Artisanal: Η εξέλιξη του μπαρ.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία η διάκριση του Artisanal Lounge & Gardens στην κατηγορία "Restaurant Bar" από τα Best Bar Awards 2015. Και δεν ήταν τυχαία γιατί η επιτροπή τους αναγνώρισε τρία στοιχεία: την πρόθεση να εξελίξουν την μπάρα τους ανανεώνοντάς την ριζικά, την επιλογή του Δημήτρη Κιάκου, ενός από τους κορυφαίους Έλληνες bartenders για να το υλοποιήσει και το επιτυχές αποτέλεσμα του project που ήταν μια σειρά από προσεγμένα cocktails. Αυτά λίγο πολύ σκεφτόμουνα την τελευταία φορά που ανέβηκα στην Κηφισιά για το Artisanal, τις πρώτες μέρες που άνοιξαν τον φαντασμαγορικό κήπο του. 

Παρόλο που ήμουν αποφασισμένος να πιω κρασί μιας και η αφορμή ήταν ακόμη μια έξοδος για φαγητό, η μπάρα του Artisanal επικράτησε ξανά και έτσι εκείνη την wine list ούτε που την ανοίξαμε. Νομίζω πως τα επιχειρήματα για να πείσεις κάποιον μυημένο ή κάποιον που δεν γνωρίζει το σκηνικό ή ακόμα και τον εαυτό σου, να πιεί cocktail με το φαγητό του στο Artisanal είναι δύο: μια ερώτηση και μια παραπλανητική συνήθως προτροπή: "Δεν είναι αμαρτία τώρα να μην πιούμε τα cocktail του Κιάκου μιας και ήρθαμε;" "Ας πιούμε δυο cocktail, ένα στην αρχή και ένα στο τέλος και αν θελήσει κάποιος ενδιάμεσα ας πιεί και κρασί". 

Αυτό που με γοητεύει μεταξύ άλλων στο Artisanal είναι η ισορροπημένη σχέση εστιατορίου και μπάρας. Το προσεγμένο ελληνικό φαγητό του Δημήτρη Δημητριάδη δεν είναι πολύ ανώτερο των cocktails του Κιάκου και το αντίθετο, αν υποθέσουμε ότι μπορείς να τα συγκρίνεις έστω στον συνδυασμό τους. Ένα μπαρ εστιατορίου οφείλει να εξυπηρετεί τις γαστρονομικές απαιτήσεις των πιάτων του γιαυτό και αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία. Το μπαρ ακολουθεί το εστιατόριο. Σπανίως γίνεται το αντίθετο. Στο κομμάτι αυτό διέκρινα και άλλη βελτίωση σε σχέση με πέρυσι που έτσι και αλλιώς ήταν σε αρκετά καλό επίπεδο. Ο έμπειρος Δημήτρης Κιάκος άφησε τους βεντετισμούς (που ποτέ άλλωστε δεν έκανε) στην άκρη και δημιούργησε μια σειρά από easy going blendings με προσωπικότητα και επιμέρους στοιχεία που ταιριάζουν με τα πιάτα του Δημητριάδη. Χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων βασιλικό, φλούδες από ροζ grapefruit, ανθό μοσχοκάρυδου και αλατιού, καπνιστή πάπρικα, πεπόνι, σιρόπι τόνκας και άλλες πρώτες ύλες που δίνουν στα cocktail του και μια μαγειρική διάσταση χωρίς να απεκδύονται τον βασικό τους ρόλο. 

Αρκετά όμως είναι και τα cocktails που μπορούν να σταθούν στην μπάρα με το σπαθί τους και να στραβοκοιτάνε με ύφος μπλαζέ το εστιατόριο. Από αυτή την άποψη ναι, το Artisanal μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα και ως cocktail μπαρ αλλά δεν ξέρω αν ήταν στις επιδιώξεις του. Έχει δηλαδή μια ικανοποιητική λίστα αποσταγμάτων, έξυπνα και δημιουργικά cocktail όπως ανέφερα πιο πάνω και τρείς bartender που έχουν βάλει τα δυνατά τους για να ανταποκριθούν σε μια ιδιαίτερη μπάρα. Head Bartender είναι ο Σπήλιος Χριστόφαλος και δίπλα του βρίσκονται οι Βασίλης Φασούλας και Λευτέρης Σταμέλος. Ο Σπήλιος βγαίνει σε όσα τραπέζια ζητάνε cocktails, εξηγεί, προτείνει, ξέρει καλά την δουλειά του. Όταν μας σέρβιρε το υπέροχο Artisanal Spritz με το Aperol, το λικέρ φράουλας, την Three Cents Grapefruit Soda και τον βασιλικό, αναρωτήθηκα αν θυμάται την πρώτη γνωριμία μας τον χειμώνα με ένα Bloody Mary που μου γλύκιζε πολύ. Όταν του το επεσήμανα ασχολήθηκε πάνω από μισή ώρα για να το φέρει στα γούστα μου σε μια μπάρα που περίμεναν είκοσι cocktail στην ουρά. Αυτό λέει πολλά και δεν είναι το μόνο. Πολύ ενδιαφέρον βρήκα και το Evergreen Gardens με Hendricks Gin, φυσικό χυμό λεμόνι και Grapefruit, ροζ πιπέρι, αγγούρι και Artisanal Ginger Ale, είναι νομίζω το αγαπημένο του πολύ φιλόξενου ιδιοκτήτη Φώτη Σεργουλόπουλου.  Η παραλλαγή της Pina Colada με το μοσχοκάρυδο, τον ανθό αλατιού και το Abbot`s Bitters έχει την πλάκα της χωρίς να είναι ευτυχώς τόσο γλυκιά όσο η πρωτότυπη συνταγή. Δοκιμάστε επίσης την Mandarita που θα μπορούσε να είναι μακρινός συγγενής της Margarita και φροντίστε να περάσετε καλά σε ένα restaurant bar που ο πρωταρχικός τους στόχος είναι ακριβώς αυτή η ευχαρίστηση. 

Ζηρινη 2, Κηφισιά.