Osterman, όταν η κουζίνα πλησίασε την μπάρα!

Με το Osterman όλα ξεκινούν από τον χώρο. Χάρη στην υπέροχη αξιοποίηση του παλιού υφασματάδικου, τον σεβασμό στην πατίνα του χρόνου, το γούστο και τον σαφή στόχο της διακόσμησης, η Αθήνα απέκτησε μια από αυτές τις τόσο γοητευτικές νέο-brasserie που σκίζουν στο Λονδίνο και όχι μόνο. Και το σημαντικότερο; Απέκτησε ένα μαγαζί που δεν πρόκειται να χρειαστεί ανακαίνιση σε τρία, πέντε ή δέκα χρόνια, ένα μαγαζί που θα γίνεται ομορφότερο όσο περνά ο καιρός και «παλαιώνει»! Η πόλη μας δυστυχώς έχει παράδοση σε καταστροφή κλασικών χώρων ή «εκμοντερνισμό» τους και έτσι έχουμε στερηθεί μερικά από τα ομορφότερα και πιο κλασικά εστιατόρια που είχαμε ποτέ (με το GB Corner να είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό). Οπότε το Osterman είναι μια όαση στην πόλη από την άποψη του στιλ και του γούστου.

Βέβαια, το concept νέο-Brasserie υλοποιείται επηρεαζόμενο από τα ελληνικά ήθη και έθιμα, έτσι η μουσική –αν και καλή και ταιριαστή- παίζει αρκετά δυνατά (όχι πάρα πολύ ευτυχώς). Από την άλλη έχει και τα ατού του μια και πίσω από την μπάρα βρίσκουμε τον Γιάννη Κοροβέση που εγγυάται μερικά από τα καλύτερα κοκτέιλ της πόλης αλλά και ένα στιλ που ταιριάζει γάντι με τον κομψό και μοντέρνα παλιομοδίτικο χώρο, πράγμα που σπανίζει ακόμα και στο Λονδίνο.

Μέχρι πέρσι το όλο project χώλαινε στην κουζίνα. Ναι μεν το στιλ του μενού ήταν σωστό και οι επιλογές ταιριαστές, η εκτέλεση όμως υστερούσε και τα παράπονα έδιναν και έπαιρναν. Από το καλοκαίρι η κατάσταση άλλαξε όμως και πλέον, στο Osterman, το φαγητό είναι ικανοποιητικότατο. Το ζητούμενο εδώ δεν είναι ασφαλώς η γευστική απογείωση, είναι το καλοφτιαγμένο, απλό φαγητό με γαλλικό-βρετανικό στίγμα και το πετυχαίνουν απόλυτα!

Το ένιωσα από την στιγμή που έφτασε μπροστά μου η μικρή σουπιέρα με την γαλλική κρεμμυδόσουπα και το γκρατιναρισμένο τυρί από πάνω. Είχα πολύ καιρό να χαρώ αυτό το πιάτο και το καταευχαριστήθηκα… και ας βρήκα περιττή την έστω ελάχιστη κρέμα και ας προτιμούσα κρουτόν αντί για ολόκληρα φετάκια μαύρου ψωμιού που κόβονταν δύσκολα μέσα στην σούπα. Απολαυστικό και το ψημένο κατσικίσιο τυρί που ήρθε συνοδευόμενο με αρωματική μαρμελάδα ντομάτας που αν δεν ήταν τόσο γλυκιά ή αν ήταν –ακόμη καλύτερα- ένα λίγο πικάντικο τσάτνεϊ, το πιάτο θα ήταν σούπερ. Η σαλάτα που ακολούθησε ήταν και η μοναδική στραβοτιμονιά. Ολόφρεσκες και καλοανακατεμμένες οι πρασινάδες, αλλά το dressing pesto ήταν επιεικώς άστοχο σε μια πράσινη σαλάτα! Στην συνέχεια τα αχνιστά μύδια σε μαύρη μπύρα ήταν σαρκωμένα, νοστιμότατα και συνοδεύονταν πολύ ταιριαστά –κατά την βελγική παράδοση- με ωραίες τηγανιτές πατάτες, ενώ το boeuf bourguignon με ταλιατέλες ήταν πραγματικά άψογο: ζουμερό, πληθωρικό, γευστικό και με απόλυτο σεβασμό στην παραδοσιακή συνταγή. Στο διπλανό μας τραπέζι είδα και τις δυο επιλογές με τις οποίες φλέρταρα: ένα καλοβαλμένο rib-eyeκαι ένα ενδιαφέρον burgerμε κιμά από αρνί. Ένας λόγος ακόμη να επιστρέψω! Πολύ καλό ήταν και το κλείσιμο του δείπνου με ωραία tarte tatin και αρωματική lemon pie, αν και το Boulevardier του Κοροβέση ήταν ακόμη καλύτερο!

Το Osterman είναι πλέον μια πολύ ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου με καλή σχέση ποιότητας και τιμής, αποτελεσματικό σέρβις παρά την πολυκοσμία (ωραίος κόσμος στα 30-50 κυρίως) και όμορφη ζωντανή ατμόσφαιρα, ενώ η κάβα του παίρνει έξτρα μπόνους χάρη στην μπάρα που είναι αναπόσπαστο μέρος του «πακέτου» του μαγαζιού.