Πιστεύω πως το θέμα του συνδυασμού των πούρων με τα αλκοολούχα ποτά απασχολεί κάθε λάτρη του γαλάζιου καπνού. Και όσο και αν η πεπατημένη ενός παλαιωμένου αποστάγματος αποτελεί πάντα μια σίγουρη λύση απόλαυσης, είναι οι λεπτομέρειες εκείνες που μπορούν να μετατρέψουν μια ευχάριστη στιγμή σε αληθινή εμπειρία. Και αν όλα αυτά σας φαίνονται ψιλά γράμματα και θεωρείτε πως αρκεί να βάλετε δίπλα το αγαπημένο σας πούρο με το απόσταγμα που προτιμάτε -όπως συχνά κάνω και εγώ ο ίδιος- πιστέψτε με …πλανάστε! Αν και όποτε θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε μια δοκιμή 2-3 διαφορετικών πούρων με διαφορετικά αποστάγματα και κοκτέιλ, τότε θα νιώσετε απίστευτες διαφορές …και δεν χρειάζεται να είστε «ειδικοί» για να τις αντιληφθείτε.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας ανακαλύψουμε τις βασικές αρχές των συνδυασμών. Δεν θα εξαντλήσουμε το θέμα ασφαλώς, αυτό γίνεται μόνο με συγκεκριμένα παραδείγματα κατά τη διάρκεια δοκιμών. Ελπίζω ότι στο άμεσο μέλλον θα έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε και παρέα τέτοιες γευσιγνωσίες.
Ο κανόνας της ομοιότητας: το Α και το Ω της αρμονίας
Ο κύριος μπούσουλας είναι, όπως και στον συνδυασμό φαγητού-κρασιού, ο κανόνας της ομοιότητας. Αναζητάμε λοιπόν ποτά τόσο πλούσια όσο και το πούρο που καπνίζουμε, τόσο σε επίπεδο αρώματος όσο και σε επίπεδο γευστικής έντασης. Ο κανόνας αυτός πηγαίνει βέβαια και πέρα από την ένταση και τον πλούτο, φτάνει μέχρι το είδος. Δηλαδή ένα πούρο ταιριάζει με ένα ποτό με το οποίο έχουν παρόμοιο αρωματικό προφίλ.
Είναι πάντα η αρμονία το ζητούμενο;
Όχι, καμιά φορά αναζητούμε ένα ποτό που θα μας βοηθήσει απλά να απολαύσουμε το πούρο μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το κλασικό κουβανέζικο κοκτέιλ το Mojito. Με τη δροσιά του και τα αρώματα δυόσμου και λεμονιού καθαρίζει το στόμα μας, το «ανανεώνει» κάθε φορά για να υποδεχθεί τις επόμενες ρουφηξιές από το πούρο μας. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν μιλάμε για αρμονία μεν, όμως δεν παύει ο συνδυασμός να είναι ευχάριστος και να αφήνει στο πούρο την απόλυτη πρωτοκαθεδρία.
Παλαιωμένα αποστάγματα: ο κλασικός παρτενέρ
Η παλαίωση στο βαρέλι προικίζει το –κάθε- απόσταγμα με κατηγορίες αρωμάτων όπως η βανίλια, η σοκολάτα, ο καπνός, οι ξηροί καρποί, τα μπαχαρικά κλπ αρώματα δηλαδή που δημιουργούν γέφυρες με το αρωματικό προφίλ ενός πούρου. Αυτή η αρωματική αρμονία, σε συνδυασμό με τον γευστικό πλούτο τέτοιων αποσταγμάτων είναι που δημιουργεί απολαυστικά ταιριάσματα με τα πούρα. Όσο μεγαλύτερη είναι η παραμονή στο βαρέλι τόσο περισσότερο κυριαρχεί ο χαρακτήρας του πάνω στον πρωτογενή χαρακτήρα του αποστάγματος, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά από μακρόχρονη παλαίωση όλα αυτά τα αποστάγματα τείνουν να αποκτούν κοινά χαρακτηριστικά είτε είναι ουίσκι, είτε κονιάκ, είτε ρούμι κλπ.
Πέρα από το παραπάνω καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι το ρούμι είναι γενικά πιο γλυκό και μαλακό από το κονιάκ ή το αρμανιάκ και το ουίσκι. Τα καλά κονιάκ είναι γενικά μιλώντας τα πιο πολύπλοκα και ισχυρά αποστάγματα, ενώ το ουίσκι διαθέτει ίσως την μεγαλύτερη ποικιλία χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα καταλαβαίνει κανείς ότι το μυστικό ενός πετυχημένου συνδυασμού, πέρα από τη γνώση του παραπάνω μηχανισμού, είναι το να γνωρίζει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια το αρωματικό και γευστικό προφίλ τόσο του πούρου όσο και του αποστάγματος που θέλει να συνδυάσει.
Και με το κρασί τι γίνεται;
Πριν κάποιος σπεύσει να απορρίψει τον συνδυασμό κρασιού και πούρου να θυμίσω ότι κρασί είναι και το Port, μια παλαιωμένη Μαυροδάφνη ή ένα Oloroso Sherry. Τα ενισχυμένα κρασιά που έχουν υποστεί παλαίωση είναι παραδοσιακοί σύντροφοι των πούρων ακριβώς για τους ίδιους λόγους που τους ταιριάζουν και τα παλαιωμένα αποστάγματα. Επιπλέον, χάρη στην μικρότερη περιεκτικότητα τους σε αλκοόλ δεν έχουν αυτή την επίδραση του «καψίματος» στο στόμα που συχνά ενισχύει και ενισχύεται από την αψάδα ενός πούρου.
Δεν είναι όμως μόνο τα ενισχυμένα και επιδόρπια κρασιά που μπορούν να συνδυαστούν αρμονικά με ένα πούρο. Τα πλούσια και παλαιωμένα κόκκινα κρασιά είναι επίσης μια ωραία ιδέα, αρκεί η παλαίωση να έχει μαλακώσει τις τανίνες τους γιατί το πούρο στεγνώνει το στόμα και οι τανίνες επίσης οπότε ο συνδυασμός τους είναι μάλλον δυσάρεστος. Θα πρέπει να είναι επίσης πληθωρικά σε αλκοόλ και σώμα για να αντέχουν και να υποστηρίζουν την ένταση ενός καλού πούρου. Για μένα προσωπικά το απόλυτο παράδειγμα τέτοιου κρασιού είναι ένα καλό, ώριμο Amarone …αλλά και η θαυμάσια σειρά των Roi de Montagnes του Παπαργυρίου.
Τέλος, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αρμονία με ορισμένα πούρα δίνουν κάποιες από τις πιο πολύπλοκες σαμπάνιες. Το αρωματικό τους προφίλ με τα αρώματα του ψημένου ψωμιού, των ξηρών καρπών, του καφέ συνδυάζονται με αυτά του πούρου, ενώ η αυστηρή και ταυτόχρονα σύνθετη και δροσιστική γεύση τους αναζωογονεί ευχάριστα τον ουρανίσκο και τον προετοιμάζει για τον βελούδινο καπνό ενός καλού πούρου.
Κοκτέιλ & πούρο: απρόσμενη (; ) τελειότητα
Οι παραδοσιακοί μπορεί να σπεύσουν να απορρίψουν την ιδέα. Πιστέψτε με δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος! Τα κοκτέιλ μπορούν να αποδειχθούν οι απόλυτοι σύντροφοι των πούρων. Το συγκριτικό πλεονέκτημα τους είναι η πολυπλοκότητα. Εκεί που σε ένα καλό spirit παίζουμε κυρίως με τα αρώματα, έχοντας όμως μια κατά βάση γλυκιά γεύση (το αλκοόλ βλέπετε είναι μόνο γλυκό), με τα κοκτέιλ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η γεύση μια και στον χαρακτήρα τους συμμετέχει και η οξύτητα και η πίκρα ακόμη και η αλμυρή γεύση. Αποτέλεσμα; Οι συνδυασμοί μπορεί να αποδειχθούν εντυπωσιακοί, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να σχεδιαστούν κατάλληλα ώστε να φτάσομε σε μαγικά επίπεδα.
Το σημείο κλειδί είναι η ισορροπία γλύκας και πίκρας. Το πούρο χρειάζεται τη γλυκιά γεύση για να μαλακώνει τον ουρανίσκο από την ένταση του καπνού, αλλά η απόλαυση εκτοξεύεται όταν στο συνδυασμό παίξει και μια καλοζυγισμένη πίκρα. Κοκτέιλ τύπου Old Fashion, Manhattan, Negroni, Boulevardier κλπ είναι πραγματικά θαυμάσιοι παρτενέρ για τα πούρα μας. Και όπως σας είπα μπορεί κανείς να τα «πειράξει» ώστε να φτάσουμε την αρμονία σε επίπεδα μαγικά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, σε ένα cigar-dinner που είχα οργανώσει παλιότερα, τον συνδυασμό του κλεισίματος του δείπνου. Είχαμε φτιάξει ένα old fashion με ρούμι Zacapa XO όπου τον ρόλο του γλυκαντικού έπαιζαν μερικές σταγόνες λικέρ βιολέτας. Το πούρο πλάι του ήταν το εκπληκτικό Cohiba Behike 56 που στο αρωματικό προφίλ του θεωρώ πως πέρα από τα «αναμενόμενα» αρώματα σοκολατας, γλυκών μπαχαρικών, κέδρου κλπ υπάρχουν και νότες βιολέτας. Ο συνδυασμός τους ήταν κυριολεκτικά αξέχαστος αφού κοκτέιλ και πούρο ήρθαν και κούμπωσαν μοναδικά σε όλα τα αρωματικά και γευστικά επίπεδά τους.
Το παιχνίδι της αρμονίας και των συνδυασμών είναι ανεξάντλητο και η αναζήτηση της "τέλειας" στιγμής πάντα γοητευτική!
Άρθρα για πούρα, κριτικές, νέα και γευσιγνωσίες μπορείτε να διαβάζετε εβδομαδιαία στο συνδρομητικό The Smoking Gun.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση