Το οινοποιείο Αμπελόεις δημιουργήθηκε το 2006 από την οικογένεια Τσιώλα και ευθύς αμέσως έκανε κατανοητή τη θέλησή του να μπει δυναμικά στο “σοβαρό παιχνίδι”.
Με 50 στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων στις πλαγιές του όρους Σύμβολο και εντυπωσιακές εγκαταστάσεις στην Φωλιά της Νέας Περάμου Καβάλας, η Αμπελόεις αποτελεί μέλος μιας ομάδας που έχουν καταστήσει την περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στο όρος Παγγαίο και το Αιγαίο πέλαγος, αντικείμενο ενδιαφέροντος για πολλούς οινόφιλους.
Παρόλο τον αρχικό θόρυβο που δημιούργησε, η Αμπελόεις δεν κατάφερε να με κερδίσει στο ποτήρι, με την εντύπωση αυτή να μην έχει αλλάξει κυρίως λόγω της αποσπασματικής επαφής που είχα την τελευταία 5ετία με την δουλειά της.
Έτσι η δοκιμή 4 εκ των ετικετών της ήταν μια καλή ευκαιρία για να …ξαναβρεθούμε, ιδιαίτερα μάλιστα μιας και από το 2018 η οινολογική επίβλεψη έχει περάσει στα χέρια του διεθνώς αναγνωρισμένου Jean Natoli.
Το πρώτο γυάλινο πώμα που άνοιξα –η Αμπελόεις χρησιμοποιεί αυτό το μοδάτο μέσο σε μεγάλο μέρος της γκάμας της- ήταν αυτό την Μαλαγουζιάς 2019 (6,5/10). Το κρασί προέρχεται από υψόμετρο 550 μέτρων όμως σίγουρα ούτε η δροσιά ούτε το σκέρτσο της Μαλαγουζιάς είναι αυτό που θα βρει κανείς στο ποτήρι με το εκφραστικό άρωμα να θυμίζει κομπόστα αχλαδιού και το στόμα να είναι αρκετά πληθωρικό και λιπαρό. Μια Μαλαγουζιά στα χαρτιά, ένα Chardonnay στην πράξη, κάτι που αποδεικνύεται και με τα ταιριάσματα που θα έφερναν ιδανικά δίπλα του ριζότο μιλανέζε, γαριδοντολμάδες η ακόμα και κοτόπουλο!
Η Συμφωνία 2019 ( 7/10) είναι ένα blend Sauvignon Blanc και Ασύρτικου, όμως και εδώ η ωριμότητα παίρνει τα σκήπτρα από την ζωντάνια. Το κίτρο και το γκρέιπφρουτ είναι πάντως παρόντα -αν και στην ώριμη εκδοχή τους- ενώ οι 13,5 βαθμοί είναι πολλοί για να καταφέρουν να αλαφρώσουν λίγο το ισορροπημένο στόμα. Έτσι και αυτό το κρασί απαιτεί άμεση κατανάλωση αλλά και ταιριάσματα ανάλογα της Μαλαγουζιάς.
Πάντως αν ένα λευκό είναι ενδεικτικό του τωρινού στυλ της Αμπελόεις αυτό είναι το Sur Lie 2018 (7,5/10). Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι η μια επιπλέον χρονιά έχει παίξει το ρόλο της, όμως ούτε μια δεκαετία δεν θα μπορούσε από μόνη της να έχει κάνει ένα Sauvignon Blanc τόσο κίτρινο, τόσο πλούσιο σε αρώματα κάστανου και ξηρών καρπών αλλά και τόσο μαλακό και βαρύ στο στόμα. Βέβαια το κρασί είναι πολύ ωραίο στους τομείς της συμπύκνωσης και του πλούτου, αρκεί κανείς να το αντιμετωπίσει σαν ένα παλαιάς κοπής βαρελάτο Chardonnay 10ετίας και να το φέρει πλάι σε μια χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα ή ένα ριζότα με τρούφα.
Εξίσου ωραίο αλλά και εξίσου Old School είναι και το Silver 2015 (7,5/10) ένα blend Cabernet Sauvignon και Merlot που έχει ωριμάσει σε barriques, 4τονα βαρέλια και δεξαμενή. Τα παραπάνω προϊδεάζουν για φρεσκάδα όμως και εδώ το μπουκέτο είναι ώριμο και γεμάτο μνήμες δέρματος, φασκόμηλου και μελάσας, απαιτώντας –ιδανικά- 60λεπτη μετάγγιση. Πάντως κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονα με την εκφραστικότητα και την συμπύκνωσή αλλά ούτε και με την γευστική ισορροπία που εκμεταλλεύεται τις σφικτές τανίνες και το flavor καφέ και βοτάνων για να χαρίσει μια ευχάριστη παράσταση …παραδοσιακής μουσικής· αλλά και ιδανικά ταιριάσματα με κοκκινιστά κρέατα και φιλέτα με σάλτσες μανιταριών.
Είναι σίγουρο ότι το οινοποιείο της Νέας Περάμου έχει κάνει αρκετή ποιοτική πρόοδο αλλά όχι και στιλιστική. Φαντάζομαι ότι σε κάθε περίπτωση η δουλειά του Jean Natoli μάλλον θα χρειαστεί λίγα χρόνια προκειμένου να αποδείξει αν αυτό το βαρύ, μαλακό και ώριμο στυλ είναι κατάλοιπο του παρελθόντος ή άποψη της Αμπελόεις. Μια άποψη που αν κερδίσει μερικούς ακόμα ποιοτικούς πόντους θα καταστεί λίαν ενδιαφέρουσα για τους οπαδούς του είδους· όχι όμως και ικανή να κερδίσει αυτούς που θέλουν την Μαλαγουζιά …Μαλαγουζιά και το Sauvignon Blanc… Sauvignon Blanc!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση