Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από το τελευταίο κείμενο μου στο FNL.Ένας χρόνος που βρήκε τον συντάκτη του κειμένου να εκπληρώνει επιτέλους την στρατιωτική του θητεία στη Νήσο Κύπρο. Ένας χρόνος που η μοναδική επαφή μου με το αλκοόλ περιοριζότανε στην κατανάλωση ζιβανίας (παραδοσιακό κυπριακό απόσταγμα από τα στέμφυλα των σταφυλιών) εντός των τειχών του στρατοπέδου . Ένας χρόνος μέσα στον οποίο συνέβησαν πολλά γεγονότα που ενδεχομένως θα διαμορφώσουν αλλιώτικα το μέλλον αυτής της χώρας. Σίγουρα ένα διαφορετικό μέλλον από ότι μάλλον το φανταζόμασταν. Και πιθανώς δυσοίωνο.
Μνημόνια συναφθήκανε, κυβερνήσεις διαμορφωθήκανε (δύο φορές), εγκληματικότητα στο έπακρο κυρίως στις υποβαθμισμένες περιοχές τις Αθήνας και στην επαρχία, ενώ πολλοί συνάνθρωποι μας (οι περισσότεροι μάλλον) παλεύουνε για αυτό που μέχρι πρότινος ήταν αν όχι δεδομένο τουλάχιστον βατό. Μία αξιοπρεπή δουλειά που θα αποδώσει τα στοιχειώδη. Και όταν λέμε στοιχείωδη εννοώ κυριολεκτικά τα στοιχειώδη. Ένα πιάτο φαγητό και το ενοίκιο.
Είναι Κ υριακή μεσημέρι που γράφω αυτό το κείμενο και η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα χαρμόσυνα. Δεν είχα και δεν έχω σκοπό να οξύνω την απογοήτευση στα πρόσωπα εκείνων που θα το διαβάσουν, ούτε θέλω να δείξω ότι ανακάλυψα την Αμερική ή νερό στον Άρη. Οι περισσότεροι έχουμε προβλήματα, κάποιοι σημαντικά κάποιοι λιγότερο σημαντικά. Το θέμα είναι πως διαχειρίζεσαι τα προβλήματα σου. Στην προκειμένη περίπτωση ο εύκολος συνειρμός αφού μιλάμε για το αλκοόλ σε αυτή την ιστοσελίδα είναι να πνίξεις τον πόνο σου εκεί. Στο αλκοόλ. ΜΗΝ το κάνεις. Κάποιος κάποτε είχε πει «να πίνεις αλκοόλ επειδή είσαι χαρούμενος πότε όμως επειδή νιώθεις μίζερος» (G.K.CHESTERTON Βρετανός συγγραφέας 1874-1936). Το αλκοόλ είναι γνωστό ότι οξύνει τα συναισθήματα. Έναν χαρμόσυνο άνθρωπο θα τον κάνει χαζοχαρούμενο αν μου επιτραπεί η έκφραση, έναν απογοητευμένο θα τον καταρρακώσει. Τα (καλά) bar με τους κατάλληλους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτά ήδη προσπαθούν να κάνουν τον υποψήφιο καταναλωτή να αδρανοποιήσει τις όποιες σκέψεις του και να μεταφερθεί σε ένα ουτοπικό περιβάλλον που διαμορφώνεται ανάλογα εν συνεχεία με το πόσο και τι αλκοόλ έχει καταναλωθεί, σε συνάρτηση με τον περιβάλλον χώρο και την ηχητική υπόκρουση.
Η περιβόητη και πολυδιαφημισμένη κρίση έχει επηρεάσει σχεδόν τα πάντα ειδικά στα αστικά κέντρα. Παραδόξως όχι τα bars. Όχι στον βαθμό που έχουν πληγεί τα εστιατόρια ίσως. Γιατί όχι; Ο λόγος είναι ότι το αλκοόλ ανέκαθεν λειτουργούσε σαν μία μικρή νόμιμη απόλαυση και μία παύση της καθημερινότητας με την υπάρχουσα μορφή της, όπως βιώνεται από τον καθέναν. Μία παύση που την επιζητεί ο καθένας φυσιολογικός άνθρωπος.
Κάθε εβδομάδα ένα καινούργιο μέρος συνάθροισης με την παράλληλη μουσική υπόκρουση και τα αντίστοιχα αλκοολούχα προϊόντα γεννιέται. Πείτε το επιχειρηματικές ευκαιρίες για κάποιους που εκμεταλλεύονται και τα καλά της κρίσης με το ανάλογο ρίσκο προφανώς, είτε θεωρητικά εύκολο χρήμα για κάποιους άλλους. Κάποιοι θα αναρωτηθούνε κατά πόσο είναι δυνατό να παραμείνουν βιώσιμα τόσα πολλά bar. Και όμως. Κάποτε ήταν η περιοχή του Ψυρρή μετά το Γκάζι και τώρα το Εμπορικό Τρίγωνο και το Χαλάνδρι. Κάποτε ήταν τα ρακομελάδικα και τα mainstream bars τώρα είναι τα cocktail bars. Ειδικά τα τελευταία φυτρώνουνε από παντού. Τι σημαίνει στην πράξη? Ποιότητα, καλύτερη εξυπηρέτηση, διαφορετικότητα, ποικιλία για όλα τα γούστα. Ένας υγιής συναγωνισμός-ανταγωνισμός που μόνο καλό κάνει στο τελικό αποτέλεσμα.
Τι είναι αυτό όμως που κάνει ένα bar ξεχωριστό σήμερα; Οκ είναι σίγουρα η πληθώρα αποσταγμάτων, ο κόσμος που συναθροιζεται εκεί, η μουσική, η ευγένεια, και η τεχνογνωσία του προσωπικού. Αυτοί οι παράγοντες αποτελούν και τα συνήθη κριτήρια για την επιλογή ενός bar. Αλλά λίγο πολύ αυτά τα κριτήρια εκπληρώνονται από τα περισσότερα πλέον. Κατά εμέ όμως είναι άλλο. Και αυτό δεν θεωρώ ότι υπάρχει στα περισσότερα . Είναι η αγάπη του ανθρώπου πίσω από τo bar που θα χρησιμοποιήσει για να φτιάξει ένα ποτό. Είτε είναι ένα gin tonic είτε ένα old fashioned. Και αυτό είναι το σημαντικότερο και το πλέον δυσεύρετο. Πώς θα το κρίνει κάποιος αυτό; Με την ίδια λογική που βρίσκεις καλούς ανθρώπους να σε περιτριγυρίζουν. Αυτό είναι ο barman. Ένας εκκολαπτόμενος φίλος σου και πιστέψτε με ίσως αποδειχτεί πιο ενεργός από τους ψηφιακούς.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση