Vintage: 500 λόγοι απόλαυσης για τους λάτρεις του κρασιού

Το πρώτο κρασί σε ποτήρι που δοκίμασα στο Vintage, τον Σεπτέμβριο του 2014, δυο μήνες σχεδόν αφότου άνοιξε, ήταν ένα φανταστικό, παλαιωμένο Riesling του 1998 από τον αγαπημένο μου παραγωγό Emile Beyer. Έκτοτε ακολούθησαν πολλά. Η σχέση μου με το κρασί γενικώς, έχει περάσει από σαράντα κύματα και παρόλες τις τρικυμίες, είναι μια από τις ελάχιστες σταθερές στο ευ ζην μου. Όσο και να λοξοδρομήσω, αργά ή γρήγορα, συνήθως αργά, επιστρέφω πάντα τρέχοντας στο "οίνο που ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου". Τουλάχιστον, σίγουρα την δική μου. 

Από την άλλη σκέφτομαι, ότι στο FNL είμαι χωρίς καμία αμφιβολία, ο τελευταίος τροχός της άμαξας που δικαιούται να γράψει για wine bar και κρασί γενικώς. Μη το εκλάβετε ως μετριοφροσύνη ή σεμνοτυφία, κάθε άλλο, όμως με συναδέλφους όπως τον Ντίνο Στεργίδη, τον Αργύρη Τσακίρη, την Θάλεια Τσιχλάκη, τον Γιώργο Φλούδα και ασφαλώς τον διευθυντή μου, Πάνο Δεληγιάννη, την παλιά φρουρά δηλαδή, που παίζει το θέμα στα δάχτυλα, έχοντας πιεί και γράψει για μυθικές ετικέτες τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχω ένα τρακ παραπάνω απ´όσο ίσως θα έπρεπε για την ιδιοσυγκρασία μου αλλά να, που ήρθε η ώρα να καταπιαστεί η στήλη με ένα εξαιρετικό wine bar και ο κλήρος έπεσε στον Τάσο. 

Το Vintage Wine Bar & Bistro, είναι καταρχήν αυτό που λέει το πλήρες όνομα του. Ένα wine bar το οποίο παρεπιπτόντως σερβίρει και comfort φαγητό που συναντάμε κυρίως στις κλασικές brasserie. Δεν ξεκίνησε με αυτή την γαστρονομική ταυτότητα, ήταν περισσότερο σε στυλ ελληνικού τάπας στην πρώτη εποχή του, αλλά το πολύ στιβαρό οινικό του κομμάτι είχε άλλα σχέδια και γούστα για το φαγητό που θα το συνόδευε. Οι υπέροχοι ιδιοκτήτες του, Πάνος Κυριαζής και η γυναίκα του Ίζα, η οποία απροπό είναι και η μαγείρισσα του Vintage, έπιασαν το νόημα σχετικά νωρίς, οπότε έπειτα από διάφορους πειραματισμούς, κατέληξαν σε ένα έξυπνο και καλοφτιαγμένο από την ίδια μενού, που επιτελεί ευπρεπώς το χρέος του, αφήνοντας το κεφάλαιο κρασί ως όφειλαν, να είναι ο απόλυτος σούπερ σταρ στο Vintage. Δεν είναι ασφαλώς της παρούσης, αλλά θα διαμαρτυρηθώ δημόσια για την απουσία πλέον από το μενού, εκείνου του υπέροχα medium rare ψημένου αρνιού από την Βόνιτσα ή για τον ζουμερό τηγανιτό μπακαλιάρο που, απορώ πως, έβγαλαν από την λίστα του φαγητού. Υπάρχουν όμως διάφορες νοστιμιές που θα σας ικανοποιήσουν, όπως για παράδειγμα το εξαιρετικό κοτόπουλο με τα ντολμαδάκια, που δοκιμάσαμε τις προάλλες και ήταν άψογο ή οι ελεύθερες επιλογές από την λίστα με τα τριάντα και πάνω σπάνια ελληνικά και εισαγόμενα τυριά και αλλαντικά.

Δεν έχω πως αλλιώς να το γράψω,  οπότε το Vintage ήταν αυτό που λέμε με μια μοιρολατρική διάθεση αθώας υπερβολής, "καταδικασμένο να πετύχει" και ασφαλώς πέτυχε. Ο Πάνος Κυριαζής, μου έλεγε προχθές με αφορμή αρκετές κρατήσεις που έχει από την Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι, από τώρα για τα Χριστούγεννα, ότι είναι πιο γνωστό στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα, αλλά αυτό κατά την γνώμη μου, μόνο πρόβλημα δεν είναι. Θεωρώ και κατά την δική του. Με το θαυματουργό σύστημα Coravin, που εισήγαγε πρώτος σε wine bar στην Ευρώπη, και μπορεί να "ανοίξει" ένα μπουκάλι χωρίς να αφαιρέσει τον φελό, το Vintage σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή τη στιγμή είναι το wine bar που έχει το παγκόσμιο ρεκόρ σε λίστα κρασιών με το ποτήρι, αφού σερβίρει σταθερά πάνω από 500 ετικέτες! Για την ακρίβεια, όλα τα κρασιά στο Vintage, σερβίρονται σε ποτήρι αποκλειστικά και μόνο με το Coravin. Είτε το Chateau Latour του 2003, είτε το Γη και Ουρανός του Θυμιόπουλου του 2013, είτε το Chateau Angelus του 2005, είτε το Καβαλιέρος του Σιγάλα του 2013, είτε το Chateau D`Yquem του 1990, είτε το ΤΑΩΣ του Παρπαρούση του 2010. Άφησα για ευνόητους λόγους εκτός σχεδόν 520 ετικέτες, από τις οποίες οι μισές είναι ελληνικές και οι υπόλοιπες καλύπτουν αναλογικά, σχεδόν όλες τις παγκόσμιες οινοπαραγωγικές ζώνες. Έτσι με το Coravin, τους δίνεται η δυνατότητα να διασφαλίσουν, ότι το ποτήρι κρασιού που σερβίρουν κάθε φορά στον πελάτη, έχει πάντα τα αρώματα και την γεύση μιας καινούργιας φιάλης. Άλλωστε, η αγαπημένη ατάκα του Πάνου, όταν τον ρωτάνε "τι έχετε ανοιχτό σε ποτήρι;" είναι "δεν έχουμε τίποτα ανοιχτό" ή "από πότε την έχετε ανοιχτή αυτή την φιάλη;" είναι "μα δεν την έχουμε ανοίξει". Στα παραπάνω μπορείτε να προσθέσετε και μια λίστα με 420, προς τον παρόν, magnum φιάλες προς παλαίωση, που έχει αποθηκεύσει στην καινούργια κάβα του ανακαινισμένου πρώτου ορόφου. Επίσης, γνωρίζει το κρασί σε βάθος και λόγω έμφυτης καλλιέργειας και οινικής παιδείας, το παρουσιάζει με τον τρόπο, την σοβαρότητα και το πηγαίο χαμόγελο που αξίζει στο προϊόν.

Θα μπορούσα να επεκταθώ αρκετά σε σχέση με το Vintage, αλλά τούτων λεχθέντων, δεν το κρίνω απαραίτητο. Πιθανώς θα έχει και διάφορα ελαττώματα, τα οποία μπορεί να εντοπίσει ευκολότερα το έμπειρο βλέμμα ενός οινοκριτικού, αλλά εγώ δεν τα βλέπω με γυμνό μάτι, οπότε απολογούμαι προκαταβολικά, για τυχόν αστοχίες, οι οποίες ενδεχομένως μου έχουν διαφύγει. Μου συμβαίνει σπανίως, αλλά μου φτάνει και μου περισσεύει το γεγονός ότι η Αθήνα έχει ένα πολύ σπουδαίο wine bar, το οποίο κατακλύζεται καθημερινά και δικαίως από κάθε λογής κόσμο, που το εκτιμά και ανταποκρίνεται στο ποιοτικό κάλεσμά του. 

Tips

1. Το Vintage είναι κάθε μέρα ασφυκτικά γεμάτο και λειτουργεί από το μεσημέρι, οπότε να κάνετε οπωσδήποτε κράτηση.

2. Το κελάρι του και κατ´ επέκταση η λίστα κρασιών στο Vintage, είναι πολύ δελεαστική και μπορεί να έχει πολλές προσιτές ετικέτες, αλλά μπορεί εύκολα να παρασυρθείτε και ο λογαριασμός να ανέβει κατακόρυφα, γι’αυτό να είστε προσεχτικοί αν δεν αντέχει οι τσέπη σας τις ακριβές ετικέτες. 

3. Το φθηνότερο κρασί σε ποτήρι κοστίζει χονδρικά πέντε ευρώ και το ακριβότερο αγγίζει τα εφτακόσια πενήντα! Στην ενδιάμεση κλίμακα, θα βρείτε σίγουρα αρκετές επιλογές, άψογα τιμολογημένες, που θα καλύψουν τις απαιτήσεις σας. 



Info: Μητροπόλεως 66-68, Σύνταγμα, Αθήνα, τηλ. 213 029 6570