Αν το καλοσκεφτείτε έχει ένα ενδιαφέρον που τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει τόσα για τα εμπνευσμένα από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης μπαρ της Αθήνας, ενώ ουσιαστικά δεν είχαμε κανένα “αυθεντικό” τους εκπρόσωπο.
Όπως και να` χει, σήμερα, αρκετά χρόνια μετά από αυτό το όμορφο αλλά και πολυφορεμένο concept αποκτήσαμε το πρώτο υπόγειο, “κρυφό”, χωρίς ταμπέλα speakeasy bar το οποίο μάλιστα φέρει και αυτό το όνομα.
Το Speakeasy λοιπόν βρίσκεται πάνω στην Λέκκα, στο κέντρο της πόλης, και μεταφέρθηκε μέσα στις γιορτές από το Χαλάνδρι όπου προϋπήρχε με το ίδιο όνομα ως “κανονικό” μπαρ. Το concept λίγο έως πολύ είναι γνωστό: Βρίσκουμε μια πόρτα χωρίς ταμπέλα, χτυπάμε το κουδούνι, περιμένουμε λιγάκι και η πόρτα ανοίγει. Στην συνέχεια κατεβαίνουμε καμιά δεκαπενταριά σκαλιά και φτάνουμε στις τουαλέτες του μαγαζιού (δεν είναι όσο άσχημο όσο ακούγεται). Μια δεύτερη πόρτα ανοίγει και το σκοτάδι πέφτει.
Το Speakeasy είναι ένα αρκετά σκοτεινό μαγαζί στο οποίο με μια πρόχειρη ματιά μπορούν να περάσουν το βράδυ τους περίπου 70 άτομα. Οι τοίχοι του είναι βαμμένοι με σκούρες αποχρώσεις, ο χώρος του απλώνεται σε δύο επίπεδα που χωρίζονται από 2-3 επιπλέον σκαλάκια, και στο βάθος υπάρχει το μπαρ. Εδώ, βάζουμε μία άνω τελεία.
Πίσω από το μπαρ υπάρχει μια κομψή φιγούρα που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει βγει από ιστορία του Tim Burton, στο πιο χαμογελαστό της. Ο Γιάννης Μελιανός, φορά πάντα το κοστούμι του, μιλά πάντα χαμηλόφωνα, έχει ένα μόνιμο μειδίαμα στα χείλη και κάποιοι θα τον θυμούνται από την θητεία του στο Pop, άλλοι από την σεζόν που πέρασε στο Guru, κάποιοι – οι πιο πρόσφατοι- από την Αμπάριζα.
Στον πρώτο του κατάλογο για το Speakeasy δεν θα δούμε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Δίνει έμφαση στις κλασικές συνταγές και χωρίζει τις προτάσεις του σε “martinis” αναφερόμενος στα ποτά που σερβίρονται χωρίς πάγο σε κουπέ και “cocktails” για τα υπόλοιπα. Θα πιούμε Dry Martini με blend από London Dry gin, θα μας σερβιριστεί Manhattan φτιαγμέμο με rye και bourbon ουίσκι, θα ζητήσουμε ακόμα και Tuxedo που θα μας έρθει σε ένα ενδιαφέρον twist με Pisco.
Οι δικές του συνταγές είναι 3 από τις 20 που θα βρούμε στο σύνολο. Το Moonshine φτιάχνεται με ρούμι Angostura 5 ετών, earl grey τσάι που προστίθεται σε σκόνη μέσα στο shaker, χυμό από λεμόνι, σιρόπι μελιού και ginger φτιαγμένο από τον ίδιο και ελάχιστα αρωματικά bitters στο τελείωμα και αποτελεί μια “εύκολη” συνταγή που δύσκολα θα απογοητεύσει τους ουρανίσκους που δεν αναζητούν και πολλά. Στην ίδια “to please” λογική κινείται και το Speak Softly το οποίο ο κύριος Μελιανός φτιάχνει με ένα blend από Sailor Jerry, Angostura 5 ετών και Mount Gay, σιρόπι ζάχαρης και μαρμελάδα από μαύρα μούρα, ενώ στο τέλος “αρωματίζει” με ένα φύλλο βασιλικού και μερικά dash από bitters πορτοκαλιού. Το cocktail του βγαίνει ευκολόπιοτο και μυρωδάτο και συνόδευσε όμορφα την after office διάθεσή μου αν και νέρωσε γρήγορα και έχασα κάποια από τα συστατικά του.
Σε γενικές γραμμές στο Speakeasy προετοιμαζόμαστε να βρούμε πολλές συνταγές με βερμούτ αλλά και με φρέσκα φρούτα. Μου άρεσε που ο κατάλογος επιμένει στην εποχικότητα και δεν μπαίνει στην διαδικασία να χρησιμοποιήσει πουρέδες, και μου άρεσε επίσης και ένα σπιτικό σιρόπι με ginger, καρπούς τόνκα και chili που δίνει ένα διαφορετικό στίγμα σε ένα κατά τα άλλα κλασικό και πάντα αγαπημένο rum fashioned.
Στα highlight, όσοι δεν αγαπούν τα cocktail μπορούν να σημειώσουν και μια πολύ καλή επιλογή αποσταγμάτων σε κάθε κατηγορία, ενώ σε γενικές γραμμές μπορώ να μιλήσω για μια αξιοπρεπή προσπάθεια που στέκεται άξια δίπλα στα θηρία της περιοχής.
Στο Speakeasy με απλά λόγια θα πηγαίνω. Θα αποφεύγω τις Παρασκευές και τα Σάββατα γιατί επικρατεί το αδιαχώρητο και θα μου άρεσε να ανοίγει και λίγο νωρίτερα γιατί πιστεύω πως το δέκα το βράδυ είναι κάπως αργά και παραπέμπει σε ξέφρενη διασκέδαση κάτι που δεν συμβαίνει εδώ (αν και παίζει εξαιρετική μουσική).
Όσο για το τέλος, θα κλείσω με μια δική μου σκέψη: Από την στιγμή που μιλάμε για Speakeasy, και από την στιγμή που σε αυτή τη λογική αποφάσισε η ομάδα του να το λειτουργήσει ίσως θα ήταν καλύτερα να δέχεται λιγότερο κόσμο. Έτσι, οι επισκέπτες του θα μπορέσουν να καταλάβουν και την φιλοσοφία πάνω στην οποία πάτησε το μαγαζί, και δεν θα υποφέρουν από την ζέστη που επικρατεί.
(Λέκκα, 12, Αθήνα)
* Φωτογραφίες Alexandros Karavaselas
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση