The Ledbury-London: Απλά υπέροχο

Είναι σπάνιο ένα γεύμα σ’ένα εστιατόριο να πλησιάζει την τελειότητα,  κι αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες πέρα από το φαγητό. Όλα τα πιάτα δεν είναι του ίδιου επιπέδου, το σέρβις είναι πολύ χαλαρό ή πολύ τυπικό, το φως είναι λάθος, η μουσική ή ο θόρυβος σου αποσπά την προσοχή και μια σειρά από λεπτομέρειες  διαφοροποιούν το ένα από τα δύο ή τρια αστέρια Μισελέν, τοποθετούν το εστιατόριο στα 50 καλύτερα του κόσμου ή το κάνουν hot topic σε κριτικούς και bloggers.  Η ουσία είναι όμως οτι όταν συναντήσεις την τελειότητα δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα. Απλά την απολαμβάνεις όπως τους κεραυνοβόλους έρωτες που εξελίσσονται σε μεγάλες αγάπες. Και αυτό συμβαίνει στο Ledbury το εστιατόριο του Brett Graham στο Notting Hill.

Αν ασχολείστε με τα γαστρονομικά θα ξέρετε ήδη πόσο σημαντικό εστιατόριο είναι το Ledbury και τι διακρίσεις έχει,  αν όχι απλά διαλέξτε το την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο Λονδίνο για μια μοναδική εμπειρία. Είτε είναι επαγγελματικό δείπνο, επέτειος, συνάντηση φίλων ή ραντεβού είμαι σίγουρος οτι θα σας μείνει αξέχαστο. Και πέρα από το ταλέντο του σεφ στην κουζίνα είναι σημαντικό το ότι έχει χτίσει μια ομάδα που είναι εξαιρετικά δεμένη και αφοσιωμένη στο εστιατόριο σε σημείο που όταν κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο εστιατόριο το 2011 προσπαθώντας να το λεηλατήσουν και να ληστέψουν τους πελάτες βγήκαν από την κουζίνα κρατώντας μαχαίρια και πλάστες  και κατόρθωσαν να τους απωθήσουν.

Ωραία βεβαίως είναι όλα αυτά αλλά ας περιγράψω  και μερικά πιάτα από την πρόσφατη επίσκεψη μου  μήπως σας ανοίξω την όρεξη. Το δείπνο ξεκίνησε με μια τραγανή τάρτα με gruyere σαν amuse bouche και μια επιλογή από ψωμιά με αγαπημένο το μπέικον μπριος  roll. Είναι άθλος να συγκρατηθείς και να μη χορτάσεις μόνο με ψωμιά και βούτυρο αλλά ευτυχώς  το πιάτο με το καπνιστό σκουμπρί σε κάνει να ξεχνάς τις βασικές απολαύσεις και σε απογειώνει γευστικά. Είναι ένα iconic πιάτο που υπάρχει χρόνια στο μενού  με το ψάρι να παραμένει ζουμερό παρά το «κάπνισμα» και συνοδεύεται από μια όξινη σως με μουστάρδα και shiso. Το σκουμπρί συνοδεύεται από ένα «έξυπνο» σούσι ρολ  φτιαγμένο με αγγούρι  αντί για φύκι και γεμισμένο με ταρτάρ από σκουμπρί και είναι ένα από τα all time αγαπημένα μου πιάτα. Βγάζω το καπέλο μου στον σεφ όχι μονο για το σκουμπρί αλλά και για την απλή σαλάτα με ντομάτες heritage, κατσικίσιο τυρί  και ελιές ένα πραγματικό γευστικό ποίημα που οι γεύσεις και τα χρώματα κυριολεκτικά σε μεταφέρουν από το Νότινγκ Χιλ στη Μεσόγειο. Από τα κύρια πιάτα θα ξεχωρίσω τα χοιρινά μάγουλα με καρότα, μανιτάρια girolles και καρύδια. Το μεθυστικό άρωμα γλυκάνισου μαζί με νότες τσαγιού απογειώνουν το ταπεινό κρέας σ’ένα από τα πιο απολαυστικά και ολοκληρωμένα πιάτα που έχω δοκιμάσει. 

 Είναι δύσκολο αλλά απαραίτητο ν’αφήσει κανείς χώρο για τα γλυκά ακόμα κι αν δεν δοκιμάσει τα τυριά και τα πτι φουρ στο τέλος. Εγώ δοκίμασα ένα υπέροχο σουφλέ αρωματισμένο  με passion fruit πάνω στο οποίο ήταν ακουμπισμένο ένα  παγωτό από κρασί sauternes  αλλά αυτό που με ενθουσίασε ήταν ένα γλυκό με σύκα φτιαγμένα σαν μαρμελάδα  με άρωμα από μέλι και ελαιόλαδο και συνοδευμένα με παγωτό ψωμιού, ένα πραγματικό  αριστουργημα.

Συμπερασματικά θα έλεγα αυτό που χαρακτηρίζει την κουζίνα του Ledbury είναι ότι δεν έχει κόλπα και τεχνάσματα, δεν είναι ένα ufo που προσγειώθηκε στο notting hill αλλά ένα εστιατόριο υπόδειγμα και πάνω απ’όλα relevant. Είναι σίγουρα μια από τις εμπειρίες που δεν πρέπει να χάσετε.

ΒΑΘΜΟΣ: 9 / 10