Την Ισπανία την λατρεύω από μικρό παιδί. Και από τότε που την γνώρισα για πρώτη φορά –το 1976 –κεραυνοβολήθηκα από την απαράμιλλη μαεστρία με την οποία συνδυάζει παράδοση και νεωτερικότητα, Μεσόγειο και Δυτική Ευρώπη, χαρά ζωής-ξεφάντωμα-και κονφορμιστικές απολαύσεις και όλα αυτά τυλιγμένα σε ένα πακέτο που όσο το ξετυλίγεις αντί να βαρεθείς σαγηνεύεσαι όλο και περισσότερο, όλο και πιο βαθιά.
Η ιστορία των Ισπανικών κρασιών είναι ολοσδιόλου διαφορετική υπόθεση. Γιατί ενώ οι σταθερές αξίες (Ονομασίες Προέλευσης, περιοχές, οινοποιεία) υπήρχαν από παλιά, οι περισσότερες Ονομασίες Προέλευσης και η κατακόρυφη βελτίωση των κρασιών τους είναι πρόσφατη υπόθεση. Για μερικές μάλιστα από αυτές (Τoro, Bierzo, Cigales) η κατακόρυφη βελτίωση και η προβολή τους στο προσκήνιο έγινε από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000
Στην Ισπανία έχω πάει άπειρες φορές, πάντα με αφορμή το κρασί και πάντα στενοχωριόμουν τη στιγμή της επιστροφής. Στο Burgos όμως—το οποίο γνώριζα μόνο από την Μεσαιωνική ιστορία του και από την αναφορά στον μοναχό Jorge de Burgos στο «Όνομα του Ρόδου» του Umberto Eco –δεν είχα πάει ουδέποτε
Γι’ αυτό και όταν το περασμένο φθινόπωρο η Maria del Mar Sanchez de Ocana και η Montse Alonso της εταιρίας Mahala με προσκάλεσαν στο Burgos για το Διεθνές Φεστιβάλ Κρασιών της Περιφέρειας του ποταμού Duero πέταξα τη σκούφια μου και έτριψα τα χέρια μου από ενθουσιασμό: αφενός θα απολάμβανα για πρώτη φορά το Burgos και αφετέρου θα παρακολουθούσα τις εξελίξεις των κρασιών της περιφέρειας τόσο από στρογγυλές τράπεζες για θέματα σχετικά με τις διάφορες εξελίξεις στον χώρο του κρασιού ,όσο και από (μαγικές κατά την εκ των υστέρων γνώμη μου ) συναρπαστικές γευσιγνωσίες.
Στο πλαίσιο ενός, έστω και εκτεταμένου, άρθρου είναι τελείως αδύνατο να συμπεριλάβεις τα πάντα. Έτσι, θα σημειώσω μόνο ότι στις στρογγυλές τράπεζες –εξαιρετικά σημαντικό μέρος του συνεδρίου-συμμετείχαν προσωπικότητες του κρασιού παγκοσμίου βεληνεκούς από όλες τις χώρες του κόσμου και από τα εκτεταμένα αντικείμενα τους έβγαινες σοφότερος μαθαίνοντας-σε μερικές περιπτώσεις-ακόμα και πράγματα που δεν τα φανταζόσουν
Ακολουθούν «μόνο» οι πιο ενδιαφέρουσες από τις πολλές γευστικές δοκιμές με τα κρασιά –εμπροσθοφυλακή που εκφράζουν καλύτερα το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην περιφέρεια του Duero, τα κρασιά που δεν πρέπει κανένας να τα χάσει!
Bodegas y Vinedos Raul Perez
Ονομασία Προελεύσεως Bierzo; 5 κρασιά , 5 τελείως διαφορετικά στυλ και προσωπικότητες, της ίδιας Ονομασίας Προέλευσης αλλά από τελείως διαφορετικά terroirs
O ίδιος ο Raul Perez παρουσίασε πρώτα τη φιλοσοφία του: καμία απολύτως επέμβαση, όχι υπερβολική εκχύλιση, κανένας έλεγχος θερμοκρασίας και καθόλου μονοποικιλιακά κρασιά αλλά κόκκινα κρασιά/χαρμάνι ερυθρών και λευκών ποικιλιών σταφυλιού (Godello, Bastardo, Palomino, Mencia, Alicante Bouchet).Στη συνέχεια καθοδήγησε ο ίδιος μια γευστική δοκιμή 5 κρασιών του από διαφορετικά terroir του Bierzo, με τελείως διαφορετικά στιλ, που όλα τους όμως ήταν συναρπαστικά και ασυνήθιστα.
Τα αγαπημένα της Jancis Robinson από το Duero
Javier Sanz Malcorta “Rueda” 2016
Ασημοκίτρινο, λαμπερό χρώμα. Άρωμα φλούδας, ξύσματος και καρπού λεμονιού, αλλά και άσπρου πιπεριού σε ένα αρμονικό και σαγηνευτικό σύνολο. Το άρωμα συνοδεύεται από υποψίες ανανά και grapefruit. Είναι ένα κρασί πυκνό, παχύ, βουτυράτο με αρωματικά και γευστικά στοιχεία πιπεριού και ορυκτών. Στη γεύση φαίνεται περισσότερο ο ορυκτός χαρακτήρας και το ξύσμα λεμονιού. Πολύ ωραία επίγευση.
Veronica Ortega « Bierzo» 2015 (100% Mencia)
Πολύ σκούρο κόκκινο με ιώδεις ανταύγειες νεότητας. Άρωμα κέικ/τάρτας με κεράσι που είναι πασπαλισμένο με πιπεράτα και γλυκά μπαχαρικά. Η γεύση προσφέρει επίσης στοιχεία gingerbread, βουτύρου και ελαιώδους φρούτου. Κρασί νευρώδες, παχύ, σφιχτοδεμένο, έχει σαρκώδες στόμα και πιπεράτες κοφτερές τανίνες που ακουμπούν γευστικά σε ένα φόντο ορυκτών. Πολύ καλή επίγευση
Virgen de la Asuncion el corazon de la tierra (D.O Ribera del Duero)
Kρασί από αμπέλια 90 ετών που έχει τέτοια πυκνότητα και δύναμη που του αρκεί να παλαιώσει 15 μήνες σε μεγάλα δρύινα βαρέλια των 500 λίτρων.
Πολύ σκούρο χρώμα, αναδύει ανθώδη αρώματα (γιασεμί, βιολέτα και φρέζια) που συνοδεύονται από νότες βουτύρου-μελιού-χαμομηλιού-μοσχολίβανου-πάπρικας και άσπρου πιπεριού φτιάχνοντας ένα εκπληκτικό αρωματικό μπουκέτο. Στη γεύση είναι στιβαρό, πλούσιο, έντονο και σφιχτοδεμένο με σαφή οξύτητα και έντονες τανίνες. Εξαιρετικά τανικό και πλούσιο κρασί που ακουμπάει σε φόντο ορυκτών
Dominio de Atanta Llanos del Soria.Almendro 2012 (D.O Ribera del Duero)
Από κλήματα Tempranillo ηλικίας 140 ετών!
Πολύ σκουρόχρωμο. Εκπληκτικό και πολυσύνθετο αρωματικό μπουκέτο από καμμένο αρωματικό ξύλο, λιβάνι, κούτσουρο, σύκο, μέλι, βρασμένη rhubarbe, φρούτα quetsch και κίτρινα τζάνερα. Η γεύση παρουσιάζει κι’αυτή εξαιρετικά πολυσύνθετο και έντονο χαρακτήρα: είναι παχιά, βουτυράτη, τανική, ορυκτή και πιπεράτη. Πολύ μακριά ,σαγηνευτική επίγευση. Από εκείνα τα υπέροχα κρασιά που δυσκολεύεσαι να μην πιεις έστω και μία γουλιά
Carraovejas Cuesta de las Liebres 2011 (D.O Ribera del Duero)
Tinto Fino,Cabernet Sauvignon,Merlot
Βούτυρο κακάου, σοκολάτα αμυγδάλου-γάλακτος, σοκολατοποιημένο δαμάσκηνο. Κρασί ζουμερό, παχύ, βουτυράτο, εντυπωσιακό, με τεράστιο φρούτο και ηδονικές πιπεράτες τανίνες. Ένα εξίσου εντυπωσιακό και σαγηνευτικό κρασί αλλά τελείως διαφορετικό από το προηγούμενο
Javier Rodriguez, «Sanzo Las Tierras» 2012 (D.O Toro)
Πολύ ωραίο και εξωστρεφές άρωμα λιβανιού, αρωματικού ξύλου, καφέ, βουτύρου, κεριού από μέλισσα και μελανιού. Η εξίσου πολυσύνθετη γεύση προσφέρει χαρακτηριστικά σοκολάτας, πικράδας, πιπεριού, Αγγλικής καραμέλας και γαρύφαλλου. Κρασί ογκώδες και πυκνό, με αρκετά εμφανή χαρακτηριστικά βανίλιας
Casa Maguila Quizes 2011 (D.O Toro)
Πολύ σκουρόχρωμο. Άρωμα jamon, bacon ψημένο που τυλίγει δαμάσκηνο, μαρμελάδα groseilles, φύλλα ξανθού καπνού, αρώματα βαρελιού. Γεύση πυκνή, με χαρακτηριστικά καφέ, βύσσινου, μαύρου πιπεριού. Οι τανίνες είναι στιβαρές. Εξαιρετική επίγευση
Τα κρασιά Ονομασίας Προελεύσεως Toro του Javier Rodriguez, από παμπάλαια κλήματα ηλικίας 100 ετών
Γευστική Δοκιμή παρουσιασμένη από τον Γερμανό Markus del Monego,καλύτερο sommelier στον κόσμο 1988 και Master of Wine
Finca el Teso 2010 (Tinta de Toro=Tempranillo)
Σχεδόν κατάμαυρο. Άρωμα gingerbread, πούρου Αβάνας, κέδρου, ξανθού καπνού, blackberries, ξερού δαμάσκηνου.Το πολυσύνθετο αυτό άρωμα είναι πυκνό,β αθύ, έντονο και συμπαγές,στο βάθος μάλιστα αναδύονται και αρωματικές νότες jamon. Η γεύση είναι παχιά, σφιχτοδεμένη και στρογγυλή, με ζουμερές-ηδονικές-και ώριμες τανίνες-με εξαιρετική οξύτητα και σπουδαία επίγευση. Ένα απίστευτα κομψό, αν και πλούσιο, αλλά και εξαιρετικά πολυσύθετο, συγκινητικά σπουδαίο «αρσενικό» κρασί
Finca el Teso 2011
Πηχτό σκούρο, σκοτεινό χρώμα. Αρωματική ένταση και πυκνότητα ,από το βάθος του αρώματος ξεπηδάει ηλεκτρισμένο λες μαύρο φρούτο έτοιμο να εκραγεί. Υπάρχουν επίσης αρώματα μπαχαρικών και καπνίσματος. Σπουδαίο κρασί, στιβαρό με πολύ εκφραστικές τανίνες. Δεν είναι ακόμα έτοιμο
Finca el Teso 2012
Καραμελωμένο φρούτο, υποψία λουλουδιών, καφέ και κακάο. Παχύ και λιπαρό στο στόμα, με πολύ ωραίο φρούτο και στιβαρές τανίνες. Στη συνέχεια διακρίνεις –στη γεύση-κάπνισμα, πυκνή μαρμελάδα μύρτιλων και μία γευστική αίσθηση πληρότητας. Το «στόμα» αυτού του κρασιού είναι σπουδαίο: λιπαρό, αρμονικό, με εξαιρετικό κράτημα στον ουρανίσκο, αλλά και με σπουδαίο πυρηνόκαρπο φρούτο. «Απλώς» υπέροχο.
Finca el Teso 2014
Αν και πολύ νέο ακόμα και στιβαρό, δείχνει πολύ αρμονικό. Γεύση σχετικά μεσαίου όγκου και βάρους, με γευστικά χαρακτηριστικά groseilles. Eίναι ήδη ευχάριστο. Το μόνο κρασί για το οποίο δεν χρειάστηκε να γραφούν πολλά.
Las Tieras 2017 (εδώ παρόλο που βρισκόμαστε στην ίδια Ονομασία Προελεύσεως και το κρασί είναι από τον ίδιο παραγωγό, αλλάζει τελείως η φυσιογνωμία του κρασιού αφού χρησιμοποιείται 100% η ποικιλία Garnacha Tinta)
Πυκνότητα χρώματος και βάθος του, μεσαίο. Απίστευτα κομψή μύτη φρούτων και μπαχαρικών, πολύ εκφραστικές νότες πιπεράτων μπαχαρικών, κερασένιο φρούτο, blackberries, framboise, κόκκινη πιπεριά.Ολόφρεσκια γεύση, πολύ ωραίο φρούτο, ώριμες τανίνες, εξαιρετική οξύτητα, σπουδαία μακριά επίγευση.
Αυτό το κορυφαίο κρασί είναι τρανή απόδειξη ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η Ισπανική Garnacha Tinta είναι πιο ενδιαφέρουσα και «σοβαρή» από τη Γαλλική Grenache Rouge
Γευστική δοκιμή άγνωστων και ξεχασμένων Ισπανικών ποικιλιών σταφυλιού
Πιθανότατα το πιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον μέρος όλων των γευστικών δοκιμών, όχι μόνο λόγω της πολύ καλής πράγματι ποιότητας και του υψηλού επιπέδου των κρασιών αλλά και επειδή για εμάς τους μη Ισπανούς στα ποτήρια μας αναδύθηκαν άγνωστα αρώματα και γεύσεις και στα σημειωματάρια μας καταγράφηκαν άγνωστα ονόματα κρασιών και ποικιλιών και εντυπώσεις πολύ παραπάνω από θετικές
Στην Ισπανία λοιπόν υπάρχουν και οινοποιούνται 99 αυτόχθονες ποικιλίες σταφυλιού από τις 155 επιτρεπόμενες και τον τελευταίο καιρό άρχισαν-δειλά και διστακτικά –να αναδεικνύονται και οι άγνωστες και ξεχασμένες με μεγάλες ελπίδες μεγαλύτερης προβολής και ανάδειξης τους στο μέλλον
Serrano Blanco 2017 (άσπρο)
Πολύ ωραίο ανοιχτό ασημοκίτρινο χρώμα. Άρωμα από άνθη, ξύσμα λεμονιού, grapefruit και άσπρο πιπέρι. Πολύ ευχάριστα γευστικά χαρακτηριστικά: λεμονάτο, με οξύτητα, πιπεράτη προσωπικότητα και διακριτική ορυκτότητα. Παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες με το Ασύρτικο
Puesta en Cruz 2015 (άσπρο)
Σαφώς βαθύ ασημοκίτρινο, με κάποιες υποψίες πρασινωπής ανταύγειας. Άρωμα που θυμίζει πράσινο μήλο και αχλάδι. Στη γεύση παρουσιάζει χαρακτηριστικά καραμελωμένου τραγανού φρούτου και είναι πλούσιο, παχύ και ωραίο
Saumon Negro Sauri 2017 (ποικιλία Merenzeo) (ροζέ)
Άρωμα λουλουδιών, άσπρου πιπεριού, ροζ grapefruit και πετροκέρασου. Χαρακτηριστικά κίτρινου ροδάκινου ,φράουλας και framboise αναπαύονται σε ένα καλό φόντο διακριτικά ορυκτό και πιπεράτο. Είναι κρασί παχύ, τραγανό και καλοδεμένο. Πολύ ενδιαφέρουσα, ζωηρή οξύτητα
Brunal 2017 (ροζέ)
Έχει την απόχρωση του χαλκού που έχει αρχίσει να χρυσίζει. Ολόλαμπρο και μυρωδάτο, θυμίζει ανθούς πορτοκαλιάς-πορτοκάλι σανγκουίνι-κόκκινο κεράσι-και μαρμελάδα groseilles. Γεύση πλούσια και παχιά, σφιχτοδεμένη και πιπεράτη, με διακριτική έκφραση της ορυκτότητας. Στη γεύση κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά του σανγκουινιού. Πολύ ωραία επίγευση. Εξαίρετο κρασί
Espaladina (κόκκινο)
Χρώμα νεανικό, όχι πολύ βαθύ. Άρωμα που φέρνει στη μνήμη κεράσι, πιπέρι και διακριτικές νότες ξερού χόρτου, υποψία φυτικότητας (αρακάς).Γεύση αρμονική, καλοδεμένη, όμορφα τανική, ελαφρά πιπεράτη. Αφήνει σημαντικό ίζημα
Mandou (κόκκινο)
Βαθύχρωμο ρουμπινί με διακριτικά φυτικούς τόνους (φύλλα δάφνης) στο άρωμα, φρούτο πασπαλισμένο με ζάχαρη, βανίλια και υποψία κανέλλας. Αρκετά πιο πλούσιο φαίνεται στο στόμα, διαθέτει πολύ ωραίο φρούτο, κομψές τανίνες, καλή οξύτητα και πολύ ωραία επίγευση
Cajo Arroba (κόκκινο)
Πολύ ωραίο άρωμα που φέρνει στη μνήμη διακριτικά αρώματα καπνίσματος και μαύρου κερασιού. Ζουμερό, σχετικά ελαφρύ στο στόμα, με σαφώς φρουτώδη γευστικά χαρακτηριστικά και κομψές τανίνες
Tinto Jeromo (κόκκινο)
Ανθώδεις και φρουτώδεις οσμές,αλλά και βανίλια με μοσχοκάρυδο. Ελαφρύ,σχετικά φυτικό
Brunal Tinto (Baboso Tinto-κόκκινο)
Πυκνό άρωμα, αρχικά φυτικό, αλλά σιγά-σιγά υποψία αρωμάτων καφέ μαζί με μαύρο φρούτο. Παχύ στη γεύση, πλούσιο, λιπαρό και βουτυράτο. Σαγηνευτικό και απολαυστικό
Όλες αυτές τις μέρες μπορεί να κουραστήκαμε (πολύ) αλλά άξιζε τον κόπο αυτός ο βομβαρδισμός πληροφοριών από τις στρογγυλές τράπεζες και εντυπώσεων από τα κρασιά των γευστικών δοκιμών. Στα ποτήρια μας δεν είδαμε απλώς τη λάμψη της ζωής και της απόλαυσης, διαπιστώσαμε ότι τα κρασιά της περιφέρειας του Duero έχουν αγγίξει υψηλό επίπεδο ποιότητας και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ταιριάζουν δε με πολλές κατηγορίες φαγητών και θεωρώ πως έχουν κάθε δυνατότητα να κάνουν καριέρα στις πιο διαφορετικές μεταξύ τους αγορές του κόσμου
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση