Royal China, η αποθέωση του dim sum

Λάθος μου! Το ομολογώ! Τα δυο ή τρία τελευταία χρόνια που έρχομαι στο Λονδίνο πιο συστηματικά δεν είχα έρθει ποτέ πριν στο Royal China, παρόλο που μου το είχαν συστήσει με θέρμη άνθρωποι που εμπιστεύομαι. Την μια περνούσα φάση gastro-pub, την άλλη ήθελα να δω νέα μαγαζιά, την τρίτη προτιμούσα τα γνωστά και πολυγραμμένα trendy και τελικά η σειρά των dim sum του Royal China απλά δεν έφτανε ποτέ.

Αυτή την φορά όμως ήρθα αποφασισμένος και την πρώτη Κυριακή μεσημέρι που βρέθηκα εδώ ήρθα γραμμή στο Queensway και στήθηκα στην ουρά κανένα μισάωρο μέχρι να έρθει η σειρά να φωνάξουν το νούμερό μου (ναι, σαν να περιμένεις στην Εθνική ένα πράγμα). Ο χώρος έχει αυτή την ‘80ς ατμόσφαιρα με μαύρη λάκα, χρυσά και δράκους που είναι για τα απανταχού κινέζικα ότι οι λευκοβαμμένες ψάθινες καρέκλες για τις ελληνικές νεοταβέρνες. Το προσωπικό είναι αποκλειστικά Κινέζοι και το σέρβις είναι γρήγορο αλλά όχι ιδιαίτερα περιποιητικό. Γύρω μας οικογένειες, πολλοί Κινέζοι (μάλλον) που χειρίζονται με επιδεξιότητα τα chopsticks τους, τρώνε και συζητάνε μεγαλόφωνα. Τα τραπέζια αλλάζουν συνέχεια. Εμείς πήγαμε στις 12.30, καθίσαμε στη μία περίπου, φύγαμε στις 3 και η ουρά ήταν αναλλοίωτη. Θα σας πρότεινα να επιλέξετε το μεσημέρι μιας καθημερινής για να το επισκεφθείτε.

Το Royal China είναι ανοιχτό και βράδυ, όμως εδώ αυτό που αξίζει πραγματικά είναι το μενού των dim sum και αυτό είναι μόνο μεσημέρι. Την εμπειρία αυτών των αέρινων dumplings την χρωστάτε στον εαυτό σας είτε αγαπάτε είτε -νομίζετε ότι- αντιπαθείτε την κινέζικη κουζίνα. Η φινέτσα, η αρτιότητά τους, η αρωματική και γευστική τους ένταση θα σας αφήσει μαγεμένους και θα συνειδητοποιήσετε πόσο άθλια είναι τα αντίστοιχα κατασκευάσματα που τρώμε συνήθως στην Αθήνα. Δοκιμάσαμε μια ατέλειωτη σειρά από άφταστα dumplings με γαρίδες και κόλιανδρο, με χτένια, με χοιρινό και τσίλι. Ήταν όλα τους υπέροχα, αέρινα, μεταξένια και ταυτόχρονα συνεκτικά και γεμάτα γευστική και αρωματική ένταση. Εξίσου υπέροχα ήταν και τα buns με χοιρινό ή με κοτόπουλο και μανιτάρια, μια περισσότερο ταϊλανδέζικη σπεσιαλιτέ που μοιάζει με γεμιστά ψωμάκια στον ατμό. Η τραγανή πάπια που πήραμε στο τέλος ήταν επίσης ζουμερή και αρωματική, το τηγανιτό ρύζι άψογο όπως και τα Singapore noodles, αλλά είπαμε… εδώ θα έρθετε για τα dim sum! Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσετε ότι ο λογαριασμός μετά βίας θα ξεφύγει από τις είκοσι λίρες το άτομο, τότε μιλάμε για μια σχέση ποιότητας και τιμής που είναι απλά απίστευτη! Μην την πατήσετε, όπως εγώ, και το χάσετε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο Λονδίνο!