Αναπολώ τις μέρες που καθόμουν ανέμελα σε ένα πεζόδρομο με τους φίλους να πιώ ένα πότο. Ήταν την εποχή που τελείωνε η εξεταστική, τα βάσανα και άρχιζε το καλοκαίρι. Τα ξένοιαστα εκείνα φοιτητικά χρόνια όπου αυτό που μας απασχολούσε ήταν που θα πάμε διακοπές. Ωραία χρόνια. Κάπως μακρινά. Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά, γιατί κάτι τέτοιες αναμνήσεις μου ήρθαν στο μυαλό το περασμένο βράδυ τις Παρασκευής που επισκέφτηκα το Ipitoubarστον ομώνυμο πεζόδρομο της Πλάκας.
Το μικρό γωνιακό αυτό bar, που αισίως κλείνει τρία χρόνια λειτουργίας, προσφέρει αυτή την «χύμα» κατάσταση που όλοι μας αναπολούμε. Και δεν το αναφέρω με την αρνητικά αυτό. Αντίθετα. Είναι ένα street bar λοιπόν, με χαλαρή διάθεση που γίνεται αντιληπτή από την πρώτη στιγμή. Άλλωστε αυτό θέλουν και οι άνθρωποι του: να νιώσουμε άνετα, χαλαρά και να ξεχάσουμε για λίγο ότι βρισκόμαστε στην Αθήνα. Και το πετυχαίνει στο έπακρο. Το βοηθάει βέβαια και η θέση του, στην γωνία του πεζοδρόμου, με πολλά τραπέζια και πάγκους έξω όπου στήνεται μια καλοκαιρινή γιορτή.
Πίσω από την μπάρα και τον κατάλογο του θα βρούμε τον Διονύση Πολάτο και μαζί του τους Μάνο Τζαβολάκη και Γιάννη Δεληδημήτρη. Μια δεμένη ομάδα που «παίζουν» με δροσερά υλικά, την εποχικότητα και δημιουργούν ευκολόπιοτα ποτά που δεν «δυσκολεύουν», με ξεκάθαρο τον αλκοολικό τους χαρακτήρα- σχεδόν σε όλα- και τεχνικές που κρύβονται πίσω από τον απλό τους χαρακτήρα. Σαν το Beastie boyz vegan που δοκίμασα. Ένα αρκετά δροσερό πότο με έντονη την παρουσία του αγγουριού-τόσο στην γεύση όσο και στην εμφάνιση- και του λεμονόχορτου που συνυπήρχαν με London dry gin και άφηνε μια καυτερή επίγευση από gingerστο στόμα. Το «συννεφάτο» Comulus Nimbus δεν έφερε βροχή όπως λέει το όνομα του, αλλά μια ευχάριστη και γλυκιά έκπληξη που κρυβόταν στον αφρό. Έναν αφρό από μπανάνα και ginger –ναι το αγαπάνε πολύ αυτό το μπαχαρικό- που σκέπαζε τον αρκετά όξινο συνδυασμό του γκρέιφρουτ με το λευκό ρούμι και θα θελήσετε να του «βάλετε χέρι».
Κάπου εδώ θα σας πω ότι την ώρα που «τα λέγαμε» με το Nimbus με την άκρη του ματιού είδα ένα ballon ποτήρι να προσγειώνεται σε ένα τραπέζι. Ρωτάω και μου απαντούν ότι έτσι σερβίρουν το gin tonic εδώ. Έτσι το πίνω και εγώ στο «χωριό» μου, την Μαδρίτη, και δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά και να μην το ζητήσω. Του κάνουν μια ανάμιξη με ρόδι και γκρέιπφρουτ που του δίνει έναν ευχάριστο χαρακτήρα.
Δοκιμάζω επίσης και ένα punch. Jasper´s Jamaican Planter’s punch το μακρύ όνομα του που είναι μια παραλλαγή ενός κλασικού ποτού που εμφανίστηκε κάπου το 1878 με ρούμι, ελαιοζάχαρα από λάιμ, μοσχοκάρυδο και bitter. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν στα γούστα μου, αλλά για όσους αγαπούν την οξύτητα της σπιτικής λεμονάδας θα το λατρέψουν. Της μοιάζει μόνο που έχει έντονη την παρουσία του αλκοόλ. Ένας ακόμα ενδιαφέρον συνδυασμός γεύσεων, με βάση πάλι το ρούμι, είναι και το Bugs & Bunnys όπου το spirit αρωματίζεται με καφέ- θα καταλάβετε την παρουσία του από την πρώτη γουλιά- και εμπλουτίζεται με χυμό από καρότο και πορτοκάλι.
Όπως καταλαβαίνετε η καλοκαιρινή διάθεση είναι έκδηλη σε αυτό το χαριτωμένο bar και σίγουρα θα σας κάνει να ξεχαστείτε. Τα ποτά του όπως σας είπα, δεν προβληματίζουν, είναι καλοφτιαγμένο, πίνονται ευχάριστα και απλά θέλουν πιο προσεγμένο πάγο –κατά την γνώμη μου- για να σας κρατήσουν λίγο παραπάνω συντροφιά.
Ηπίτου 4-6, Πλάκα, τηλ. 2103254575
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση