Astakos, Hook to Fork, στη Γλυφάδα. Η ψαροταβέρνα… revisited

Είχε ήδη πέσει η νύχτα όταν έφτασα στη δεύτερη μαρίνα της Γλυφάδας. Χρειάστηκαν κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να αρχίσουν να ξεχωρίζουν οι όγκοι γύρω μου∙ στα δεξιά διέκρινα τους λευκούς και άδειους, εκείνη την ώρα, πάγκους των ψαράδων και πέρα, στο μικρό λιμανάκι, τις δεκάδες βάρκες τους, που ακούγονταν σα να έχουν πιάσει κουβέντα, καθώς χτύπαγε η μία την άλλη.

Τράβηξα την ξύλινη εξώθυρα και βρέθηκα σε μια ευχάριστα φωτισμένη αίθουσα, boho αισθητικής, που μου ξύπνησε με μιας μνήμες περασμένων δεκαετιών. Δεν μπορώ να πω αν ήταν τα φωτιστικά της οροφής που θύμιζαν ψάθινα καπέλα παραλίας ή οι (περιποιημένες) καρέκλες καφενείου και τα πολύχρωμα, παλιακά πλακάκια στο πάτωμα, αλλά αμέσως αισθάνθηκα πως τα πάντα γύρω μου σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να δίνουν την αίσθηση του déjà vu. Και, σας ομολογώ, πως χάρηκα διαπιστώνοντας ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται να δημιουργήσουν νέα σημεία, σε ανθρώπινη κλίμακα, στην παραλιακή ακτογραμμή – η οποία, με τα έργα που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη, σε λίγα χρόνια δεν θα είναι καν διακριτή.

Επέλεξα ένα τραπέζι που μου επέτρεπε να παρατηρώ την κίνηση της κουζίνας. Στην ατμόσφαιρα πλανιόταν, διακριτικά, ένα γοητευτικό άρωμα ξύλων από τις φωτιές, που ζέσταινε, οσφραντικά, το χώρο. Ξεφυλλίζοντας τον κατάλογο δεν είναι εύκολο να παραλείψει κανείς τους προκλητικούς ψαρομεζέδες που προτείνει ο σεφ Μπακόπουλος.

Στην εμπεριστατωμένη λίστα που επιμελήθηκε ο Ανδρέας Χότζα, οι προτάσεις είναι πολλές. Του ζητώ να μας προτείνει εκείνος ένα απόσταγμα στην αρχή για να τους συνοδέψουμε. Σιγά σιγά, με ωραία ροή, αρχίζουν να έρχονται στο τραπέζι και οι μεζέδες: η δική τους, γλυκοφάγωτη λακέρδα, με ευχάριστη λιπαρότητα και τη δέουσα βουτυρένια υφή, πάνω σε μια καπνιστή ταραμοσαλάτα με άνηθο και τσιτσίραβλα. Ένα σκουμπρί, που καπνίζουν μόνοι τους σερβιρισμένο πάνω σε έναν κάπως γλυκό πουρέ φασολάδας, που χαμηλώνει τις εντάσεις του ψαριού. Μαζί τους κι ένα σαλάχι- σαλατούρι με φρέσκα μυρωδικά που συνοδευόταν από μια φακή- σαλάτα και στη συνέχεια ένα μαρινάτο χταπόδι – με κάπαρη, άνηθο και μαριναρισμένο κρεμμύδι – όπως θα έπρεπε να είναι πάντα∙ με τέλειο, μαστιχωτό δάγκωμα, να το βρέχει το τσίπουρο και να γλυκαίνει στο στόμα. Ακολουθεί μια υποδειγματική σπανακόπιτα με τυρί φέτα και το σπανάκι της και τα μυριστικά της, «ζωντανά», μέσα σε ένα λεπτό τραγανό, προζυμένιο φύλλο, που αγκάλιαζε προστατευτικά την γέμιση της. Το μόνο που μπορούσαν να χρειάζονται ακόμα αυτοί όλοι οι μεζέδες ήταν χρόνος και καλή παρέα για να τους απολαύσει κανείς.

Από τα επόμενα πιάτα ξεχώρισα τη σπαγγετάδα με όστρακα, γαρίδες και αχινό και την απλή, αλλά τόσο καλοφτιαγμένη τσιπούρα με χόρτα αυγολέμονο και τη σφυρίδα α λα πολίτα με τα στακάτα, αλλά και μελωμένα, λαχανικά της, ξινούτσικα όσο χρειαζόταν. Όμως για μένα το κορυφαίο πιάτο ήταν η ωραία χυλωμένη και νοστιμότατη ψαρόσουπα από τον ξυλόφουρνο, με ευδιάκριτα κομμάτια φρέσκων ψαριών. Μοναδικό παράπονο μου το λάδι γαρίδας που επισκίαζε τα αρώματα της.

Από το γλυκό φινάλε που επιμελήθηκε ο πολύ καλός σεφ-ζαχαροπλάτης Αργύρης Πόπτσιος ξεχωρίζουν η καμένη γαλατόπιτα με σιρόπι περγαμόντο και παγωτό καϊμάκι, αλλά και το τραγανό, καραμελωμένο φύλλο με ταχίνι, παστέλι, γκανάς σοκολάτας και καραμέλα βουτύρου.

Αν και επισκέφτηκα το Astakos λίγες μόνο μέρες αφότου άνοιξε, γεγονός που δεν μου επιτρέπει να εκφέρω αξιολογική κρίση, θεωρώ πως ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος απέδειξε ήδη πως κινείται με ευχέρεια και ακόμα στα «άδυτα» της ψαροφαγικής παράδοσης, αποδίδοντας τη με νοστιμιά τις γεύσεις της χωρίς να χρειάζεται να προσθέσει leche de tigre ή wasabi για να αναδείξει τη φρεσκάδα του ενάλιου πλούτου μας.

Info: Διαδόχου Παύλου 46, Β’ Μαρίνα -Ψαραγορά Γλυφάδας, τηλ.: 2108947342. Ανοιχτά: από Τρίτη-Παρασκευή: 13:00 – 24:00, Σάββατο-Κυριακή: 11:00 – 24:00. Τιμή: € 50-90