Portland restaurant: Hot opening στο Λονδίνο.

Και δικαίως μιας και ο Will Lander του Quality Chop House και ο Daniel Morgenthau από το 10 Greek Street αποτελούν  εγγύηση στο χώρο της εστίασης. Πήραν για σεφ τον Merlin Labron-Johnson που ήταν σου σεφ στο περίφημο  IndeWulf στο Βελγιο και με το μαγικό του όνομα κάνει θαύματα στη μικρή ανοιχτή κουζίνα του εστιατορίου.  

Ο χώρος είναι απλός και καλόγουστος και η διακόσμηση λιτή πιθανώς αντικατοπτρίζοντας τα πιάτα και τη λογική της κουζίνας  που είναι light αλλά με έντονες γευσεις  και υλικά που ξεχωρίζουν.  Το Portland  είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας νέας λογικής εστιατορίων που έχουν εμφανιστεί στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια που ταλαντούχοι σεφ προσπαθούν να δείξουν τις ικανοτητες τους κάνοντας αφαίρεση και μειώνοντας το κόστος. Το έξτρα μπόνους του εστιατορίου είναι ότι ο Will Lander είναι γιός της παγκοσμίου φήμης οινοκριτικού Jancis Robinson με αποτέλεσμα να έχει μια λίστα κρασιών που περιλαμβάνει διαμάντια σε πολύ χαμηλές τιμές καθώς και μια σειρά από κρασιά που σε προκαλούν να τα ανακαλύψεις .  Προσωπικό μου αγαπημένο ένα γλυκό Chateau Mosse Rivesaltes του 1934 που γιορτάζει θριαμβευτικά τα 80 του χρόνια.

Αρκετά όμως με τα κρασιά, ας μιλήσω και για το φαγητό που αν και ξεκίνησε χλιαρά κατέληξε υπέροχα. Ξεκίνησα με κροκέτες με χοιρινό που αν και καλοφτιαγμένες τις βρίσκεις παντού και έχουν καταντήσει βαρετές.  Πολύ καλό το ταρτάρ από σκουμπρί «ψημένο» σε γουασάμπι συνοδευμένο με λεπτές φέτες παντζαριού και πεντανόστιμα τα νιόκι με σως κολοκύθας. Η τεχνική όμως του σεφ και το ταλέντο του φάνηκε για πρώτη φορά στο πιάτο με τα baby καρότα,  τυρί μιμολέτ και ψημένα φουντούκια: μια γευστική έκρηξη από ένα υπέροχο αισθητικά πιάτο με αρμονία υφών και αρωμάτων.  Εξαιρετικό και το ψητό ελάφι συνοδευμένο με κριθάρι και μίσο από μανιτάρια. Αλλά αυτό που πραγματικά  απωγείωσε το δείπνο ήταν η καλύτερη πίτα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο. Τραγανή κρούστα, γέμιση από κυνήγι και τρούφες και περιχυμένη με ζεστή σως από το ζωμό του κρέατος  είναι ένα πραγματικό αριστούργημα και από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένα τόσο ρουστίκ πιάτο είναι φτιαγμένο με τέτοια ακρίβεια και κομψότητα.

Από τα γλυκά μου άρεσε το ρυζόγαλο με το παγωτό μελιού και το τραγανό εκλαίρ με μους  πραλίνας.  Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχουν και τα μη αλκοολικά ποτά και τα περίεργα τσαγια που είναι διαθέσιμα.

Πολύ καλό ξεκίνημα λοιπόν για το εστιατόριο και η ομάδα είναι δεμένη και πολλά υποσχόμενη αλλά αυτό που μένει να δούμε είναι η εξέλιξη της κουζίνας και η συνέπεια και η σταθερότητα στην παροχή των υπηρεσιών.  Αυτή η πόλη είναι σκληρή και η διάρκεια μιας επιχείρησης είναι το μεγαλύτερο στοίχημα. Το Portland έχει όλες τις προϋποθέσεις να το κερδίσει.

ΒΑΘΜΟΣ: 7/10