Λευτέρης Γεωργόπουλος,Το μέλλον είναι και pop up και bar!

Πάει προς μεσημέρι και ένα καπουτσίνο είναι ένα καλό ζέσταμα για να ξεκινήσει η κουβέντα με τον Λευτέρη Γεωργόπουλο. Η συνέντευξη αυτή παιζόταν, γιατί ο συγκεκριμένος προτιμά να εκφράζεται μέσω ομάδας και όχι ατομικά, πράγμα που τόνισε αρκετές φορές στη διάρκεια της συζήτησης. Λοιπόν, ο Λευτέρης Γεωργόπουλος ισούται με τα μπαρ Theory στο Χαλάνδρι (μαζί με τους Θάνο Τσουνάκη, Γιώργο Καίσαρη, Βασίλη Κυρίτση και Νίκο Μπάκουλη, σταθερή ομάδα και στους δύο χώρους), από εκεί που, όπως λέει, ξεκίνησαν όλα, και το Clumsies στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο πρόσφατα μπήκε στη λίστα των 50 καλύτερων μπαρ του κόσμου. Kαι τώρα ως γαστρονομική πινελιά βγαίνει ξανά στο επίκεντρο με τη διοργάνωση τoυ Sunday Brunch Fest (κυριακάτικα brunch με την υπογραφή γνωστών σεφ). Ο καφές είναι ωραίος, AnticaTostaturaTriestana, ψημένος σε ξύλα, μια ανακάλυψη που εδρεύει στο Theory και συμβαδίζει όμορφα με την εμμονή του να ψάχνουν το διαφορετικό, όπως τονίζει ο Λευτέρης Γεωργόπουλος, που δηλώνει βέρος Χαλανδριώτης. Και η δικαίωση ήρθε όταν ο bartender του Theory, ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος, ήρθε 5^ος στο φετινό διαγωνισμό World Class Bartender. Ήταν μια στιγμή γεμάτη συγκίνηση, περηφάνια, Και μια απόδειξη ότι πέρα από το Theory υπάρχει και η… πράξη.

-Ωραία λοιπόν. Πώς ξεκίνησαν όλα;

Ήμουν πελάτης και φίλος και κάποια στιγμή ζήτησα δουλειά από τα παιδιά που είχαν το 4711. Έκανα αρχικά πάρτι στο Doors, στο Κολωνάκι. Στη συνέχεια μπήκα συνέταιρος στο SukaSuka στην Πάρο. Έπειτα άνοιξα το Τζιζ, το πρώτο μου σοβαρό εγχείρημα, στη Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, το οποίο πήγε πολύ καλά. Και έτσι ξεκίνησαν όλα, κυρίως άρχισαν για οικονομικούς λόγους. Ωστόσο έχω δουλέψει και ως μηχανολόγος-μηχανικός για χρόνια, καθώς έχω πτυχίο από τα ΤΕΙ.

-Σε τι διαφέρετε ως ομάδα από άλλους του χώρου σας;

Εμείς, πριν καν ανοίξουμε τα μπαρ, ήμασταν ήδη ομάδα λόγω του σχεδιαστικού γραφείου 9Design. Ό,τι κι αν βλέπεις εδώ, στο Theory, είναι δικό μας. Μέχρι και το πού θα μπει η λάμπα είναι δική μας απόφαση. Διαφέρουμε επίσης γιατί κοιτάμε το ποτό από άλλη σκοπιά. Έχουμε πάρει σοβαρά, για παράδειγμα, την υπόθεση να κερδίζουν οι bartenders μας στους διαγωνισμούς, γιατί πιστεύουμε ότι έτσι κερδίζουν και τα μαγαζιά μας. Γενικά πιστεύουμε στους ανθρώπους. Επιπλέον βοηθάει και ο συνδυασμός του ότι έχουμε μαγαζιά και παράλληλα ταξιδεύουμε πολύ. Με δύο λόγια, έχουμε αγάπη για το ποτό και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

-Το πιο δύσκολο πράγμα στη δουλειά αυτή είναι…

Η διαχείριση των ανθρώπων. Το να κοντρολάρεις 35 προσωπικότητες σε πίεση είναι άθλος. Σε κάθε περίπτωση, για να λειτουργεί αρμονικά ένα μαγαζί, παίζει ρόλο η επιλογή των ανθρώπων.

-Διαφορές ανάμεσα στο Theory και το Clumsies;

Θέλαμε να κάνουμε το καλύτερο cocktail bar στην Αθήνα, αλλά σίγουρα προϋπήρχε το Τheory και η επιτυχία του. Συγκεκριμένα, το Theory είναι πιο all day bar, ενώ το Clumsies εστιάζει περισσότερο στο cocktail και είναι η μετεξέλιξή μας από εδώ με βάση ότι θελήσαμε να κάνουμε ένα global bar, ένα σημείο αναφοράς και για τους επισκέπτες, όπως γίνεται και στις άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης.

-Πώς επιλέγεις τους ανθρώπους σου;

Ανάλογα με την προϋπηρεσία αλλά κυρίως με βάση το χαρακτήρα. Θέλω αυτός που θα έρθει να δουλέψει μαζί μας να αγαπάει το ποτό. Από την άλλη, πιστεύω ότι μπορεί να είναι τελικά και χάρισμα να διαλέγεις τους σωστούς συνεργάτες. Πιστεύω ότι όσοι έχουν δουλέψει για μας δεν έχουν παράπονο, ούτε κι εμείς από αυτούς. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι είναι η εικόνα του μαγαζιού και όχι οι ιδιοκτήτες.

-Τι θα δούμε στο μέλλον από εσάς;

Θα ανοίξουμε το πρώτο pop up bar από το Clumsies και την ομάδα του. Είναι μια παγκόσμια τάση τα μπαρ που εμφανίζονται σε αναπάντεχα σημεία. Θέλουμε κάθε σεζόν το δικό μας popupbar να εμφανίζεται σε διαφορετικό χώρο, πόλη, ακόμα και χώρα. Πάντως αυτό που θα ανοίξουμε τώρα θα έχει μεξικάνικο concept και θα λέγεται Palmitas-The Clumsies Pop Up Bar και θα λειτουργεί από το Νοέμβριο έως τον Μάρτιο στον όροφο εμπορικού κέντρου. Στη συνέχεια θέλουμε να πάμε και σε άλλες πόλεις ή και χώρες και να προβάλλουμε τη δημιουργικότητά μας ώστε να βελτιωνόμαστε διαρκώς.

-Μήπως το έχουμε παρακάνει με τα κοκτέιλ;

Τα κοκτέιλ δίνουν έναν άλλο επαγγελματισμό και αναδεικνύουν την ποιότητα ενός χώρου. Εξάλλου το κοκτέιλ έχει και μετεξέλιξη. Ας πούμε, ο Ryan Chetiyawardana είναι ένας bartender που δεν πιάνει σέικερ! Όταν τον είδα, κατάλαβα ότι το κοκτέιλ έχει τρομερή εξέλιξη, τέτοια που μόνο οι δημιουργικοί άνθρωποι μπορούν να την υποστηρίξουν.

-Πώς αισθάνθηκες με τη βράβευση του Μανώλη Λυκιαρδόπουλου;

Ήταν πολύ συγκινητικό, σαν να βραβεύεται ο αδερφός σου. Πες μου, τι πιο ωραίο υπάρχει; Ο Μανώλης είναι ένας άνθρωπος που τον ξέρουμε χρόνια και έκανε μια τρομαχτική επιτυχία στο Κέιπ Τάουν. Πρώτη φορά φτάνει ένας Έλληνας bartender σε τέτοια θέση. Κάτι καλό λοιπόν που έφερε η κρίση είναι το ότι στο χώρο μας αναδεικνύει τους καλούς επαγγελματίες. Και ο Μανώλης μίλησε με τη δουλειά του.

-Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που είδες ή άκουσες πρόσφατα;

Θα σου πω για τη φτώχεια που είδα στο Γιοχάνεσμπουργκ. Σοκαριστική! Μέσα από αυτό κατάλαβα ότι ζούμε στην ωραιότερη πόλη του πλανήτη. Εδώ θα βγεις και θα δεις χαρακτήρα στα πρόσωπα των ανθρώπων. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει ξένος που δεν θα θέλει να μείνει στην Αθήνα, αν βέβαια τη γνωρίσει. Επιτέλους, ας δούμε και τα υπέρ της. Έχω βαρεθεί να βλέπουμε μόνο τα αρνητικά της!

-Πόσο ρόλο παίζουν οι δημόσιες σχέσεις στη δουλειά σας;

Στην αρχή τις χρειάζεσαι, αλλά, αν δεν έχεις ποιότητα, δεν μπορείς να κρατήσεις τον κόσμο. Καλό είναι σε ό,τι κάνεις να έχεις project και να μην αντιγράφεις, αν και βέβαια είναι λίγοι αυτοί που δημιουργούν τις τάσεις, ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο.

-Με ποιον σημαντικό άνθρωπο θα ήθελες να τα πιεις;

Με τον Erik Lorincz, head bartender στο American Bar του Savoy Hotel στο Λονδίνο. Ταιριάζουν οι προσωπικότητές μας και αυτός μάλλον θα έπινε Martini, ενώ εγώ ένα κοκτέιλ Mezcal.

-Kαι ποια πολυτέλεια επιτρέπεις στον εαυτό σου;

Να βοηθάω οικονομικά τους γονείς μου, δυνατότητα που δεν είχα πριν από πέντε χρόνια.