Η περιοχή της Κυψέλης φαίνεται να αλλάζει. Να παίρνει ξανά τα πάνω της και να επιστρέφει σε μια ωραία «κινητικότητα» που έχει κάτι το ενδιαφέρον να προτείνει. Είναι κάτι που προσωπικά με χαροποιεί, μιας και τα νεανικά μου χρόνια έχουν συνδεθεί με αυτή την περιοχή – οι πρώτες μου έξοδοι ήταν στα καφέ της Φωκίωνος Νέγρη. Από εκεί που δεν το περιμένει, λοιπόν, κανείς, ξεφυτρώνουν γύρω από τον πεζόδρομο της Φωκίωνος στα μικρά, στενά δρομάκια, καινούργια μαγαζιά που έχουν νεανικό στιλ και χαρακτήρα (για να ταιριάζουν και με την περιοχή), λιτή, μοντέρνα διακόσμηση αλλά και κάτι καινούργιο να προτείνουν. Σαν αυτή την κατηγορία εντάσσεται και το ολόφρεσκο Έπρεπε μπαρ, που άνοιξε πριν από μερικές μέρες στο πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης.
Ήδη από το όνομα του και μόνο, τραβάει την προσοχή: Έπρεπε…. Πίσω από αυτό το καινούργιο project θα βρούμε την ομάδα από τις Σεϋχέλλες του Μεταξουργείου και τα ποτά επιμελείται ο Νικόλας Μοσχονάς που τα τελευταία χρόνια τον βρίσκουμε τα καλοκαιρία στην Τήνο, στο Three Donkeys. Η λίστα που έχει ετοιμάσει είναι σχετικά μικρή αλλά περιεκτική. Πατάει πάνω στη εποχηκότητα, την zero waste φιλοσοφία και στα κλασικά κοκτέιλ που όμως τους δίνει ένα προσωπικό twist. Τα σερβιρίσματα είναι απλά σε προσεγμένα ποτήρια με ωραίο πάγο. Ξεκίνησα δοκιμάζοντας την Μαργαρίτα (τα όνομα των κοκτέιλ τα γράφουν στα ελληνικά) που περιέχει falernum και curacao. Είναι αρκετά όξινη με αρώματα μανταρινιού, νόστιμη, μπαχαράτη και με ελαφρώς πικάντικό τελείωμα. Σίγουρα δεν μένει κανείς στην μία, αλλά ζητά και άλλη μιας και πίνεται εύκολα, ευχάριστα και τελειώνει γρήγορα. Συνέχισα με ένα ελαφρώς καπνιστό Ντράι μαρτίνι. Και αυτό είχε αρώματα από μανταρίνι (φτιάχνουν ένα νερό από το συγκεκριμένο εσπεριδοειδές) και έντονο στιβαρό χαρακτήρα. Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να εξηγήσω λίγο τον όρο «εποχικότητα» στα παραπάνω ποτά. Ο κατάλογος φτιάχτηκε καιρό πριν την περίοδο δηλαδή που ήταν να ανοίξει το μαγαζί και το μανταρίνι ήταν εντός εποχής.
Ενδιαφέρον έχει, επίσης, να δοκιμάσετε και το Ντάκιρι μιας και είναι ένα ποτό στο οποίο η γλυκαντική του ουσία φτιάχνετε κάθε φορά και από άλλα υλικά. Με λίγα λόγια προσπαθούν να αξιοποιούν ό,τι περισσεύει και από την κουζίνα. Την μέρα που το δοκίμασα εγώ, είχαν φτιάξει ένα νόστιμο σιρόπι από ρόκα, δυόσμο και περγαμόντο. «Τσαχπίνικο» είναι και το Τζιν τόνικ στο οποίο ο Νίκολας προσθέτει λίγη ποσότητα από ένα ιδιαίτερα αρωματικό dry vermouth με αρώματα από άνθη κερασιάς και γιασεμιού. Τέλος, το Νεγκρόνι που προτείνουν είναι ένα από τα ποτά που πρέπει να δοκιμάσετε. Τόσο γλυκό, αλλά ταυτόχρονα και τόσο πικρό που τα δύο αυτά στοιχεία ισορροπούν με μαεστρία και δίνουν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Οι νότες από ανανά και αρμπαρόριζα δίνουν την διαφορετική πινελιά που το κάνει να έχει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα, ενώ η συμμετοχή του αψέντι του χαρίζει μια επιπλέον στιβαρότητα.
Τώρα, όσο για την κουζίνα του, σερβίρει μεζέδες που εναρμονίζονται με τα ποτά και την φιλοσοφία του όλου χώρου. Σε αυτό το μπαρ, λοιπόν, θα τσιμπήσετε από ημίπαστο σκουμπρί, βενετσιάνικο baccalà mantecato, ταρτάκια γεμιστά με κρέμα αρακά και σπαράγγι, μέχρι μίνι burgers με μοσχαρίσια γλώσσα και σάλτσα béarnaise καθώς και κατσικίσιο καφαλοτύρι Ίου, χλωρομανούρα και ξινοτύρι Κιμώλου που συνοδεύονται από μαρμελάδα. Όμως, οι τηγανητοί γίγαντες με τα μπαχαρικά που βγαίνουν αντί για ξηρούς καρπούς συνοδεία με τα ποτά, θα σας κλέψουν την καρδιά.
Info: Αγίας Ζώνης 1, Κυψέλη
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση