Την πρώτη φορά που άκουσα το κελάηδημά του ήταν πέρυσι το καλοκαίρι. Μόλις είχε βρει τη "φωλιά" του σε ένα ωραίο πέτρινο αρχοντικό του 1920 στο Χαλάνδρι. Μου άρεσε η μικρή, ήσυχη, παρεΐστικη, γεμάτη φυτά αυλή του. Με έκανε να νιώσω οικεία, και πιο πολύ ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης (ένας εκ των ιδιοκτητών) που ήταν και ο οικοδεσπότης εκείνη τη βραδιά. Η αλήθεια είναι ότι τον χειμώνα που μας πέρασε δεν μπόρεσα να το επισκεφτώ πολλές φορές. Ίσως περίμενα να ξαναπιάσουν οι ζέστες και να πάω μια βόλτα μέχρι εκεί. Και να που βρήκα την ευκαιρία. Άλλαξαν και τον κατάλογο, οπότε βρέθηκε μια ακόμα δικαιολογία για να με "σπρώξει".
Αν θυμάστε καλά, η ιδέα που είχε ο Κωνσταντίνος να φιλοξενεί ποτά φίλων του bartender στην πρώτη λίστα των κοκτέιλ και να την πλαισιώνει με δικά του, συνεχίζεται. Το Sounds of a Mockingbird, έτσι όπως τιτλοφορείται η τωρινή, βασίζεται σε τραγούδια διάσημων καλλιτεχνών και έχει άκρως καλοκαιρινό χαρακτήρα, σαν το Yellow submarine με τον αφρό από πεπόνι που κυριαρχούσε με το άρωμά του. Στη βάση του είχε βότκα ενώ συμπληρωνόταν από λικέρ, έλαια και bitter πορτοκαλιού. Ένα λίγο ύπουλο ποτό, μιας και είναι τόσο ευχάριστο που πίνεται εύκολα και γρήγορα.
Το δεύτερο που δοκίμασα ήταν το "δάνειο" του Νίκου Μοσχονά, Mack the Knife. Φανταζόμουν ότι ο Νικόλας θα είχε φτιάξει κάτι με αψέντι –είναι άλλωστε γνωστή η αγάπη του για αυτό το απόσταγμα- όμως εκείνος είχε διαλέξει το ρούμι. Ένα blend από ρούμι μαζί με Campari, χυμό από ανανά, φρέσκο λεμόνι, σιρόπι αγαυής και λίγο θυμάρι. Για να θυμίζει και τον δημιουργό του, ο Κωνσταντίνος πριν το σερβίρει το ψεκάζει με αψέντι, πράγμα που σας παραπλανεί ότι θα γευτείτε ένα δυνατό ποτό. Στην πραγματικότητα όμως είναι "ήρεμο", ευχάριστο, ελαφρώς γλυκό με πικρή επίγευση –λόγω του Campari- που έχει κάτι να πει.
Για τη συνέχεια ζήτησα το Move on Up, μια παραλλαγή της κλασικής Margarita. Η τεκίλα συνδυάζεται με λικέρ πορτοκάλι, πουρέ από αχλάδι και ένα σιρόπι από φασκόμηλο και κανέλα. Το ενδιαφέρον είναι όταν το δοκιμάσετε από τη μεριά του rim, με το αλάτι να δίνει άλλη διάσταση και άλλο χαρακτήρα στο ποτό. Το συγκεκριμένο το έβαλα στη λίστα με τα αγαπημένα μου καλοκαιρινά κοκτέιλ για φέτος. Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το Molly Malone, το "δώρο" του bartender Θάνου Τσεκούρα. Παρουσιάζει μια άλλη πλευρά του ουίσκι, διαφορετική από αυτή που ίσως έχουμε συνηθίσει. Μπερδεύεται με μια κρέμα από ιβίσκο, λίγο πικραμύγδαλο και φρέσκο χυμό από λάιμ, και χαρίζει ένα πολύ καλοκαιρινό και ήπιο αποτέλεσμα.
Το τελευταίο που δοκίμασα ήταν το Fine n Mellow από τον Σπύρο Απέργη. Gin, Aperol, ανανάς, φρέσκο λεμόνι και λίγος δυόσμος για τη δροσιά. Γουλιά και ταξίδι σε παραλία. Έτσι άλλωστε είναι και όλος ο κατάλογος. Καλοκαιρινός, ευχάριστος και ευκολόπιοτος. Αυτή ήταν και η πρόθεση του Κωνσταντίνου άλλωστε και όπως φαίνεται το πέτυχε. Σε αυτή την όμορφη, πέτρινη αυλή του κοτσυφιού, με τις όμορφες μουσικές. Να πάτε λοιπόν.
Σωκράτους 23, Χαλάνδρι, τηλ. 2110120921
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση