Άνοιξη στο Πήλιο

02 Μαΐου 2012
Λιάνα Κουτσουμπέλη

Άνοιξη!...Την λατρεύω!  Με αναζωογονεί, με ανανεώνει και με γεμίζει ενέργεια. Έτσι δεν δίστασα να πω «φύγαμε!!» όταν ο σύζυγος μου έριξε την ιδέα να οργανώσουμε μια  εκδρομή στα βουνά.  Φορτώσαμε λοιπόν το αυτοκίνητο με όλα τα απαραίτητα- ναι, και τον Hammer φυσικά-  και μια εβδομάδα πριν την Μεγάλη ξεκινήσαμε για μια περιήγηση χωρίς πρόγραμμα,  με πρώτη στάση το πανέμορφο Πήλιο.

  • Άνοιξη στο Πήλιο Album | The Food & Leisure Guide
  • Άνοιξη στο Πήλιο Album | The Food & Leisure Guide
  • Άνοιξη στο Πήλιο Album | The Food & Leisure Guide
  • Άνοιξη στο Πήλιο Album | The Food & Leisure Guide
  • Άνοιξη στο Πήλιο Album | The Food & Leisure Guide

Για μένα  που είμαι καθαρά “your typical city girl” ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφτηκα και ομολογουμένως ενθουσιάστηκα.

Για την διαμονή μας επιλέξαμε το Δεσποτικό στην Πορταριά,  και με αυτό σαν αφετηρία ξεκινούσαμε  κάθε πρωί για τις μικρές μας ημερήσιες εκδρομές στα γύρω χωριά.  Μιλάμε για ένα ξενοδοχείο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε πολυτέλεια, σέρβις και άνεση από τα αντίστοιχα της πόλης. Υπέροχα δωμάτια με ζεστά χρώματα, βεράντες με θέα τον Παγασητικό κόλπο,  μεγάλα μοντέρνα μπάνια,  και άνετοι ζεστοί  κοινόχρηστοι  χώροι σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου.

Με σύμμαχο τον εκπληκτικό καιρό και την υπέροχη λιακάδα χορτάσαμε βόλτες στα  πλακόστρωτα καλντερίμια της γραφικής Μακρινίτσας.  Στο ArtCafé ήπιαμε καφεδάκια στην βεράντα ρουφώντας τον ήλιο και απολαμβάνοντας την εκπληκτική αεροπλανική θέα του Βόλου και του Παγασητικού.  Η αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας μας κυρίεψε και μας μάγεψαν τα μικρά σπιτάκια και η αρχιτεκτονική των πετρόχτιστων Αρχοντικών. Αν βρεθείτε προς τα εκεί μην ξεχάσετε να αγοράσετε γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και τσίπουρο.

Επόμενη στάση Μηλιές. Ο σαν σκηνικό παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός μας αποζημίωσε για την  όμορφη αλλά γεμάτη στροφές διαδρομή μέσα  στο πράσινο που περνάει μέσα από γραφικά χωριά, ανθισμένη φύση,  και μικρά γεφυράκια.   Στις Μηλιές αξίζει να δείτε την Δημόσια Βιβλιοθήκη με μια σπάνια συλλογή από παλιά χειρόγραφα,  βιβλία και επιστολές από την Ελληνική Επανάσταση αλλά  και την σημαία της.

Συνέχεια στην Τσαγκαράδα με τον τεράστιο πλάτανο στην κεντρική πλατεία.  Καθίσαμε σε ένα από τα γραφικά καφενεία, ήπιαμε τσίπουρο, απολύσαμε την γαλήνη που προσφέρει το πανέμορφο τοπίο και χαζέψαμε μια παρέα νέων παιδιών με κιθάρες που τραγούδησαν «Θα σε ξαναβρω στους μπαξέδες» .

Λίγο αργότερα, στην κεντρική πλατεία της Πορταριάς φάγαμε καταπληκτικά στο Στέκι. Ο γραφικός ταβερνιάρης Κος Δήμητρης  δεν δίστασε να καθίσει μαζί μας στο τραπέζι και να μας κεράσει τσίπουρο και δικό του βιολογικό κόκκινο κρασί.  Δοκιμάσαμε τα «τσιτσίραυλα»  που είναι φυλλαράκια τουρσί από άγρια φιστικιά και τρομερός τσιπουρομεζές και προβατίνα γιουβέτσι to die for.  Την επόμενη μέρα, λίγο πιο κάτω,  στην Κρίτσα, φάγαμε το ωραιότερο κοντοσούβλι ψιλοκομμένο στα καρβουνά και όχι στην σούβλα, όπως συνηθίζεται.

Το κακό σε αυτά τα απομακρυσμένα χωριά είναι που ποτέ δεν ξέρεις τι να κάνεις το βράδυ. Και όμως.. Εμείς ανακαλύψαμε ένα φοβερό καφέ/bar το Αnticoστην Πορταριά και το κάναμε στέκι μας. Όμορφος, ζεστός χώρος με αναπαυτικούς καναπέδες, τζακάκι και σουπερ ενημερωμένη lounge μουσική, και το κυριότερο,  επιτρεπόταν το κάπνισμα, οπότε κάναμε και τις σχετικές μας ατασθαλίες!

Γενικά αν και δεν είμαι άνθρωπος του βουνού - αγαπώ περισσότερο την θάλασσα-  δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως συναρπάστηκα με τις μυρωδιές της φύσης , με τους ήχους από τα τρεχούμενα νερά, τα λιβάδια που ήταν γεμάτα με ανθισμένα χαμομήλια και από τους χαμογελαστούς και φιλόξενους ντόπιους. Το Πήλιο τελικά είναι όντως ένας παράδεισος.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση