Οινοποιείο Γκαράλη, Roseus NV

Το οινοποιείο Γκαράλη ξεκίνησε μόλις το 2007, όμως έχει βάλει παραπάνω από ένα λιθαράκι στην αναγέννηση του κρασιού της Λήμνου, ενός ιστορικού και σημαντικού αμπελώνα που για 10ετίες ήταν πολύ ησυχότερος του ηφαιστείου που διαμόρφωσε τα βολκανικά του εδάφη!

Τα τελευταία χρόνια όμως τα οινικά πράγματα έχουν ζωντανέψει στο νησί και ο Μανώλης Γκαράλης είναι από αυτούς που το αποδεικνύουν έμπρακτα, με μια σειρά κρασιών την οποία ξεχώρισα ιδιαίτερα στην περσινή έκθεση των Οίνων Αιγαίου.

Πρωταγωνιστής εδώ είναι φυσικά το Μοσχάτο Αλεξανδρείας, η ξηρή εκδοχή του οποίου με εντυπωσίασε μάλιστα δις, αφού προ 3μήνου έγινε αντικείμενο ενθουσιώδους κριτικής μου μέσα από αυτήν εδώ την στήλη.

Όμως στην έκθεση το ενδιαφέρον μου είχε τραβήξει και το Roseus, ένα ροζέ blend Μοσχάτου και Λημνιού. Σίγουρα η Λήμνος δεν έρχεται εύκολα στο μυαλό για αυτό το είδος κρασιού, όμως το Roseus ήταν παιχνιδιάρικο, αρωματικό και γεμάτο φρεσκάδα, αρετές που ανέμενα να συναντήσω και τώρα στο ποτήρι μου.

Αλλά τα πράγματα έδειχναν εξελιγμένα επί τη εμφανίσει, με το κρασί να έχει ντυθεί με λίγες καφετιές ανταύγειες αποκτώντας onion skin περιβολή. Και η μύτη πάντως έχει γλυκάνει και έτσι, ενώ δεν έχει κουραστεί, βάζει γλυκό κουταλιού τριαντάφυλλο και orange bitters πλάι στα αρώματα αποξηραμένων ροδοπέταλων και καραμέλας.

Η ελαφράδα στο στόμα είναι αναμενόμενη δεδομένης της ποικιλιακής σύνθεσης ενώ η ισορροπία -που ενισχύεται από την πλήρη απουσία τανινών- αξιοσημείωτη. Δυστυχώς όμως και εδώ το φρούτο έχει υποχωρήσει, με αποτέλεσμα μια σύντομη επίγευση με εμφανή –ελέω φρούτου- την αίσθηση του αλκοόλ.

Οι 10-11°C και το Stolzle Quatrophill White κρύβουν τις παραπάνω αδυναμίες ενισχύοντας παράλληλα την φρεσκάδα, ενώ οι ντοματοκεφτέδες, τα τηγανιτά κολοκυθάκια, τα μπαρμπούνια στην σχάρα και οι δροσερές  σαλάτες ανοίγουν το δρόμο στο τραπέζι.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, προφανώς  κάποιος θα υποθέσει ότι πέρασα δύσκολες στιγμές παρέα με το Roseus! Αυτό όχι μόνο δεν ισχύει αλλά αντίθετα θεωρώ ότι είναι το καλύτερο ίσως ροζέ της Λήμνου και ένα κρασί που δεν θα δίσταζα να προτείνω σε κάποιον που θα ήθελε άρωμα και ισορροπία σε προσιτή τιμή (7€). Απλά οι προσδοκίες που το Roseus μου γέννησε προ 9μηνου ήταν υψηλές και δυστυχώς ο χρόνος μάλλον λειτούργησε σε βάρος του. 

Βέβαια βρισκόμαστε ήδη σχετικά κοντά στην νέα εσοδεία του, που υποθέτω ότι θα παρουσιαστεί πολύ φρεσκότερη στην φιάλη. Ωστόσο κανένα κρασί που αξιώνει έναν βαθμό άνω του 7 δεν μπορεί να επικαλεστεί αυτό το επιχείρημα…

Βαθμολογία: 6/10.