Ποιο είναι το καλύτερο εστιατόριο στην Ελλάδα; Κάποιοι από εσάς θα σκέφτονται ότι «εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς θα ασχολούμαστε με το αν η Σπονδή ξεπερνά το Etrusco ή το ανάποδο;». Εγώ θα πω απλά ότι δεν μπορούμε όλοι, πάντα και συνέχεια να ασχολούμαστε με τον «κόσμο που καίγεται» γιατί η μεγαλύτερη παγίδα είναι η κρίση και οι επιπτώσεις της να ακυρώσουν την διάθεση για δημιουργία κάθε είδους. Όταν μάλιστα ζούμε σε μια χώρα όπου ο τουρισμός είναι η κυριότερη πηγή εσόδων, τότε οφείλουμε να ασχολούμαστε και με τη γαστρονομία. Θεωρώ ότι όλοι όσοι διαβάζετε το FnL τουλάχιστον αντιλαμβάνεστε την σημασία της και για τον τουρισμό, αλλά και …απλά για τη χαρά της ζωής!
Οι Χρυσοί Σκούφοι έδωσαν τη δική τους απάντηση την Δευτέρα που μας πέρασε. Κατέθεσα ήδη τις πρώτες μου σκέψεις και είχαν να κάνουν κυρίως με την Σπονδή. Αν έχανε την πρώτη θέση επειδή το Etrusco ανέβηκε τόσο πολύ τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Όμως η απώλεια βαθμών και μάλιστα ενός ολόκληρου (που σηματοδοτεί και αλλαγή κατηγορίας από τους δύο σκούφους στον ένα) θεωρώ ότι την αδικεί κατάφωρα και μάλιστα σε μια εποχή δύσκολη όπου οι καλές προσπάθειες πρέπει να στηρίζονται.
Όμως θα ήταν άδικο και για το Etrusco αν ο σχολιασμός μου περιοριζόταν στην αποκαθήλωση της Σπονδής από την πρωτιά των σκούφων. Πριν από αρκετά χρόνια, σε μια κριτική μου, είχα γράψει ότι θεωρώ τον Έκτορα Μποτρίνι ως τον κορυφαίο Έλληνα σεφ. Τότε, είχαν αντιδράσει πολλοί (των περισσότερων –τότε- συναδέλφων-μελών της επιτροπής των Χρυσών Σκούφων συμπεριλαμβανομένων), όμως πιστεύω και ότι είχα δίκιο και ότι επιβεβαιώθηκα. Η απόφασή του μάλιστα να διοχετεύσει την τεχνική και την έμπνευσή του στο να εξελίξει την ελληνική κουζίνα, θεωρώ ότι όχι μόνο είναι αξιέπαινη αλλά και ότι θα συζητηθεί πολύ στο μέλλον. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Μποτρίνι εξελίσσεται και δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να γίνει ένας Έλληνας σεφ με διεθνή ακτινοβολία. Δημιουργεί ομάδα, καλλιεργεί τα δικά του λαχανικά και βρώσιμα λουλούδια, πειραματίζεται με συνταγές. Όλα αυτά δεν αποτυπώνονται με ένα 16,5 σταθερό εδώ και τέσσερα χρόνια και πεσμένο κατά μισή μονάδα από το 2009!
Αυτή η στασιμότητα, σε συνδυασμό με το απόλυτα άστοχο 16 της Σπονδής αποτυπώνουν μια κάμψη στην ελληνική γαστρονομική σκηνή που κάποιος απέξω θα μπορούσε να θεωρήσει κατανοητή και αναπόφευκτη αλλά απέχει από την πραγματικότητα επειδή ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που παραμένουν τελειομανείς και αφοσιωμένοι στην αναζήτηση της κορυφής. Και πρώτοι ανάμεσα σε αυτούς –του χώρου της γαστρονομίας- είναι και ο Έκτορας Μποτρίνι και ο Απόστολος Τραστέλης.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση