσωτερικό του εστιατορίου ως ένδειξη σεβασμού, συγκέντρωσης και παράδοσης. Ακόμη, σου ζητείται να μην φοράς υπερβολικό άρωμα για να μην ενοχλείς τους υπόλοιπους καλεσμένους.

Με την είσοδο στο εστιατόριο, αντιλαμβάνεσαι πως η σάλα χωρίζεται σε δύο τμήματα. Ένα λιτό, αλλά εκπληκτικά καλαίσθητο και εντυπωσιακό sushi counter 8 θέσεων, ενώ λίγο πιο πέρα βρίσκεται ένα dining room με χαμηλά τραπέζια για περισσότερους από 20 καλεσμένους. Χωρίς καμία υπερβολή και με μία μακρινή ματιά, το dining room θυμίζει … ikoi ή κάποιο άλλο συνοικιακό ιαπωνικό εστιατόριο. Μεγάλο disadvantage για την συνολική εμπειρία όποιος δειπνεί στο dining room και για αυτό τον λόγο το menu κοστίζει λιγότερο όταν σερβίρεται εκεί!!! Λίγο η βόλτα με ήλιο, λίγο το ελάχιστο άρωμα, καθώς ακόμη και ότι προτιμώ τα nigiri να τα παίρνω με το χέρι και όχι με chopsticks (πολύ τυπικό φαινόμενο στην Ιαπωνία), ήταν απαραίτητη η επίσκεψη στην τουαλέτα για σχολαστικό πλύσιμο χεριών. Οι τουαλέτες του εστιατορίου, θαρρώ πως πρέπει να είναι οι ίδιες με του Shake Shack στον 3^ο όροφο. Απογοήτευση για αυτό το επίπεδο εστιατορίου…

Τέλος οι αντιπερισπασμοί και οι παρατηρήσεις, η παράσταση στο sushi counter ξεκινά! Απόλυτη ησυχία, ελάχιστες στιχομυθίες στα ιαπωνικά, ψίθυροι ενθουσιασμού από τους καλεσμένους και τα πρώτα πιάτα καταφθάνουν. Σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι, λεπτοκομμένο στην εντέλεια Toro Tartare με ένα βουνό χαβιάρι. Ο τόνος να λιώνει στο στόμα και το χαβιάρι να εκρήγνυται. Έπος, αλλά μπορεί να πάει κάτι λάθος σε αυτό; Και όμως μπορεί. Ρώτησα για την προέλευση και το είδος του χαβιαριού. Δυστυχώς δεν γνώριζαν την απάντηση, η οποία ήρθε μερικά λεπτά αργότερα από άλλο μέλος της κουζίνας, λέγοντας μου απλά ότι είναι Ossetra Caviar. Μία ακόμη κίτρινη κάρτα.

Μόλις ξεκίνησε η συστοιχία των 18 nigiri όμως, κάθε υποσημείωση και κάθε προβληματισμός έμοιαζαν ασήμαντα. Απίθανη αλληλουχία, φοβερές εναλλαγές και συγκλονιστική ποιότητα υλικών. Καθώς και κάποιες μοναδικές δημιουργίες. Από άλλο πλανήτη η υφή από το καλαμάρι και το πιο αέρινο χτένι που έχω δοκιμάσει ποτέ. Εξαιρετικής ποιότητας και με φοβερό umami ο αχινός και η tiger prawn. Ενώ δύο nigiri, νομίζω δεν θα τα ξανασυναντήσω ποτέ. Ένα με μανιτάρι hen of the woods και τρούφα, ενώ το πιο σύνθετο ήταν το τελευταίο κομμάτι: το umeshiso – ιαπωνικό δαμάσκηνο τουρσί τυλιγμένο σε shiso φύλλο και ξανά τυλιγμένο μέσα σε φλοίδα λωτού. Πραγματικά ορισμένα επικά κομμάτια.

Το Masa προσφέρει μια εμπειρία υψηλής γαστρονομίας, με τεχνική αρτιότητα και στιγμές πραγματικής δεξιοτεχνίας. Είναι όμως αυτό αρκετό για να δικαιολογήσει την υπερβολή;

Η γαστρονομία δεν ορίζεται από ταβάνι –ισορροπεί ανάμεσα στο αντικειμενικά άρτιο και στο υποκειμενικά συγκινητικό. Κι όταν η αναζήτηση του εξαιρετικού γίνει προσωπικό πάθος, το κόστος μοιάζει σχετικό. Το Masa δεν είναι εμπειρία που μετανιώνεις. Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει: με τόσα χρήματα, αξίζει να ζήσεις την συγκεκριμένη εμπειρία ή δύο-τρεις αντίστοιχα καλές;

ΒΑΘΜΟΣ: 8,5 / 10.

Info: https://www.masanyc.com/