Αν και το οινοποιείο του Νίκου Πετρακόπουλου δεν μετρά μια μακρόχρονη παρουσία στον σύγχρονο οινικό χώρο έχει καταφέρει να βρίσκεται στα χείλη και τα ποτήρια κάθε ανήσυχου οινόφιλου, με τα περιορισμένης παραγωγής κρασιά του να γίνονται ανάρπαστα.
Απόγονος των οικογενειών Σολομού και Μελισσηνού -αμφότερες με καπαρωμένη από το 1580 θέση στο περίφημο Libro d’Oro!- αναπόφευκτα έχει πάρει προσωπικά την πολιτιστική ανάδειξη της Κεφαλονιάς. Αλλά και την οινική, αφού το οινοποιείο του στα Θηράμονα ασχολείται αποκλειστικά με ποικιλίες του νησιού διαχειριζόμενο την πρώτη ύλη παλαιών, αυτόριζων αμπελώνων που βρίσκονται κυρίως στα νότια του νησιού.
Το Ζακυνθινό Gold σίγουρα κατέχει μια ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στα κρασιά της συλλογής του, όχι μόνο γιατί είναι το πρώτο που εμφιαλώθηκε από την οικογένεια πίσω στο 1950 αλλά και επειδή δημιούργησε θόρυβο γύρω από το όνομά του από την πρώτη κιόλας “σύγχρονη” εσοδεία του, το 2007.
Με καταγωγή από την Ζάκυνθο (όπως μαρτυρά και το όνομά του) το λευκό αυτό σταφύλι μπορεί να έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί στην γενέτειρα του, όμως οι τουλάχιστον 50χρονοι αμπελώνες που την ατενίζουν κρατούν ζωντανή την κληρονομία όντας υπεύθυνοι για μια cuvee περίπου 3000φιαλών ετησίως.
Αν και οινοποιεία τόσο μικρής δυναμικότητας σπάνια κρατούν απόθεμα, οι άνθρωποι του μου πρόσφεραν την σπάνια ευκαιρία να δοκιμάσω μια assortment που περιελάμβανε ακόμα τις σπανιότερες εσοδείες του Ζακυνθινό Gold· και να διαπιστώσω ότι όχι μόνο εντυπωσιάζει λόγω του μοναδικού του χαρακτήρα αλλά και λόγω της ικανότητάς του να παλαιώνει υπέροχα.
Το 2020 (8/10) προσφέρει μια εξαιρετική βάση για να κατανοήσει κανείς το χαρακτήρα του Gold. Πυκνό στα αρώματα αγιοκλήματος, κίτρινων φρούτων και ζυμαριού, διαθέτει αρκετά πλούσιο σώμα και ένα υπέροχο παιχνίδι ανάμεσα στην φουντουκένια πληθωρικότητα και το λεμονάτο νεύρο. Θα ήθελε πάντως 5χρόνια παλαίωση…
Όλα τα παραπάνω μέσες –άκρες είναι παρόντα και στο 2019 (8,5/10), καρυκευμένα ωστόσο με σοφές τροπικές δόσεις ανανά αλλά και ζαχαρωμένου λεμονιού. Εξίσου μακρύ και επίμονο, έχει χωνέψει απίθανα την οξύτητα και έτσι η παρουσία του είναι πιο αρμονική και ισορροπημένη.
Το 2018 (8,5/10) θα έπρεπε κανονικά να λέγεται Green Ζακυνθινό, αφού αν και στην πενταετία το κρασί αυτό έχει απαρνηθεί το σύνηθες λαμπερό κίτρινο χρώμα του για χάρη ενός άγουρου πράσινου! Άγουρο πάντως είναι και το φρούτο του- έστω και αν ντύνεται με ένα λεπτό πέπλο κάστανου και ζυμαριού – γεγονός που επιβεβαιώνεται από το γευστικό του νεύρο που πατά σε τόνους υφάλμυρης οξύτητας. Από το 2027…
Αν θέλετε 24 καράτια στο ποτήρι σας το 2016 (8/10) θα σας τα προσφέρει απλόχερα, το ίδιο όμως θα πράξει με τα ζαχαρωμένα φρούτα, το κάστανο και τους ξηρούς καρπούς. Μακρύ, λίγο τανικό και έτοιμο για κατανάλωση θα ξετρελάνει τους φίλους της λευκής ωριμότητας που θα το φέρουν στα ποτήρια τους μέσα στα επόμενα 1-2χρόνια.
Η εκφραστικότητα χτυπάει κόκκινο στην περίπτωση του κεχριμπαρένιου 2015 (7,5/10), με τα αρώματα του ΄16 να έχουν εξελιχθεί περαιτέρω. Η αρχική γλυκιά γευστική επίθεση μελιού και ζαχαρωμένου κίτρου υποστηρίζεται από εντυπωσιακή οξύτητα, όμως το σύνολο σου λέει “πιες με τώρα”!
15 χρόνια κουβαλά στην πλάτη του το 2008 (8/10), το οποίο θα εκπλήξει τους εξοικειωμένους με τα πολύ παλιά λευκά. Όχι ότι η καραμελένια μύτη του δεν μαρτυρά το γήρας του, ωστόσο το στόμα αυτής της σπάνιας φιάλης δεν έχει απολέσει στάλα σώματος και μάκρους. Η σχεδόν γλυκιά του αίσθηση φρεσκάρεται από εξαιρετική οξύτητα και εμφανείς τανίνες, ενώ το έντονο flavor είναι εκεί για να προσθέσει πόντους στην τελική βαθμολογία.
Και εκρηκτικό και πυκνό είναι το 2007 (7/10), έστω και αν το δέρμα, η καραμέλα και το λιβάνι έχουν σχεδόν σκεπάσει τα ζαχαρωμένα κίτρινα φρούτα. Αν και όχι τόσο πειστικό στον τρόπο με τον οποίο έχει κρατήσει την δύναμη στο στόμα όσο το ΄08 εντούτοις εκπλήσσει με μια ζωντάνια που δεν έχουν πολλά natural ούτε της τρέχουσας εσοδείας!
Το Ζακυνθινό Gold αποδεικνύεται ένα πολύ ξεχωριστό κρασί. Αφ’ ενός γιατί διαθέτει αξιομνημόνευτη συμπύκνωση και εντυπωσιακό μάκρος και αφ’ ετέρου γιατί ενώ εξελίσσεται αρωματικά διατηρεί εντυπωσιακά ζωντανό το flavor του. Προσωπικά θεωρώ αυτό το τελευταίο ως τον πιο καθοριστικό παράγοντα για να χαρακτηρίσω ένα κρασί οξειδωμένο και ως εκ τούτου θα έβρισκα απολαυστική (με το κατάλληλο φαγητό) κάθε μια από τις 7 χρονιές που είχα την τιμή να δοκιμάσω.
Όσοι βέβαια αρέσκονται στα φρέσκα …πυρηνόκαρπα φρουτάκια ας επικεντρωθούν καλύτερα σε χρονιές από το 2018 και μετά. Σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα βρείτε gold σε κάθε φιάλη Ζακυνθινού Gold!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση