Η κινητικότητα στη bar σκηνή της Ελλάδας… θα πω εξ αρχής πως είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Γιατί ναι μπορεί να είναι όλο και πιο έντονη καθώς περνάει ο καιρός, δε μπορεί όμως ακόμη –και όχι άδικα- να συναγωνιστεί άλλους τομείς όπως η εστίαση, ο τουρισμός κλπ, τομείς που εμφανίζουν ταχύτατη ανάπτυξη και μετρούν κάθε χρόνο δεκάδες αφίξεις, ανακατατάξεις, συζητήσεις και αλλαγές.
Τα bars λοιπόν: Μεγάλο κεφάλαιο το ελληνικό σέικερ. Τόσο που απασχολεί ακόμη και τη διεθνή επικαιρότητα του χώρου, με τα «δικά μας» ονόματα να φιγουράρουν και φέτος στις παγκόσμιες λίστες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του 2012, ο Βασίλης Κυρίτσης (Gin Joint), που με το ταλέντο, τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό και τη δημιουργικότητά του έφτασε μόλις στα 26 του χρόνια να καταχωρηθεί ως World Class Greek Bartender of the Year, και να μας εκπροσωπήσει στον ημιτελικό του Λονδίνου (μαζί με τους Γιάννη Σαμαρά -42 και Γιώργο Μπάγκο- Dos Agaves) αλλά και να διαπρέψει περνώντας και στην τελική φάση του διαγωνισμού, τον παγκόσμιο τελικό στο Ρίο της Βραζιλίας.
Η επιλογή της Diageo ωστόσο δεν ήταν η μόνη που έφερε Έλληνα bartender στο προσκήνιο, μιας και τα ρούμια και bitters της Angostura, έδειξαν το 2012 την προτίμησή τους στη χώρα μας, διοργανώνοντας εδώ, κατά τη διάρκεια του Bar Show, τον πανευρωπαϊκό τους τελικό. Έλληνας εκπρόσωπος, ένας ακόμη βενιαμίν του χώρου, ο ταλαντούχος Νίκος Μπάκουλης (προκάτοχος του Βασίλη Κυρίτση στον ελληνικό τελικό του World Class 2011) ο οποίος στέφθηκε πρώτος νικητής στο διαγωνισμό της εταιρείας Κόνδωρ για το Angostura Cocktail Challenge 2012 σε πανελλαδικό επίπεδο.
Και από τα διεθνή φώτα, περνάμε στην εγχώρια σκηνή όπου η κινητικότητα στα bars ήταν για μια ακόμη φορά αρκετά έντονη. Bars άνοιξαν και άλλα άλλαξαν το concept τους, τα «κακά» μαγαζιά στην πλειοψηφία τους έκλεισαν, κάποια άλλα… «κακά» εμφανίστηκαν, υπήρξαν όμως και κάποια στιγμιότυπα της bartending σκηνής που πράγματι ξεχώρισαν και που αξίζει να θυμόμαστε.
Ξεκινώντας από την Αθήνα, ως την πιο σημαντική στιγμή του bartending θα σημειώσω το επαναλανσάρισμα του Apsendi, που με την είσοδο του Σπύρου Κερκύρα πίσω από το bar κέρδισε ένα μεγάλο ρίσκο, κάτι που σημειώνω ως το μεγαλύτερο κατόρθωμά του μέχρι στιγμής: Να ανατρέψει την όλη εικόνα του μαγαζιού και από bar-club με δυνατό σημείο τα ελληνικά parties, να το καθιερώσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε ένα σοβαρό bar με εξαιρετική μπάρα και κάποιες επιλογές σε φαγητό και finger food, με δυνατά cocktails και έντονη εξωτερίκευση δημιουργικότητας, με νέα παιδιά που η μείξη αλκοόλ και οι ευρηματικοί συνδυασμοί γεύσεων να αποτελούν γι’ αυτούς ένα πολύωρο «χόμπι» που εξίσου ευχάριστα περνά και στον πελάτη σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο μαγαζί του Χαλανδρίου. Credits για τη συγκεκριμένη προσπάθεια, παίρνει σαφώς και η υπόλοιπη ομάδα του bar, Αλέξανδρος Γκιγκόπουλος και Άντζελα Μαριδάκη.
Παραμένουμε βόρεια, και σημειώνουμε μια ακόμη άφιξη που συζητήθηκε αρκετά, το Spiti Cocktail Bar, και πάλι στο Χαλάνδρι. Ο Γιάννης Κοροβέσης έφυγε από το μαζικό Κολωνάκι, αφουγκράστηκε την τάση προς την ολοένα και αυξανόμενη ως επιλογή διασκέδασης πιάτσα του Χαλανδρίου και τελικά εγκαταστάθηκε ως πρόσφατα σε ένα bar που σέρβιρε όχι μόνο μείξεις με αφροξυλιές και χειροποίητες, παλαιωμένες δημιουργίες αλλά και συμβουλές και tips, ιστορίες για την προέλευση των προϊόντων που έχει ο πελάτης στο ποτήρι του, και διαρκές πάθος για την αναζήτηση νέων μείξεων και ανάδειξης των πρώτων υλών. Πάθος, που το Αθηναϊκό κοινό αφουγκράστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό που στο Athens Bar Show ανέδειξε τον ίδιο, και κατά συνέπεια το Spiti ως το «καλύτερο νέο bar 2012». Kαι επειδή τέτοια άτομα δεν εφησυχάζουν ποτέ, το 2013 δεν τον βρίσκει πλέον στο Χαλάνδρι, αλλά σε νέο πόστο-έκπληξη και μια συνεργασία πολλά υποσχόμενη που σύντομα θα ανακοινωθεί.
Και μιας και μιλάμε για συνεργασίες, μια… λήξη συνεργασίας πολλών ετών στάθηκε το 2012 αφορμή για να αναδειχθεί ένα ακόμη νέο cocktail bar στην Αθήνα, αυτή τη φορά στα νότια, στη Γλυφάδα. Ο Xavier Μισαηλίδης που επί σειρά ετών συναντούσαμε πίσω από τη μπάρα του Pere Ubu, από την άνοιξη εγκαινίασε την πρώτη του ατομική, επιχειρηματική προσπάθεια, το Holy Spirit. Μια urban παρένθεση στη μέση ενός ευήλιου προαστίου που σύντομα κατέκτησε το δικό της κοινό το οποίο μάλιστα φανατικά το (υπο)στηρίζει, ξεχωρίζοντάς το για την τελειομανία του αποτελέσματος των cocktails, την άνεση και το πλεονέκτημα της χαλάρωσης με το οποίο «εμποτίζεται» ο θαμώνας καθώς μπαίνει στο χώρο του.
Μια ακόμη όμως λήξη συνεργασίας, αυτή του Γιάννη Αλεξόπουλου που αποχώρησε από το 42, μας έκανε να αναζητήσουμε το πολυσυζητημένο Cinco της Σκουφά για έναν επιπλέον λόγο. Στη μοντέρνα σάλα του, φάγαμε φέτος ενδιαφέροντα tapas, ήπιαμε ωραία κρασιά, περάσαμε χαλαρές στιγμές σε έναν ολοκαίνουριο χώρο στον οποίο εδώ και λίγο καιρό είδαμε και αυτή τη νέα μεταγραφή πίσω από το bar με εξίσου ενδιαφέρουσες προτάσεις σε cocktails.
Κατά τα άλλα, και για να ξεφύγουμε από τα συγκεκριμένα παραδείγματα, ως σημαντικές σημειώσεις για το 2012 στον χώρο των bars, κρατάμε ορισμένες ακόμα: Ως πρώτη, κρατάμε την εξωτερίκευση των wine bars, που ειδικά τη χρονιά που πέρασε μοιάζει σα να αποτέλεσε την κυρίαρχη τάση της πόλης με αξιοσημείωτες αφίξεις σε διάφορα προάστια την Αθήνας και μια σπουδαία προσπάθεια για ανάδειξη των Ελληνικών ετικετών. Ως μία επιπλέον, φυσικά δεν παραβλέπουμε την ραγδαία ανάπτυξη της πιάτσας του Χαλανδρίου η οποία μπορεί πλέον να καυχιέται πως τράβηξε τα βλέμματα από το κέντρο της Αθήνας και έφερε στα βόρεια έναν κυριολεκτικά και μεταφορικά μεθυστικό αέρα ανανέωσης με την πλειοψηφία της περιοχής να έχει πλέον πολλές, αξιόλογες επιλογές για ποτό –και κάποιες πολύ άσχημες, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Και πριν κλείσουμε την αναδρομή του 2012, δε μπορούμε να μην σταθούμε και στη Θεσσαλονίκη, η οποία μπορεί να είχε εδώ και χρόνια στο «ενεργητικό» της τον προαναφερθέντα Νίκο Μπάκουλη, ωστόσο φέτος τον συναντάμε εκτός από κάτοχο… νέου τίτλου και σε νέο πόστο, μιας και αποχώρησε από το δημοφιλές Limani και πλέον βρίσκεται στο καινούριο Boston CofeeTail Bar να «παίζει» με σιρόπια σύκου, να αποξηραίνει τσάι του βουνού και θυμάρι, και να δημιουργεί cocktails με γλυκό του κουταλιού ελιάς ή με εμβαπτισμένες σε αποξηραμένες πιπεριές τεκίλες.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση