Οι σκούφοι, τα αστέρια και τα έμπλαστρα.

(Ένα κείμενο που μπορεί να ενοχλήσει. Ζητήστε την άδεια της μαμάς σας πριν συνεχίσετε την ανάγνωση.)

Οι Χρυσοί Σκούφοι.

Τα βραβεία του Αθηνοράματος κατάφεραν να δημιουργήσουν το απαραίτητο σούσουρο και μπράβο τους. Κατάφεραν να έρθουν και πάλι στο προσκήνιο και να τα τραβήξουν την προσοχή, δημιουργώντας το αναμενόμενο social media buzz και χαρίζοντας επισκεψιμότητα. Για λιγότερο από 24 ώρες. Ο επικεφαλής της Σπονδής Άγγελος Λάντος, ήταν το εύκολο θύμα, ο Ettore ο μεγάλος νικητής και η φημολογία για ανατροπές στη λίστα με τα αστέρια Michelin φούντωσαν για να ηρεμήσουν μία μέρα με την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων...

(Τα αστέρια) ...του οδηγού Michelin.

O Michelin Guide δημιουργήθηκε το 1900 για να εξυπηρετήσει τους  επαγγελματίες οδηγούς στις στάσεις στα ταξίδια τους. Τα χρόνια πέρασαν και στις μέρες μας αποτελεί τον πιο διάσημο restaurant οδηγό. Μία θέση εδώ είναι το κρυφό όνειρο κάθε επαγγελματία μάγειρα, restaurateur και σερβιτόρου ενώ η απώλεια ενός αστεριού έχει οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές και ξεσπάσματα. Ακόμη και σε αυτοκτονίες. Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, η ανακοίνωση της λίστας των ελληνικών εστιατορίων του οδηγού ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Η αποχώρηση του Bignon όχι μόνο δεν επηρέασε την αξία της Σπονδής αλλά ανακηρύσσει τον Λάντο άξιο αντικαταστάτη ενώ δίνει την ευκαιρία στον Απόστολο Τραστέλη να σερβίρει ένα απολαυστικό κρύο πιάτο.

O Άκης Πετριτζίκης είναι ο πρώτος ...κωλόφαρδος Master Chef.

Το φετινό Master Chef που ήταν περσινό (αφού γυρίστηκε το 2011) κόπηκε με συνοπτικές. Ο Άκης συνεχίζει να είναι ο (πρώτος και μοναδικός) Έλληνας Master Chef και φανερά ανανεωμένος και ανακουφισμένος από κάθε πόνο χάρη στο θαυματουργό έμπλαστρο  μπορεί να μαγειρεύει ακούραστα το «Πρωϊνό» του. Σοβαρά τώρα αλλά ποιός από τους συμμετέχοντες θα μπορούσε να πάρει τη θέση του στην κουζίνα της πιο αγαπημένης οικογένειας της ελληνικής τηλεόρασης; Όχι δείξτε μου έναν.

Στην πόλη μας τώρα.

Και επιστροφή στη πόλη που τα wine menus συναγωνίζονται σε ανάπτυξη τα coffee shops Mikel. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό μπορεί κανείς να μετρήσει πέντε τουλάχιστον τέτοια events την εβδομάδα. Αλλά:

α) υπάρχουν τόσοι οινόφιλοι για να στηρίξουν ικανοποιητικά τις προσπάθειες αυτές;

β) η κουζίνα μπορεί να ξεπεράσει την αυταρέσκεια της και  να προσαρμοστεί με τρόπο που να αναδυκνείει τις αρετές του κρασιού;

Επίσης: Τα food & wine matching menus έχουν τεράστιο ενδιαφέρον. Είναι conceptual, θέτουν την απόλαυση του κρασιού στο σωστό σημείο και είναι αφορμή για συζητήσεις που μπορεί να κρατήσουν για πάντα. Δηλαδή τέλεια. Αλλά το να πρέπει να πληρώσεις για να παρακολουθήσεις μία παρουσίαση κάποιου κτήματος που απέχει δέκα λεπτά από το κέντρο είναι άραγε τόσο καλή ιδέα;