Top Guns – Τα ακριβότερα ελληνικά κρασιά

Ακριβώς με αυτή την προδιαγραφή  ζητήσαμε από ορισμένους παραγωγούς που τολμούν να έχουν στην γκάμα τους κρασιά άνω ή περιξ των 30 ευρώ στο ράφι να μας προσφέρουν τα κρασιά προκειμένου να τα δοκιμάσουμε διπλά δίπλα με μοναδικό κριτήριο την οικονομική τους τοποθέτηση.

Ανταποκρίθηκαν και τους ευχαριστώ προσωπικά για την εμπιστοσύνη και την αμεσότητα καθώς και τις πληροφορίες που μου παρείχαν.

Αν κάποια στιγμή η έννοια του icon ελληνικού κρασιού αρχίζει να λαμβάνει οντότητα και οικουμενική αναγνώριση πιστεύω ότι υποψηφία θα είναι κάποιο από τα  παρακάτω. Στην κατηγορία αυτή βέβαια τα λευκά υστερούν κατά πολύ ποσοτικά.

Δοκιμάσαμε αρχικά το Τ-ΟΙΝΟΣ Ασύρτικο 2008 από τους Τηνιακούς Αμπελώνες.  Η πρώτη χρονιά κυκλοφορίας του κρασιού που μετά από 5 σχεδόν χρόνια αποδεικνύει περίτρανα ότι αρκέτα λευκά κρασιά τα ‘σφάζουμε’ πολύ μικρά πριν καταφέρουν να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους.
Το ασύρτικο, η πριμαντόνα των ελληνικών ποικιλίων, μπορεί να δώσει λόγω οξύτητας και δομής κρασιά που αντέχουν στον χρόνο και εξελίσσονται μοναδικά.
Η Τήνος από την άλλη ποτέ δεν ήταν υπολογίσιμη σαν terroir, ούτε θεωρείτο ότι μπορεί να δώσει κρασιά με προσωπικότητα μέχρι το 2008. Το Τ-ΟΙΝΟΣ Ασύρτικο 2008 ήρθε να δώσει άλλη διάσταση και μια πολυφωνία στα κυκλαδίτικά ασύρτικα. Σύμβουλος οινοποίησης ο Θάνος Φακορέλης, πυκνότητα φύτευσης 1100 πρέμνα ανά στρέμμα, ίσως η πυκνότερη στην Ελλάδα, χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις και ένα εγχείρημα από το μηδέν against all odds.

Ο Π. Σιγάλας έχει δώσει στην Σαντορίνη την μοντέρνα υπόσταση που της αξίζει. Πέρυσι κυκλοφόρησε για πρώτη φόρα το Σιγάλας ΝΥΧΤΕΡΙ Grand Reserve 2009. Από υπερώριμα σταφύλια, με παλαίωση για τρία χρόνια στο βαρέλι και επιπλέον 6 μήνες στην φιάλη. Ιδιαίτερο κρασί που αντιπροσωπευει ένα συγκεκριμένο στυλ του Ασύρτικου Σαντορίνης που έχει τόσες στυλιστικές  ερμηνίες όσοι και οι παραγωγοί που το παράγουν. Ένα εξαιρετικό Νυχτέρι που βάζει στον χάρτη άλλη μια διάσταση της οινικής Σαντορίνης, την ευγενή οξειδωτική παλαίωση.

Το Κτήμα Οινότρια Γη στο Καπανδρίτι (βλ. φωτογραφία) είναι το δεύτερο (όχι από άποψη ποιότητας αλλά χρονικά) οινοποιείο του Κώστα Λαζαρίδη με τις πολύ εμπορικές και πετυχημένες σειρές Αμέθυστος & Chateau Julia. To 2006 δημιούργησε μια από τις πληρέστερες μονάδες αγροτουρισμού στην Αττική, την Οινότρια Γή.
Εκεί μεταξύ άλλων παράγεται ένα από τα κρασιά σταθμός στην σύγχρονη ελληνική οινοποιεία., το Οινότρια Γη Syrah-Αγιωργίτικο (αναλογίες 90-10) . Ο λόγος που θεωρώ το κρασί αυτό σημαντικό είναι η εμπλοκή του καλύτερου και πιο πετυχημένου ιπτάμενου οινολόγου του Μισέλ Ρολάντ. Λίγοι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά και ακομά λιγότεροι θα πληρούσαν τις προυπόθεσεις για να ασχοληθεί μαζί τους και δεν αναφέρομαι μόνο στον οικονομικό παράγοντα. Το κρασί της χρονιάς του 2007 είναι ένα μοντέρνο, νεοκοσμίτικο, ηδονιστικό Syrah, πυκνό με μαλακές τανίνες και έτοιμο για κατανάλωση. Μετά  από 24 μήνες στα βαρέλια και άλλους 24 στη φιάλη κυκλοφόρησε στην αγορά. Στα εντυπωσιακά τεχνικά στοιχεία που το συνοδεύουν η εξαιρετικά χαμηλή στρεμματική του απόδοση που είανι 150 kgr σταφύλι ανά στρέμμα.

Το Evangelo Κτήμα Γεροβασιλείου 2007 ήταν το καταλληλότερο κρασί να ακολουθήσει στην Οινότρια Γη . Άλλο ένα κατά βάση Syrah από την ίδια χρονιά, το 2007, με την διαφορά της προσθήκης της ποικιλίας Viognier  (κατά 8%) δημιουργώντας τηρώντας τις αναλογίες το ελληνικό Cote Rotie. Τυπικό Syrah, πιπεράτο με, μάυρα φρούτα και νύξεις καπνού και δέρματος. Φινετσάτο, με βελούδινες ταννίνες και μακριά επίγευση.

Αν το Evangelo Κτήμα Γεροβασιλείου είναι το ελληνικό Cote Rotie   τότε αναλογικά το Special Edition Nebbiolo του Καριπίδη είναι η ελληνική απόδοση του Barolo. Και γιατί όχι; Ειμαι βέβαιος ότι οι παραγωγοί δεν έχουν καμιά διάθεση ή προθεση να συγκριθούν με τα αντιστοιχα κρασιά αλλά σίγουρα γοητεύτηκαν και εμπνεύστηκαν από τις ποικιλίες και τα σπουδαία κρασιά που παράγονται στις αντιστοιχες περιοχές. Μόλις 3.500 φιάλες διατίθενται και κυκλοφορεί 6 χρόνια μετά τον τρυγητό. Δοκιμάσαμε την χρονιά 2006. Θα μπορούσε ξεγελάσει ανάμεσα σε πρωτοκλασσάτα  Νεμπιόλο ότι είναι από το Πιεμόντε. Στην μύτη βιολέτα, ώριμες φράουλες , πίσα και γήινη διάσταση μανιταριών . Γευστικά πλούσιο, γεμάτα με ισορροπημενό αλκοόλ και νευρώδη οξύτητα αλλά μαλακές τανίνες.

Ο Άγγελος Ιατρίδης έχει καταφέρει με το Κτήμα Άλφα να αναδείξει και να εστιάσει το ενδιαφέρον των επαγγελματιών και των οινόφιλών στις δυνατότητες για την παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας στο Αμύνταιο της Φλώρινας. Κάθε χρόνο λοιπόν ανάλογα με την συμπεριφορά συγκεκριμένων ποικιλιών ως προς το οικοσύστημα παράγεται η κορωνίδα του Κτήματος Άλφα με το όνομα Alpha One .Ξεκίνησε η εμφάνιση του Alpha One την χρονιά του 2002 με την ποικιλία Tannat και για τους επόμενους 6 τρύγους η αναζήτηση για ο ιδανικό είναι ατέρμονη. Η χρονιά του 2008 για το Alpha One είναι με την ποικιλία Merlot.
Αρχικά, για όσους γνωρίζουν τον Άγγελο Ιατρίδη, η επιλογή της ποικιλίας Merlot μετά το Tannat, το Montepulciano , το Negroamaro και την Μαυροδάφνη θα ήταν ανακόλουθη. Πλην όμως η χρονιά του 2008 λόγω ξηρασίας δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Με χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις , με 200%  παλαίωση (το κρασί μπαίνει σε καινούργιο βαρέλι τον πρώτο χρόνο και στην συνέχεια –τον δεύτερο- μπαίνει και πάλι σε καινούργια βαρέλια!) σε βαρέλια λευκού καψίματος και κοντά στους 36 μήνες στο μπουκάλι έδωσε ένα  Μερλό που θυμίζει Super Tuscan.

Ένα άλλο Μερλό από την Πελοποννήσο, που αρκετά συζητήθηκε λόγω της υψηλής δμοτικότητας του για την αγορά της Κίνας είναι ο Κοκκινόμυλος του Γιάννη Τσέλεπου 2010 απότις Ρίζες Τεγέας. Και εδώ, όπως και στο Αμύνταιο, η αργιλώδης σύσταση του εδάφους και το  ψυχρό ημιορεινό κλίμα είναι καταλυτικοί παράγοντες για το αποτέλεσμα με βάση την συγκεκριμένη ποικιλία. Και εδώ με χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις των 700κλγ ανα στρέμμα, παραμονή σε δρύινα γαλλικά βαρέλια για 13 μήνες και επιπλέον 8 μήνες στην φιάλη  συνθέτουν το κάδρο για ένα εξαιρετικό  Μερλό.

Ο  Χρίστος Αϊβαλής είναι ένας αιρετικός τελειομάνης παραγωγός που ο Θεός τον έσπειρε στην Νεμέα. Θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε στον πλανήτη Γη και πάλι θα ξεχώριζε για την ιδιαιτεροτητα του και την τρέλλα του. Αυτά όλα είναι αδύνατον να μην αποτυπώνονται στα κρασιά του που αν μη τι άλλο είναι κρασια με προσωπικότητα. Το ‘4’ Κτήμα Αϊβαλής ειναι η κορυφαία εμπορική του ετικέτα και κατά πολλούς μέσα στις τρεις κορυφαιές Νεμέες, άποψη την οπία προσυπογράφω.
Σε σχέση με όλα τα προαναφερθέντα ερυθρά κρασιά η ιδιαιτερότητα του είναι η ποικιλία. Δοκιμάσαμε εξαιρετικά κρασιά, καλοφτιαγμένα, από terroir, ηδονιστικά, απολαυστικά, κομψά αλλά όλα από ξενικές ερυθρές ποικιλίες. Το ‘4’ είναι φτιαγμένο από την ποικιλία Αγιωργίτικο και έχει πραγματικά την στόφα ενός μεγάλου κρασιού. Ένα μικρό αμπέλι 4 στρέμματων, εξού και το όνομα, με στρεμματικές αποδόσεις των 150 κιλά σταφυλιών το στρέμμα δίνουν μόλις 400 φιάλες κρασί. Γευστικά είναι πραγματικά το αίμα του Ηρακλή ή καλύτερα μεταξένια κορδέλα τυλιγμένη σε φρουτοβόμβα. Πυκνότητα και συμπύκνωση που θυμίζει Αυστραλία και φινέτσα που θυμίζει Priorato. Μια εξαιρετική Νεμέα που δυστυχώς δεν είναι για χόρταση.

Με μεγάλη ικανοποίηση για την ανταπόκριση των επισκεπτών στην HORECA και για το έμπρακτο ενδιαφέρον των επαγγελματιών να μου δώσουν 2 ώρες από τον χρόνο τους, που σε μια έκθεση είναι πολύ σημαντικός, δοκιμάσαμε και συζητήσαμε τα παραπάνω κρασιά και διαπιστώσαμε και σε απόλυτα μεγέθη και συγκριτικά τα σπουδαία κρασιά που παράγονται στην Ελλάδα. Το συμπερσμά μου ότι τα ακριβά ελληνικά κρασιά εξακολουθούν και είναι προσιτά σε σχέση με την ποιοτητά τους σε σύγκριση με τα ακριβά κρασιά του εξωτερικού.