Blends: Οι κηπουροί και τα υβρίδια

Προσπαθώντας να αποσαφηνίσω την έννοια του μείγματος που προκύπτει από την μετάφραση του ονόματος Blends - του νέου εγχειρήματος των Τάκη Τσακίρη και Παναγιώτη Μπαξεβανάκη από το «Moorings»- σκέφτομαι σε πρώτη φάση ότι πρόκειται όντως για ένα μαγαζί το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα αναγκών. Από νωρίς το πρωί με καφέ από το espresso bar, comfort φαγητό, tapas bar, χώρο εστιατορίου και μενού επιμελημένο από τον σεφ Κώστα Λώλα, μεγάλη γκάμα κρασιών, ένα barπου κλέβει βλέμματα και το cigar lounge του, το Blends μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας πολυχώρος που προσπαθεί να προσφέρει μια σφαιρική γαστρονομική εμπειρία. Έχω ξανά παραδεχτεί την προσωπική μου προτίμηση σε μικρότερους χώρους εστίασης, μιας και αισθάνομαι ότι η ζεστασιά και η ενέργεια που μπορούν να μεταδώσουν είναι αμεσότερη και πηγαία. Θα ομολογήσω και τους πάλι προσωπικούς ενδοιασμούς μου προς τα μαγαζιά που μεταφέρουν πολλή πληροφορία, περισσότερο για το πρακτικό κομμάτι του πράγματος που δεν είναι άλλο από την τελική επιτυχία και πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο να τα χαρακτηρίζει. Πόσα είναι άλλωστε εκείνα που έχουν μπει σε αυτήν την παγίδα και τελικά χάνουν από το οπτικό τους πεδίο το δέντρο;  Εδώ όμως δεν έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα αφού μέχρι τώρα όλα δείχνουν πως δουλεύει σαν ένα καλά κουρδισμένο ρολόι. Και ενώ την πρώτη φορά που είδα το εντυπωσιακό, μεγάλο για τα συνήθη δεδομένα Blends μπήκα στον χώρο κρατώντας μικρό καλάθι, τελικά αντίκρισα το δέντρο καλά τοποθετημένο στην καρδιά του χώρου. Και δεν μιλάω καθόλου μεταφορικά, αφού το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η προσομοίωση ελιάς που διαχωρίζει τα τραπέζια φαγητού από το μπαρ.

Σε ότι αφορά στο μπαρ λοιπόν, θα ξεκινήσω από τον κατάλογο που είναι επιμελημένος από την Μυρσίνη Σπανέλη και την ομάδα της ( τους Βασίλη Σγουρομάλλη, Δημήτρη Καραπάνο, Γιώργο Αλεξόπουλο, Γιάννη Μπόζοβιτς, Μάρκελλο Παξιμάδη και Κυριακή Δήμου) και που ως κηπουροί μαζεύουν τους πολύτιμους καρπούς για να δημιουργήσουν τα Hybrids. Η όλη ιδέα ήταν μια έμπνευση της Σπανέλη την στιγμή που διάβαζε ένα άρθρο για την διασταύρωση φρούτων και λαχανικών. Έτσι αποφάσισε να δώσει «ζωή» στα δικά της υβρίδια, αποτελούμενα από classics και modern classics συνταγές. Πόσο μακριά είναι άραγε αυτό το πάντρεμα από το ίδιο το όνομα του μαγαζιού; Πριν καλά-καλά προλάβω να δοκιμάσω μου επισημαίνει ότι κάθε cocktail αποτελεί ένα νέο ποτό, μέσα από την διαδικασία αποδόμησης των κλασικών και ξανά χτίζοντας τις από την αρχή, διατηρώντας απλά την βάση.

Στο φρέσκο γλυκό στο τελείωμα του και στρογγυλό Recreate Cuba θα συναντήσετε τα χαρακτηριστικά των Mojito, Daiquiri και Cuba Libre. Ένας συνδυασμός από Pampero λευκό ρούμι και Agricole, cordial από cola, λάσπη μέντας στο εσωτερικό του ποτηριού και lime. Συστήνω ανεπιφύλαχτα το σε χαμηλή οξύτητα γλυκόπικρο Nola’s Catwalk. Εμπνευσμένο από το Sazerac και το Espresso Martini, το όνομα του δε θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνει τα αρχικά της Νέας Ορλεάνης και μια αναφορά στην γαζέλα Naomi Campell που στάθηκε η αφορμή της δημιουργίας του δεύτερου που προανάφερα. Εδώ το ποτήρι ψεκάζεται με αψέντι και παγώνει με τριμμένο πάγο. Περιέχει Bullet Bourbon, Aperol amaro λικέρ, bourbon βανίλια και κόκκους καφέ Αιθιοπίας που δίνουν μια λαχταριστή μακριά επίγευση. 

Δοκιμάστε επίσης ένα από τα best seller του μενού, μια επιτυχημένη παραλλαγή ανάμεσα στα αγαπημένα Negroni και Old Fashioned. Θα το βρείτε με το όνομα Milano Fashioned και μεταξένια υφή, με Zacapa Ron 23 ρούμι, Johnnie Walker Blue Label ουίσκι, Campari amaro λικέρ, blend από vermouth φράουλα και αφυδατωμένο Campari στο χείλος του ποτηριού. Ζωηρά φρουτώδη αρώματα σε ένα για τα δικά μου δεδομένα μάλλον γλυκό ποτό. Ενθουσιάστηκα με το Fb Emerald μια συνάντηση του Basil Smash με το Apple Martini που θα προτιμούσε σίγουρα ο Zuckerberg για το πάρτι που έστησε προς τιμή του Facebook αντί του κλασικού που έγινε το σήμα κατατεθέν της επικοινωνιακής πλατφόρμας του αιώνα. Ketel One Vodka, σάλτσα φράουλας, παντζάρι, πράσινο ξινόμηλο και καραμέλα βασιλικού (και ως γαρνιτούρα στο ποτήρι) συνθέτουν ένα ποτό με έντονη βοτανικότητα μαζί με γήινα αρώματα.

Δυο γυναικείες φιγούρες η Margarita και η Greta Garbo ενώνουν τις δυνάμεις τους και γεννιέται η Matta Harri’s Daisy. Don Julio Blanco τεκίλα, Μαστίχα Mdry, λικέρ κεράσι, μαϊντανό, μπανάνα και τσάι, δένουν μαζί χωρίς να φαίνεται ιδιαίτερα η τεκίλα και η μπανάνα να δίνει έντονα τα αρώματα της σε ένα γεμάτο αποτέλεσμα. Τελικά με κέρδισε το Roberto’s Ballot, αν και όχι ιδιαίτερη φαν της Pina Colada που εδώ βρίσκεται με το ElP residente. Pampero λευκό ρούμι, spiced ρούμι, γλυκό vermouth, γιούζου, ανανά, μους καρύδας λίγα αιθέρια έλαια και βρώσιμο ανθό κατιφέ να στολίζει το ποτήρι. Τα αρώματα του κακάο πάνε γάντι στην όλη γεμάτη του υφή, η mousse καρύδας χαρίζει μια έξτρα διάσταση, σε αυτό τον umami συνδυασμό με την ελαφριά γλυκόξινη εντύπωση. Συνολικά ο κατάλογος καταφέρνει να αναμείξει πολλά πράγματα και γεύσεις, σε ένα σύνολο που ενώ δεν υστερεί καθόλου σε αλκοολικό χαρακτήρα, στο τέλος κερδίζει το στοίχημα του να είναι «εύπεπτο» χωρίς να κουράζει ή να περιορίζει και γιατί όχι να βοηθάει την τριβή του κόσμου με καλοδουλεμένα ποτά που καταναλώνονται προπάντων ευχάριστα. Σίγουρα ένας κατάλογος που θα ξαναδοκιμάσω με χαρά.