Kiku: Επανεκκίνηση σε νέο πόστο για το διαχρονικότερο ιαπωνικό εστιατόριο της Αθήνας

Όταν άνοιξε το Kiku στην οδό Δημοκρίτου το 1993, η ιαπωνική κουζίνα στην Αθήνα ήταν σχεδόν άγνωστο λήμμα. Εξωτικά εστιατόρια εδώ κι εκεί υπήρχαν τότε, και μάλιστα κάποια από αυτά, όπως λένε, ήταν και αξιόλογα για τα στάνταρ της εποχής, αλλά το Kiku ήταν εκείνο που έβαλε στην πόλη τον πρώτο σπόρο για να καλλιεργηθεί η κουλτούρα των φίνων γιαπωνέζικων γεύσεων. Μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες που παρέμεινε στην οδό Δημοκρίτου, πέρασε και χρυσές εποχές, πέρασε και μπόρες. Επέζησε όμως, κι αυτό δεν το λες και λίγο. 

Ομολογώ πως είχα κάποια χρόνια να πάω, αλλά λίγο η μεταφορά του στην οδό Ξενοκράτους, σε έναν νέο χώρο ανακαινισμένο καλαίσθητα από το γραφείο Sissy Feida Interiors, λίγο η νέα εποχή που έφερε η συνεργασία του Δήμου Στασινόπουλου με τον Γιώργο Ανδρίτσο, λίγο το ότι μου πραγματικά μου είχε λείψει αυτό το εστιατόριο, με έκαναν να ξαναπεράσω το κατώφλι του. Και δεν το μετάνιωσα. 

Το κτίριο που στεγάζει τώρα το Kiku, φιλοξενούσε για ένα φεγγάρι το Mouton (και παλαιότερα το Freud Oriental όσο το είχε ακόμη ο Μανώλης Κονιωτάκης). Όσοι το προλάβατε θα αναγνωρίσετε κάποια στοιχεία του, αν και η Σίσσυ Φειδά έκανε εξαιρετική δουλειά στο ρετουσάρισμα του εσωτερικού, βάζοντας όμορφα στοιχεία στο διάκοσμο που παραπέμπουν σε ντελικάτο γιαπωνέζικο στυλ. Ο φωτισμός «θυσιάζεται» ίσως αρκετά για χάρη της ατμόσφαιρας, αλλά δεν είδα και κανέναν να ενοχλείται από αυτό. Άλλωστε Kiku και μαύρο χρώμα πήγαιναν πάντα πακέτο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις καλμάρουν το ημίφως: όλα τα λεφτά η καδραρισμένη «σελήνη» στον τοίχο της πρώτης σάλας, με εκείνο το τραπέζι μάλλον να είναι από τα πιο περιζήτητα του εστιατορίου. 

Για ιδιαίτερες περιστάσεις βέβαια υπάρχει και το Casa Kiku, στον πρώτο όροφο του εστιατορίου, που διατίθεται για πριβέ δείπνα. Του έριξα μια ματιά στο φεύγα και αμφιβάλλω αν έχω δει ομορφότερο χώρο εκτός ξενοδοχείου στην Αθήνα για πιο ιδιωτικές γευσιγνωσίες. Πρόκειται για ένα σχεδόν κανονικότατο διαμέρισμα, με σαλόνι, τραπεζαρία, μπαρ, μπάνιο και όλα τα κομφόρ που παραπέμπουν σε λονδρέζικο members club. Δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή πόσο κοστίζει, αλλά η σχέση ποιότητας - τιμής
για αυτό που προσφέρει είναι εξαιρετική.

Από τα χέρια, τώρα, του Serghei Osipov, ο οποίος έχει αναλάβει την κουζίνα του Kiku, έφαγα πρώτη φορά. Υπήρξε πριν από χρόνια βασικό μέλος στην μπριγκάντα του Novikov στο Λονδίνο και αν κρίνω από όσα δοκίμασα, δείχνει πως είναι ταλαντούχος μάγειρας και ικανότατος στην τεχνική του nigiri: το μέγεθος τους ήταν πολύ σωστό, το ψάρι άρτια κομμένο και η γεύση τους ζυγισμένη. Στα highlight του μενού συγκαταλέγω τα τραγανά tacos με υπέροχα ψημένο wagyu και το ντουέτο από tempura γαρίδας με sauce wasabi και καυτερή μαγιονέζα: το τηγάνισμα τους είχε ακρίβεια και οι σάλτσες παρότι ήταν πληθωρικές, «αγκάλιαζαν» ισορροπημένα τη ζουμερή σάρκα τους. Από την άλλη, στα δροσερά noodles με φρέσκο αχινό και χαβιάρι και δική τους σαμπαγιόν με κεντημένη πυκνότητα, η τρούφα κυριαρχούσε, σκεπάζοντας έτσι τα λεπτά χαρακτηριστικά των υπολοίπων υλικών. Στα δε, επιδόρπια δεν θα σταθώ, μια και πολύ σύντομα μαθαίνω πως θα αναβαθμιστούν. 

Το comeback που έκανε το Kiku στο νέο του πόστο έχει ξεκάθαρη δυναμική, αρκετά καλή κουζίνα με τα περισσότερα πιάτα να κινούνται σε επίπεδο που πατάει ή και ξεπερνάει ένα κλικ το 7/10, σέρβις με επαγγελματισμό και γοητευτική ατμόσφαιρα που κάνει την έξοδο ακόμη πιο δελεαστική. Και αν υποθέσουμε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα, πάνω από όλα έχει και μια ιστορία στην οποία δείχνει πως είναι συνεπές.

Info: Ξενοκράτους 21, Κολωνάκι, τηλ. 210 3647033