Το εν λόγω «νεομεζεδοπωλείο», ίσως να μην μου κέντριζε την προσοχή, αν από πίσω δεν υπήρχε η Μαρίνα Χρονά μια από τις πολλά υποσχόμενες σεφ της γενιάς μου. Τη γνωρίσαμε από το «Ρίνι δίπλα στο μουσείο» το οποίο σύμφωνα με την ίδια έχει αποκτήσει μια σταθερή βάση θαμώνων που το εμπιστεύονται για την ελληνική, μερακλίδικη κουζίνα και την τοποθεσία του όπου δεν έχει επέλθει ακόμη ο εστιατορικός -και όχι μόνο- κορεσμός. Κάτι που θα μπορούσαμε να πούμε και για το Μεταξουργείο.
Το σημείο που βρίσκεται το Meigma μας είναι γνώριμο από τη Στοά Κεραμεικός της Γωγούς Δεληγιάννη. Το σκεπτικό της Μ.Χ. ήταν να δημιουργήσει ένα χώρο όπου θα μπορούσε να πειραματιστεί με τους αγαπητούς της μεζέδες κάτι που έλειπε στο «Ρίνι» λόγω μικρότερης κουζίνας και κάπως καθιερωμένης πλέον ταυτότητας την οποία δε θέλει να αλλάξει.
Ξύλο πλαισιώνει την ανοιχτή της κουζίνα και οι ανοιχτές αποχρώσεις σε συνδυασμό με το χαμογελαστό service δίνουν μια ανάλαφρη αίσθηση άνεσης στο χώρο που διαθέτει τραπέζια εντός – κι εκτός. Το μενού που την ημέρα της επίσκεψής μου περιείχε 24 μεζέδες (επιλογές από 4 έως 15 ευρώ μαξ) έχει αλλάξει τέσσερις φορές μέσα στους τέσσερις μήνες ύπαρξης του Meigmaτος (sic). Αναμένεται να αλλάζει ανά αποχή και σε ημερομηνίες που συνδέονται με συγκεκριμένες γαστρονομικές παραδόσεις (Κ. Δευτέρα, Τσικνοπέμπτη κτλ. )
Δοκιμάζοντας αρκετά πιάτα διαπίστωσα πως το δυνατό σημείο της εν λόγω σεφ είναι η κατσαρόλα την όποια - εξαιτίας των πρωταρχικών της γευστικών εγγραφών – νιώθει ως το νούμερο ένα μέσον μαγειρικής ικανοποίησης για εκείνη. Στο καλομαγειρεμένο κουνέλι λαδορίγανη το τρυφερό κρέας συνόδευε η τονισμένη γεύση της φρέσκιας ρίγανης σε μια σάλτσα όπως θα έπρεπε να είναι κάθε σάλτσα της μετά - υπερβολικού - δεσίματος εποχής. Ανάλαφρη, διέκρινες τη λιπαρή ουσία του κρέατος που έδινε την έξτρα νοστιμιά. Το κατσικάκι με τραγανά κολοκυθάκια και ζουμάκια συμπλήρωνε τις εξαιρετικές κατσαρόλες. Όσον αφορά σε άλλους μεζέδες, μου έλειψε αρκετά η ένταση στη μους πέστροφας που συνοδεύονταν από απολαυστικά τραγανά τσιπς πατάτας την οποία ένταση βρήκα στην καπνιστή γεύση της μελιτζανοσαλάτας με φουντούκια. Επίσης ένιωσα πως χρειάζονταν μεγαλύτερη φροντίδα στο ψήσιμο των ζυμών όπως στο ψωμί και στο γκιοζλεμέ με την γευστική γέμιση αρνίσιου κιμά που θύμιζε τεχνικά το ραγού από κιμά κόκορα, ένα πολύ πετυχημένο πιάτο από την κάρτα του «Ρίνι».
Σε άλλες λεπτομέρειες, στο φρεσκότατο καρπάτσιο τονάκι με ψητή ντομάτα που συνοδεύονταν από βλίτα, τα τελευταία θα μπορούσαν βγουν από το καυτό νερό λίγο νωρίτερα για να διατηρούν την φρέσκια, τραγανή τους υφή. Τέλος, τα -πολλά- επιδόρπια παράγονται in house κι ανακυκλώνονται σε εβδομαδιαία βάση. Οι επιλογές μου ήταν μους μακεδονικού χαλβά με κανταΐφι και κροκέτες τύπου arancini ρυζόγαλου. Στη μους όπου - προσωπικά θα προτιμούσα μεγαλύτερη ένταση στο ταχίνι - βρήκα εύστοχη αντίθεση μεταξύ κρεμώδους - τραγανού και ήταν τόσο όσο άγλυκη εν αντιθέσει με τις κροκέτες ρυζόγαλου μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα την οποία θα ελάφρυνα από γλυκαντικές ουσίες καθώς άφηνε μια κολλώδη και γλυκιά επίγευση.
Άφησα το τραπέζι μου με περιέργεια για τα επόμενα δημιουργικά βήματα του νέου αυτού εγχειρήματος και του μείγματος γευστικών ιδεών που έχω να περιμένω.
Info : Μεγάλου Αλεξάνδρου 114, Κεραμεικός, τηλ. 2103452094
* Φωτογραφία Πάρις Ταβιτιάν, ευχαριστούμε τη Lifo για την παραχώρησή της
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση