Με τον Αχιλλέα Πλακίδα γνωριστήκαμε πριν από δυο χρόνια στο πρώτο Fine drinking που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά είχα ακούσει για το μπαρ που είχε ανοίξει και τον θόρυβο που είχε προκαλέσει. Θυμάμαι επίσης εκείνο το ιδιαίτερο Bloody Mary που μου είχε σερβίρει φτιαγμένο από gazpacho που έφερνε πιο πολύ σε φαγητό παρά σε ποτό. Από τότε οι δρόμοι μας συναντήθηκαν πολλές φορές. Όμως πάντα εκτός Θεσσαλονίκης. Δεν τον είχα επισκεφτεί και κάθε φορά που με έβλεπε μου το «χτύπαγε». Να όμως που έφτασε η ώρα και πέρασα και εγώ εκείνη την επιβλητική κίτρινη πόρτα του Γορίλα.
Όπως ήταν φυσικό και καθόλου πρωτότυπο για μένα, άργησα να φτάσω. «Νόμιζα ότι πάλι δεν θα έρθεις» ήταν τα πρώτα λόγια του Αχιλλέα. Εγώ δεν ήξερα αν έπρεπε να δικαιολογηθώ ή να το αφήσω να περάσει. «Θέλει ταλέντο να αργείς» του απαντώ, ενώ με καθοδηγεί στα ενδότερα του Γορίλα για να μου δείξει με καμάρι το κρυφό lab που έχουν φτιάξει στο υπόγειο του μαγαζιού. Είναι ο παράδεισος τους.
Αφήνοντας τα «μυστικά του υπογείου» εκεί όπου ανήκουν ανεβαίνουμε και πάλι πάνω, βολεύομαι στην ψηλή μπάρα και φυλλομετρώ τον καινούργιο κατάλογο. Μοιάζει με κόμικ όπου οι σούπερ ήρωες της Marvel δίνουν την θέση τους στα παιδιά που απαρτίζουν την ομάδα του Γορίλα. Έχουν πλάκα οι καρικατούρες τους. Ρωτάω τον Αχιλλέα ποιος ήρωας είναι αυτός. «Εγώ είμαι παντού» μου λέει και μου δείχνει σε κάθε σελίδα -σχεδόν- τον μικρό γορίλα που βρίσκεται κάπου στο φόντο.
Ας περάσουμε όμως στα ποτά. Ξεκινάω με μια παραλλαγή του espresso Martini και του Old Fashion. Δύο σε ένα. Το Lucky Shot όπου μπλέκονται το παλαιωμένο ρούμι με το ουίσκι, τον καφέ espresso, το λικέρ μπανάνας και κακάο. Το ενδιαφέρον είναι το λευκό και διάφανο χρώμα του, προϊόν των «πειραμάτων» που κάνουν στο υπόγειο. Συνεχίζω με το A taco per day που θα μπορούσε να είναι μια παραλλαγή του Tommy’s Margarita. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή εδώ ήταν το cordial που έχουν φτιάξει με πολλά λαχανικά, που όμως μέσα στο ποτό χάνει την έντασή του και την νοστιμιά. Το Chameleon που έπαιζε με gin και Italicus πλημμύριζε από άρωμα περγαμόντο, πινόταν εύκολα και είχε γλυκό τελείωμα. Το Celebro με βότκα που δοκίμασα στην συνέχεια είχε έντονη την παρουσία του πράσινου μήλου και θύμιζε λίγο το κλασσικό Apple Martini χωρίς όμως να έχει πράσινο χρώμα. Αντίθετα ήταν χρυσαφί και ο βρώσιμος χρυσός που περιείχε κάθε φορά που αναδευόταν δημιουργούσε ένα εντυπωσιακό εφέ κατάλληλο για instaγραμικές φωτογραφίες. Τέλος το Wheelie κρύβει ένα ωραίο μαγείρεμα μαστίχας, παλαιωμένου τσίπουρου, δεντρολίβανο και ντομάτας. Συμπληρώνεται από γλυκό βερμούτ (Cocchi rossa) και Aperol. Κοκτέιλ που ήταν πιο κοντά στα δικά μου γούστα.
Ο Αχιλλέας έχει έναν τρόπο να βαδίζει στα άκρα. Τα ποτά του δεν ακολουθούν την περπατημένη. Δεν διστάζει να ρισκάρει. Άλλοτε του βγαίνει άλλοτε όχι. Όμως, πάντα έχουν κάτι από την εκρηκτική και ταυτόχρονα ήρεμη προσωπικότητα του. Ο καινούργιος κατάλογος Be a Hero, που έστησε μαζί με την ομάδα του, έχει πλάκα. Από την παρουσίαση του μέχρι την εκτέλεση των ποτών. Κάνει τον επισκέπτη να περνάει καλά. Αυτό που θέλουν να πετύχουν στον Γορίλα. Και αυτό γίνεται.
Βέροιας 3, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2313086274
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση