Σκανδαλιστικά...γλυκόξινο!

04 Απριλίου 2012
Σπύρος Πατσιαλός

Μια από τις πιο μεγάλες χαρές του bartending, είναι το ότι μερικές φορές αναγκάζεσαι να κρυφακούς σκανδαλιστικές ιστορίες ανάμεσα σε ανθρώπους. Ενίοτε, οι συζητήσεις είναι ακόμα πιο έντονες, Σχεδόν σε προσκαλούν να συμμετέχεις. Ειδικά οι παρέες γυναικών διψούν για τη γνώμη του μπαρ - μάν. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα ζευγάρια. Εκεί οι τόνοι είναι πιο χαμηλοί. Περισσότερα καταλαβαίνεις από τα βλέμματα παρά από τις συζητήσεις.

Πρώτα πέρασε το κατώφλι του μπαρ η γυναίκα. Έξω έβρεχε, οπότε δεν είχε τη διάθεση να περιμένει και πολύ το ραντεβού της. Μέχρι που έβγαλε το παλτό της δεν ήμουν σίγουρος αν την είχα ξαναδεί. Όταν με ρώτησε “που είναι το WCσιγουρεύτηκα πως θα την εξυπηρετούσα για πρώτη φορά. Ώσπου να επιστρέψει, ένας ψηλός γοητευτικός άντρας άνοιξε την πόρτα λιγότερα βιαστικά, δείχνοντας να μην τον ενοχλεί και πολύ η βροχή. Της χαμογέλασε και εκείνη ανταπόδωσε. Αναρωτήθηκε αν άργησε κοιτώντας το ρολόι του μα εκείνη του κατέβασε το χέρι, λέγοντάς του: “όχι, όχι εγώ ήρθα νωρίς”. Αυτός φάνηκε να απολαμβάνει το άγγιγμά της. “Να παραγγείλουμε;” τη ρώτησε μόλις πλησίασα προς το μέρος τους. “Ω, ναι φυσικά” ανταποκρίθηκε. “Θα ήθελα ένα ποτήρι λευκό κρασί” είπε εκείνη και “ένα belladonadaiquiri [45 mldisaronnoamaretto, 45 ml ρούμι, 15 ml φυσικό χυμό λεμονιού και 10 ml σιρόπι ζάχαρης]” συμπλήρωσε αυτός. Η γυναίκα έδειξε έκπληκτη. Μάλλον περίμενε να παραγγείλει κάτι που θα ακουγόταν πιο… brutal. “Α, είναι ένα κοκτέιλ που έχω πιει ξανά εδώ.”Έϊ και ‘γω θέλω!” του νιαούρισε. “Συγνώμη μπορώ να αλλάξω την παραγγελία μου; Να αντικαταστήσουμε το κρασί με ένα disaronnosour”; Φυσικά, απάντησα.

Μόλις μου θύμησες ότι μου αρέσουν πολύ τα γλυκόξινα” γύρισε και του είπε χαριτωμένα. “Και μένα” είπε αυτός. “Ειδικά όταν μαγειρεύω…”

Απομακρύνθηκα για να φτιάξω τα δύο αρκετά συγγενικά - ως προς τα συστατικά τους - κοκτέιλ. Διπλο-σούρωσα το ντακιρο-ειδές σε παγωμένο ποτήρι τύπου Μαρτίνι και το sour σε ποτήρι oldfashioned, προσθέτοντάς του και 2-3 σταγόνες bitters. Έτσι για να αυξήσω την πολυπλοκότητά του. Είχαν περάσει πάνω από πέντε λεπτά μέχρι να τα σερβίρω. Και μοιραία, καθώς κατευθύνθηκα προς το ζεύγος, το αυτί μου έπιασε να της λέει: “Η μαγειρική μπορεί να αποτελεί άνετα μια … ας πούμε αισθησιακή ιεροτελεστία. Φαντάσου να μαγειρεύεις στην κουζίνα με έναν άντρα. Αυτός να σε βοηθά και να παιχνιδίζει μαζί σου, να ψάχνει αφορμή για να σε αγγίξει, να του ζητήσεις μια πετσέτα και να βγάλει τα ρούχα του και ύστερα τα δικά σου ενώ εσύ καθαρίζεις πατάτες...”

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση