Δεν ξέρω αν μπορώ να συνηθίσω το καινούργιο του όνομα. Όχι ότι δεν του πάει, ίσα ίσα του ταιριάζει γάντι, αλλά στο δικό μου υποσυνείδητο καθώς και σε πολλών ακόμα θα παραμένει ως Zonar’s. Εμ κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, οπότε δύσκολο να το αλλάξεις εύκολα. Τέλος πάντων, την τελευταία φορά που φιλοξενήθηκα στην μεγάλη μαρμάρινη μπάρα του, δοκίμαζα τα «άψογα κλασικά» (Impeccable classics) όπως έχουν ονομάσει την λίστα με τα twists των κλασικών κοκτέιλ. Ήταν η αρχή της αλλαγής και της αναβάθμισης της μπάρας όπως υποστήριζαν. Η αλήθεια είναι ότι από εκείνη την πρόταση τους έλειπε κάτι το πιο παιχνιδιάρικο και το πιο προσιτό στο ευρύ κοινό. Για να μην παρεξηγηθώ να σας πω ότι η εν λόγω λίστα έχει διαμαντάκια που αξίζει να τα δοκιμάσετε. Σαν το Dry Martini που το σερβίρουν στους -6 βαθμούς κελσίου ή το «αλμυρό» λευκό Negroni που το δημιουργούν με άλμη και chip από καπαρόφυλλα, αλλά και το Vieux Carre. Έχοντας λοιπόν υπόψιν ότι πρέπει να φτιάξουν και κάτι ακόμα για να συμπληρωθεί η πρόταση τους, η ομάδα των bartender του Athénée (Βασίλης Σγουρομάλλης και Δημήτρής Καραπάνος) δούλεψε, πειραματίστηκε και τελικά πριν από λίγο καιρό παρουσίασε 6 νέα κοκτέιλ που βασίζονται στην ανθράκωση. Κοινώς στις μπουρμπουλήθρες.
Ακολουθώντας τις νέες τάσεις που θέλουν το ανθρακικό να συμμετέχει ενεργά στα κοκτέιλ αλλά και την μόδα των highball cocktails ο Δημήτρης και ο Βασίλης έφτιαξαν ποτά με πολύ φαντασία, δύσκολες τεχνικές, τους πρόσθεσαν διοξείδιο του άνθρακά και τα εμφιάλωσαν. Τα ανοίγουν μπροστά στον επισκέπτη, τα βάζουν σε επιλεγμένα ποτήρια, τους προσθέτουν πάγο και τα σερβίρουν. Απλά και όμορφα. Δοκίμασα λοιπόν πρώτα το Inocencia ένα κοκτέιλ που για αλκοολική βάση του είχε το ρούμι όπου όμως πρωταγωνιστούσε το καρπούζι και το ανθρακικό. Στην μύτη άφηνε απαλές νότες από γιασεμί ενώ είχε και την φρεσκάδα του βασιλικού. Το Naranja που ακολούθησε είχε πιο γλυκό χαρακτήρα. Θα μπορούσα να σας πω ότι είναι ένα «επιδόρπιο» ποτό που έπαιζε με την γεύση του καφέ, της αλμυρής καραμέλας και του πορτοκαλιού. Το Amer et doux που κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να το περάσει για μια παραλλαγή του Negroni, έχει μια ανάλαφρη πικράδα, αρκετή φράουλα και μια ηρεμία. Για την συνέχεια δοκίμασα το Bank to the future με mezcal. Εδώ είχα μια αυταπάτη. Ενώ περίμενα ότι θα χάριζε την χαρακτηριστική «βαρβαρότητα» του στο ποτό απλά εδώ έδινε μόνο τον καπνιστό χαρακτήρα. Καλυπτόταν από την μπανάνα και άφηνε στο τέλος μια σοκολατένια επίγευση. Κοινώς ήταν ένα απλό, ήρεμο ποτό.
Δεν έχω όμως να πω το ίδιο για το Cinephile που μου κέρδισε το ενδιαφέρον. Όλα τα συστατικά του φανερώνονταν στο ποτήρι χωρίς να κυριαρχεί κανένα και συνεργάζονταν άψογα. Η τεκίλα που είναι η βάση του, ήταν παρούσα και μάλιστα με ευχάριστο τρόπο. Τέλος το Raw earth παίζει ναι μεν περισσότερο αλκοολικά όμως δεν είναι δύσκολο ούτε ιδιαίτερο. Ίσως αν διαβάσετε τα υλικά του να τρομάξετε λίγο, όμως για να σας το κάνω πιο εύκολο μοιάζει πολύ με ένα απλό ουίσκι σόδα που όμως έχει μια τσαχπινιά και ένα ενδιαφέρον.
Σε γενικές γραμμές αυτά τα έξι καινούργια ποτά ήρθαν για να καλύψουν το mainstream, αν θέλετε, καινό που είχε η προηγούμενη λίστα και να λειτουργήσει συμπληρωματικά. Έτσι πλέον νομίζω ότι το Athénée έχει μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση που καλύπτει όλα τα γούστα.
Info: Βουκουρεστίου 9, Σύνταγμα, τηλ. 2103251430
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση