7 Jokers: Το μπαρ που αγαπάει τα θανάσιμα αμαρτήματα

Εισαγωγικό σημείωμα: Σκεφτόμουν καιρό το τι μπορεί να ειπωθεί και το πως θα διατυπωθεί αυτό, για το συγκεκριμένο μπαρ. Με κυρίευσε μια γλυκιά άβολη, αγωνία, για το αν όσα  περνάνε από το μυαλό μου, κάθε φορά που το επισκέπτομαι, μπορούν με ασφάλεια να μην ενέχουν το προσωπικό. Μερικά πράγματα δεν έχουν ανάγκη από εκτενή ανάλυση. Είναι για να τα αισθανόμαστε με τον δικό μας τρόπο. Το 7 Jokers έχει καταφέρει με έναν ευγενικό, αναρχικό τρόπο να γίνει διαχρονικό. Και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Την τελευταία φορά που το επισκέφτηκε ο Τάσος Μητσελής έκανε λόγο για την μεγάλη αναγέννηση των μπαρ, με την –μόδα;- του fine drinking και την φρενίτιδα του αλάνθαστου σερβιρίσματος. Πρόσφατα ο βραβευμένος Αυστραλιανής καταγωγής μπαρτέντερ Tim Philips, έθιξε το θέμα και έθεσε κάποιους προβληματισμούς, σχετικά με το κατά πόσο το fine drinking, εκτελείται επί της ουσίας του με αποτελεσματικότητα και σωστή λειτουργία. Έχουμε δει περιπτώσεις όπου επαγγελματίες είτε χάνονται μέσα στην υπερπληροφόρηση, είτε στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν κάτι καινοτόμο ξεχνούν το ουσιαστικό νόημα του μπαρ. Ότι δηλαδή, ο κύριος στόχος είναι ο επισκέπτης να περάσει καλά. Κάπου εδώ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για την μάστιγα της αυτόαναφορικότητας, αλλά δεν σκοπεύω να ξεφύγω από το θέμα. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν υπονοώ ότι το fine drinking είναι αρνητικό και δεν έθεσε υψηλότερα τον πήχη στην ποιότητα του τελικού προϊόντος, την εξέλιξη του και την φιλοξενία. Όλα αυτά όμως με μια σωστή διαχείριση. 

Με έναν απελευθερωτικό τρόπο, καθόλου φορτωμένο ή στυλιζαρισμένο, το Jokers έχει καταφέρει να γίνει κλασικό και αγαπημένο. Μάλιστα έχει κερδίσει και την εκτίμηση πολλών επαγγελματιών από το εξωτερικό. Κλασικό όχι με την στενή έννοια. Όχι επειδή είναι από τα λίγα μπαρ του κέντρου που λειτουργεί από νωρίς το πρωί μέχρι αργά τις πρώτες πρωινές ώρες. Αλλά επειδή, ίσως με μια θαυμαστή γενναιότητα, σερβίρει νόστιμα ποτά, αγαπά την καλή μουσική και μας κάνει να νιώθουμε άνετα, σαν στο σπίτι μας. Είναι βλέπετε φτιαγμένο με αγάπη, γεμάτο από προσωπικά στοιχεία των προσώπων που κρύβονται πίσω από αυτό.

Μέσα από την θεατράλε του αύρα, θυμίζει κάτι μεταξύ ονειρικού-εφιαλτικού αλλά απόλυτα δελεαστικού σκηνικού, βγαλμένο από ταινία του David Lynch, που έχει αναμειχθεί περίτεχνα με σημεία βγαλμένα από το Rocky Horror Show. Λατρεύει και εξυμνεί την rock και όλο το προηγούμενο φάσμα της: blues, electric blues, rock n’ roll, garage rock, grunge, alternative.

Ο τελευταίος κατάλογος του θέλει να μας παροτρύνει να έρθουμε σε στενότερη επαφή με τον «κακό» μας εαυτό. Έτσι λοιπόν ο Σπύρος Αναγνώστου και ο  Apler Deli, βασίστηκαν πάνω στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ο άκρως βοτανικός, ενδιαφέρον, φθόνος με Skinos μαστίχα, Fernet Branca, Charteuse, Absinht, φασκόμηλο, μέλι και λεμόνι, είναι ένα από τα ποτά που συστήνω ανεπιφύλακτα. Εκπέμπει μια ήπια πικράδα και στιφάδα στο τέλος. Η λαγνεία είναι γλυκόπικρη, με έντονο σώμα. Το Four Roses bourbon, έχει αναμειχτεί με σιρόπι από Fabri κεράσι Amarena, Sherry Amontillado και passion fruit. Αφήνει μια ντελικάτη φρεσκάδα και ισορροπεί την οξύτητα της. Η οκνηρία είναι ένα απλό, νόστιμο και έξυπνο ποτό, από εκείνα που θέλουμε να πιούμε σε τρείς γουλιές. Εδώ έχουμε μια Sangrita, από Olmeca Altos tequila με blanco μαζί με reposado, χυμό τομάτας με πιπέρι, αλάτι και chili, ελάχιστη αγαύη και top-up με μπίρα Guinness. Αρκετά πικάντικο, savory και νόστιμο με μια ελαφριά πικρή επίγευση. Για όσους αγαπάτε τα γλυκά ποτά, η λαιμαργία είναι η απάντηση στις προσευχές σας. Appleton signature blend βερμούτ, Carpano classico, Punt e mes, Antica Formula, ανανά, μαχλέπι, κάρδαμο και αφρό από φυτική κρέμα μαζί με βανίλια και λεμόνι. Σερβίρετε σε ψηλό ποτήρι, θυμίζει milkshake βγαλμένο από τα 50’s και είναι ένα πληθωρικό ποτό, που αφήνει στο τέλος μια λεπτεπίλεπτη φρεσκάδα από τον αφρό που θυμίζει lemon curd.

Ενδιαφέρουσα είναι και η παραλλαγή Aviation, εκτελεσμένη με Absolut vodka,  λικέρ αφροξυλιάς, creme de violet, λεβάντα και prosecco. Όχι τόσο boozy όσο η αρχική του συνταγή, με τον αφρώδη οίνο να δίνει μια ντελικάτη υφή και να προσθέτει μια αίσθηση ξηρότητας που ταιριάζει με την βιολέτα. Στον κατάλογο θα βρείτε και επιλογές ιδανικές για early drinking. Δοκιμάστε το Called Brew, ένα ποτό με  Punt e Mes αρωματισμένο με κόκκους καφέ, Skinos μαστίχα, bitters ροδάκινο και τόνικ που έχει μείνει και έχει χάσει τις πολλές φυσαλίδες του. Σε λογική espresso tonik, βγάζει στην μύτη όλα τα φρέσκα savory αρώματα μαστίχας που τελικά δένουν με την οξύτητα του καφέ. Θα βρείτε ακόμα και τα αγαπημένα ποτά από προηγούμενους καταλόγους. Θα βάλω έναν αστερίσκο εδώ και θα σας εμφυσήσω την προσοχή σε ένα ποτό, που δύσκολα ξεχνάει κανείς αν το δοκιμάσει. Το Negronomicon μου έκλεψε την καρδία την πρώτη φορά που το δοκίμασα. Gin αρωματισμένο με το τσάι Κόκκινη πλατεία, από τον δρόμο του τσαγιού, Cynar, Mezzomeno Nardini και Peychaud bitters, δίνουν ένα γεμάτο αρώματα κόκκινων φρούτων Negroni, που μοσχοβολά ιβίσκο.

Ξεκίνησα όμως με την θερμή παράκληση να θυμόμαστε, ότι κάποια πράγματα πρέπει να τα αισθανόμαστε και να τα βιώνουμε. Προκαλώ όποιον δεν έχει επισκεφτεί το 7 Jokers, λοιπόν να το βιώσει. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα μείνει στην μια επίσκεψη. Είναι γοητευτική, γλυκιά και ύπουλη η κοσμοθεωρία του it’s only rock n’ roll. 

Info: Βουλής 7, Αθήνα