Κυριακή μεσημέρι, σε μία αναγκαία βόλτα αποσυμπίεσης από το χάος της εβδομάδας, φτάνω παρέα με τον Μ. στο ήσυχο στενάκι (Κακουργοδικείου 4) του Mona Athens. Μπαίνοντας στο χώρο, παρατηρώ -θέλοντας και μη- το πολύ προσεγμένο στήσιμο αυτής της μεγάλης αίθουσας, η οποία δίνει βήμα σε κάθε λογής τέχνη. Είναι εμφανές πως εκεί στεγαζόταν, κατά την δεκαετία του ’50, εργοστάσιο. Η αρχιτεκτονική επιμέλεια έχει γίνει από την ομάδα του House of Shila, οι οποίοι έχουν διατηρήσει την industrial αισθητική, «μπερδεμένη» ωστόσο με καλοφροντισμένα vintage έπιπλα αλλά και σύγχρονες πινελιές. Στο βάθος, στην ανοιχτή κουζίνα βλέπω σε δράση την chef και ανυπομονώ να δοκιμάσω τις plant-based δημιουργίες της. Ο Μ. έχει ήδη απομακρυνθεί θαυμάζοντας αντικείμενα της συλλογής Touillet, brand της Justine Pruvot, με ποδιές και κεραμικά προϊόντα σερβιρίσματος. Εγώ ανεβαίνω στον ημιώροφο, όπου παρουσιάζονται luxury ρούχα και αξεσουάρ από τον Pipppis. Έρχομαι σε επαφή με υφάσματα νοσταλγικών εποχών και χαίρομαι στ’ αλήθεια που βλέπω κι άλλους συνομήλικούς μου εκεί.
Συναντιόμαστε ξανά μετά από λίγη ώρα στο τραπέζι. Δοκιμάζουμε ένα ποτήρι φυσικού κρασιού, το οποίο, όπως μας εξηγούν, αποτελείται από 7 διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιού! Σύντομα φτάνει η σαλάτα από φινόκιο, κόκκινο κρεμμύδι, ρόδι και φρέσκα μυρωδικά, απλή αλλά εύγευστη. Εντυπωσιακά, σε σύλληψη, τα δημητριακά σιταριού και κριθαριού, βρασμένα σε ζωμό κόκκινου λάχανου, απολύτως χορταστικά. Συνοδεία τους η πλούσια κρέμα κάστανου και τα ψητά μανιτάρια πλευρώτους. Το συγκεκριμένο πιάτο με βάζει σε σκέψεις…Γιατί ασχολούμαστε κυρίως με τα γλυκά -πρωινά- porridge και δεν πειραματιζόμαστε, ως τώρα, με αντίστοιχα αλμυρά; Προχωράμε στους γίγαντες βουτηγμένους σε σούπα αμυγδάλου. Προτιμώ τις σούπες περισσότερο υδαρείς (όχι με σκοπό να ενοχλώ τα διπλανά τραπέζια κατά το ρούφηγμα…) σε σχέση με αυτή την ήπια -κατά τα άλλα- κρέμα. Το καρύκευμα καμένου λεμονιού εδώ, μου φαίνεται περισσότερο όξινο απ’ όσο «αντέχει» το πιάτο καθώς αφήνει τελικά μία ανεξήγητη πίκρα στο τελείωμα. Επόμενη άφιξη το κουνουπίδι, ξαπλωμένο σε κρέμα πατάτας με τραγανά φουντούκια. Το πιάτο δίνει λευκή-καθαρή γεύση στον πρωταγωνιστή του, χωρίς φλύαρες γαρνιτούρες. Κλείνουμε με μία νοστιμότατη blanc-manger, η οποία κρύβεται κάτω από μία στρώση άγλυκης πάστας φουντουκιών. Πρόκειται για μία συμπαγή κρέμα, με μεσαιωνική καταγωγή, φτιαγμένη από γάλα, αμύγδαλα, ζελατίνη και αλεύρι ρυζιού.
Είναι από τις ελάχιστες φορές που δοκιμάζω ένα ολοκληρωμένο μενού brunch και ενώ αρχικά φοβήθηκα πως θα φύγω με φουσκωμένο στομάχι, πράγματι πρόκειται για πιάτα που εξυπηρετούν τον σκοπό του. Αποχωρώ από το Mona Athens επιβεβαιώνοντας πως κάθε event του στοχεύει σε μία -επιτηδευμένα- ασαφή συνάθροιση Αθηναίων -και μη- όλων των ηλικιών, η οποία εκπλήσσει και ιντριγκάρει όποιον ψάχνει τρόπους να αφυπνίσει καλλιτεχνικές πλευρές του εαυτού του.
Info: Κακουργοδικείου 4, Αθήνα – Μοναστηράκι, Πέμπτη–Κυριακή 13:00-18:00, τιμή ανά άτομο: €15-20
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση