Rakkan, Japanese fusion επιπέδου!

Το δεύτερο, μετά το Oozora, ιαπωνικό opening στην Κηφισιά φέρει επίσης την αρχιτεκτονική-διακοσμητική υπογραφή του K-Studio και έχει επικεφαλής σεφ τον Joe Kurauchi με θητεία στο Morimoto της Νέας Υόρκης, αλλά και εντυπωσιακό βιογραφικό με περάσματα από El Bulli, Fat Duck και άλλα! Δημιουργοί του, δύο νέα παιδιά, ο Δημήτρης Παππάς (Hama, και από την περασμένη εβδομάδα, Paragon) και ο Ντέννης Παπαγεωργίου.

Θα ήταν εύκολο, ίσως και αναμενόμενο, για το Rakkan να επαναπαυθεί στις δυνατές δημόσιες σχέσεις και το όνομα των δημιουργών του, όπως και δεν θα ήταν παράλογο αν οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν πιο πρόχειρα. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει όμως, το πάθος και η προσπάθεια για το καλύτερο είναι προφανή, -και τολμώ να πω- το ίδιο και ο επαγγελματισμός. Πριν περάσω στην κουζίνα θα σταθώ σε κάτι που μου έκανε εντύπωση την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα και κάθισα μέσα: ο ήχος! Με το μαγαζί γεμάτο, η μουσική ακουγόταν κρυστάλλινα, μιλάγαμε χωρίς να φωνάζουμε και δεν υπήρχε καμία βοή… αν μια τόσο καλή μελέτη για τον ήχο δεν είναι δείγμα επαγγελματισμού, τότε τι είναι; Στο σημείο αυτό να προσθέσω επίσης ότι ο εσωτερικός χώρος είναι πολύ ομορφότερος από τον εξωτερικό. Το στίγμα δίνει η οροφή που αποτελείται από ένα σχεδόν «ρευστό» σύνολο από κυβόσχημα πλέγματα που ξεκινά από την πλάτη του μπαρ, εκτείνεται σε όλο το μαγαζί και είναι πραγματικά εντυπωσιακή έτσι όπως αλλάζει και χρώματα ανάλογα τον φωτισμό! Έξω, το σκηνικό είναι –μοιραία- πιο απλό και λίγο πιο «χύμα» (εξ ου και ο βαθμός 3/5 στην ατμόσφαιρα που αφορά τον καλοκαιρινό χώρο).

Καθόμαστε. Είναι ακόμη νωρίς και το μαγαζί δεν έχει γεμίσει (κάτι που συμβαίνει λίγο αργότερα, αν και Δευτέρα βράδυ). Το σέρβις είναι πολύ ευγενικό και περιποιητικό αν και ομολογώ ότι η ερώτηση για το αν θα χρειαστούμε πάγο για το κρασί μας με σοκάρει. Δεν αμφιβάλω ότι το ακούν συχνά, αυτό όμως δεν είναι λόγος να το υιοθετούν ως «επίσημη» ατάκα! Παίρνω τον κατάλογο στα χέρια. Μου κάνουν εντύπωση δύο πράγματα. Η έκταση και οι τιμές. Πλησιάζουν πολύ αυτές του Matsuhisa και αυτό αφενός βάζει τον πήχη ψηλά, αφετέρου θεωρώ ότι είναι κάτι που πρέπει να προσέξουν… άλλωστε, όσο καλό και αν είναι –που είναι- το φαγητό, ούτε το ειδικό βάρος του ονόματος διαθέτει, ούτε και το μοναδικό location.

Το μενού του Joe Kurauchi έχει σαφείς επιρροές από τον Nobu, δεν μένει όμως σε αυτές αν και τις εκτελεί άψογα. Εδώ δοκίμασα, για παράδειγμα την τελειότερη εκδοχή του κλασικού BlackCodwithsweetmiso που έχει αυτή την υπέροχη, συννεφένια υφή του πρωτότυπου και το γευστικό του βάθος, αλλά είναι λίγο πιο σωστά ζυγισμένο στην γλύκα. Άψογο ήταν και το κλασικό yellowtailjalapeno, με ισορροπία ακριβείας μεταξύ πικάντικου και ξινού και ψάρι με απολαυστική, σχεδόν βουτυρώδη υφή. Όπως είπα όμως, οι προτάσεις του σεφ επεκτείνονται και πολύ πέρα από τις γνωστές αυτές γεύσεις. Θα σταθώ καταρχήν στα εξαιρετικά Bao (thai ψωμάκια στο ατμό) που εδώ γεμίζονται με γαρίδες με πικάντικο κάρι και είναι απλά υπέροχα και στα €6 έχουν και ασυναγώνιστη σχέση ποιότητας και τιμής! Όμως τον τόνο της διαφορετικότητας στο Rakkan, τον δίνει το σούσι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο sushi-chef διαθέτει μαεστρία, τεχνική και φαντασία. Τα signaturerolls, αν και ακριβά, είναι εντυπωσιακά και χορταστικά. Ξεχωρίζω τα Εmperorrolls με king crab και χέλι που είναι μια έξοχη σύνθεση, πληθωρική αλλά και απόλυτα αρμονική. Ίσως αυτή η πληθωρικότητα να γέρνει καμιά φορά στην απουσία φινέτσας σε κάποιες από τις άλλες προτάσεις όπως για παράδειγμα στα Spector, με πικάντικο τόνο, καβούρι, σίσο, αβοκάντο, τομπίκο και δύο σος μια γλυκιά και μια πικάντικη (που επιπλέον τηγανίζονται για μια στιγμή σε πολύ ανάλαφρο χυλό τεμπούρα) ή στα NewYorker με γαρίδα τεμπούρα, αβοκάντο, πικάντικη σος που τυλίγονται –και- με τόνο! Εγώ προσωπικά θα ήθελα να δω τις αναμφισβήτητες ικανότητες του σεφ να διοχετεύονται και σε ορισμένα πιο λιτά, κομψά και λεπτεπίλεπτα maki & nigiri. Είμαι βέβαιος ότι θα ήταν εξαιρετικά! Πέρα από το σούσι, δοκίμασα ακόμη σουβλάκια από σολομό τεριγιάκι από το robatagrill που ήταν πεντανόστιμος, αλλά μια ιδέα παραψημένος και τον πολύ καλό Bostonlobster με γευστικό karashi su miso (ας πούμε ένα είδος ιαπωνικής «μουστάρδας») μαζί με ταπιόκα σε πράσινο τσάι, αλλά και άψογα ψημένες δαγκάνες βασιλικού καβουριού με ponzu sauce.

Στα πολύ ενδιαφέροντα επιδόρπια, ξεχωρίζω το υπέροχο Tropicalpanacottadulsey με καραμελωμένη σοκολάτα γάλακτος και μαρμελάδα εξωτικών φρούτων…που αν και μια ιδέα γλυκύτερο από το επιθυμητό, είναι ίσως το ωραιότερο γλυκό που έχω δοκιμάσει σε «εξωτικό» εστιατόριο! Τέλος, η λίστα κρασιών είναι αρκετά συμβατική αν και έχει επιλογές, ενώ τα κοκτέιλ φαίνονται ενδιαφέροντα, όμως τα €14 για τα signature cocktails είναι μάλλον πολλά στην Αθήνα του 2013.

Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι το Rakkan είναι ένα πραγματικά πολύ αξιόλογο και ενδιαφέρον εστιατόριο που μπορεί εύκολα να γίνει ακόμη καλύτερο… αρκεί να προσέξουν κάποιες αστοχίες στα ψησίματα και η κουζίνα να συγκρατήσει την τάση της για πληθωρικότητα, μπολιάζοντάς την με ιαπωνική φινέτσα.