Παρόλο που ο χειμώνας άργησε να έρθει, και μπορεί να αργήσει και να φύγει, δεν ξέρω καθόλου να διαβάζω τα σημάδια και τα μερομήνια, και παρόλο που τα βράδια που μένουμε σπίτι ανάβουμε το τζάκι και απολαμβάνουμε την παρέα και την ζεστασιά του, το μυαλό μου τρέχει ολοένα και συχνότερα να συναντήσει νοερές λιακάδες, και η ατζέντα μου γεμίζει με λίστες, ημερομηνίες, και σχέδια για ταξίδια και εκδρομές.
Όσο μεγαλώνω, τόσο αντιλαμβάνομαι την αξία της απόδρασης. Όχι από την καθημερινότητα, την αγαπώ πολύ την ζωή μου έτσι όπως την έχω στήσει και την έχω εξελίξει, αλλά από τα όρια και τα σύνορα. Της χώρας, των κουτιών, και του μυαλού μας. Εκτιμώ τους ανοιχτούς ορίζοντες, τις νέες προσλαμβάνουσες, τις καινούριες εικόνες και τις επόμενες διαδρομές. Πέρα και πάνω από όλα συνειδητοποιώ την ανεκτίμητη αξία του να μοιράζεσαι πολύτιμες εμπειρίες και μοναδικές στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς.
Αν η ζωή μας είναι ένα σενάριο που γράφουμε εμείς για ένα έργο που ανεβάζουμε ως παραγωγοί και σκηνοθέτες, με ηθοποιούς που διαλέγουμε οι ίδιοι σε ρόλους που σχεδιάσαμε προσεκτικά και που τους φωτίζουμε έτσι ώστε να παίρνουν τα χρώματα που επιθυμούμε, τότε δεν τα έχω καταφέρει καθόλου άσχημα.
Ζώντας περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που αγαπώ πολύ, έχοντας δημιουργήσει μια οικογένεια που κάποτε δεν μπορούσα καν να διανοηθώ πως θα μου άξιζε, και έχοντας στήσει μια δουλειά που όχι μόνο μας δίνει την ευκαιρία να ταξιδεύουμε πολύ αλλά μας κρατάει και με έναν παράξενο τρόπο νέους μπορώ να ονειρεύομαι καλοκαίρια στην καρδιά του χειμώνα χωρίς τύψεις. Και να σχεδιάζω διαδρομές στους χάρτες του μυαλού μου με την βεβαιότητα πως θα βρεθούν πάντα φίλοι καρδιάς για να τις περπατήσουμε παρέα.
Τα γράφω αυτά και συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου έχει λείψει το Λονδίνο. Η δεύτερη πόλη της καρδιάς και της ζωής μου την οποία έχω πάνω από πέντε χρόνια πια να επισκεφθώ, αδιανόητα πολύ καιρό για τα δικά μου μέχρι τώρα δεδομένα. Θα είμαι σύντομα πάλι εκεί, ένα από τα επόμενα ήδη σχεδιασμένα ταξίδια θα με πάει για μια βδομάδα πίσω στην παλιά μου γειτονιά και σε μέρη αγαπημένα, και σε ανθρώπους που είναι μέρος της ζωής και της καρδιάς μου.
Πριν απ΄αυτό θα βρεθούμε μερικές μέρες στην Ιταλία, στο Bergamo. Τον Ιούνιο θα είμαστε όπως κάθε χρόνο στην Ζάκυνθο και στον αγαπημένο Nobelo με την ίδια παρέα, και τις πρώτες μέρες του Ιουλίου μας περιμένει ένα πανέμορφο σπίτι στην Λέρο, ένα σπίτι που το νοικιάσαμε πέρσι όταν επισκεφθήκαμε το νησί για μερικές μόνο ώρες, που ήταν όμως αρκετές για να μας κλέψουν την καρδιά.
Ανάμεσα σ΄όλα αυτά έχουμε ταξίδια ανά την Ελλάδα για τα Best Restaurant Awards, έχουμε events, έχουμε την τελετή απονομής των φετινών βραβείων στις 20 Μαίου… Φουλ πρόγραμμα που με κάνει να αγχώνομαι λίγο αλλά να χαμογελώ ακόμα περισσότερο, και στο οποίο ελπίζω πως θα μου κάνετε παρέα μέσα από τα social media που είναι κάτι ακόμα για το οποίο είμαι πολύ ευγνώμων μια που ως μέσο δουλειάς μου δίνει την ευκαιρία να σας ταξιδεύω μαζί μου, και να μοιράζομαι μαζί σας ότι όμορφο, ενδιαφέρον και καινούριο συναντώ σ΄αυτή την διαδρομή που δεν θα ήταν ίδια αν την έκανα μόνη μου.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση