Il Buco, νοστιμιά & στιλ ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

Αλήθεια τι μ’ έπιασε τελευταία με τα ιταλικά εστιατόρια; Είναι κανένας μήνας τώρα που όλο σε ιταλικά πηγαίνω και φοβάμαι ότι όλο για ιταλικά γράφω κιόλας. Και όχι τίποτα άλλο, έχω και μια δυο εκκρεμότητες ακόμη! Δεν φταίω μόνο εγώ πάντως. Φαίνεται πως στην Αθήνα της κρίσης, η ιταλική κουζίνα περνάει μια δεύτερη Άνοιξη, για να μην μιλήσω για την πίτσα που ξαφνικά φαίνεται να κυριαρχεί στην αθηναϊκή εστιατορική σκηνή!

Βέβαια το Il Buco δεν άνοιξε τώρα, αλλά πέρσι και, επιπλέον, δεν σερβίρει πίτσα. Όμως δεν είχα πάει και είχα την απορία. Είχα δει φωτογραφίες και μου είχε κάνει εντύπωση.  Την διακόσμηση έχει επιμεληθεί  το γραφείο Sotovikis+B, και το  ολόλευκο χρώμα  σε τοίχους, δάπεδο και ταβάνι μου δημιούργησε μια αίσθηση καμβά πάνω στον οποίο προβάλλονταν οι ετερόκλητες καρέκλες, τα περίεργα φωτιστικά…τα ίδια τα πιάτα! Το Il Buco, αν και μίνιμαλ, δεν είναι ψυχρό. Αντίθετα είναι ένα πολύ όμορφο και κομψό εστιατόριο με δύο σημαντικά προβλήματα. Πρώτον είναι στου Ψυρρή, μια περιοχή που ξεπέφτει χρόνο με τον χρόνο και όπου κανένα εστιατόριο της προκοπής δεν κατάφερε να στεριώσει. Δεύτερον είναι στον τρίτο όροφο ενός όμορφου νεοκλασικού, και ακόμη και αν η πιτσαρία του ισογείου είναι των ιδίων συμφερόντων, δύσκολα –στην Ελλάδα- ανεβαίνει κάποιος σε όροφο για να δειπνήσει.

Πέρα από όλα αυτά όμως, παραμένει γεγονός ότι μιλάμε για ένα όμορφο εστιατόριο, με αυθεντικά και πολύ νόστιμα πιάτα, σε νορμάλ τιμές. Αυτά θα έπρεπε να είναι αρκετά για να έχει κόσμο. Σε μια προβληματική αγορά όπως η αθηναϊκή όμως, φαίνεται ότι δεν είναι. Η κουζίνα του Il Buco χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα και καλή τεχνική. Άλλωστε η γυναίκα του ενός εκ των ιδιοκτητών, του Λουκά Παπασπύρου, είναι ιταλίδα, από την Ρώμη και από ότι φαίνεται συμβάλλει αποφασιστικά στο να κρατούν τις παραδόσεις, αλλά και στο να εισάγουν –και να πωλούν επίσης- ορισμένα πολύ καλά ιταλικά deli. Δοκιμάστε εδώ την καρμπονάρα και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ. Πρόκειται για την καλύτερη καρμπονάρα που έχω δοκιμάσει στην Αθήνα. Είναι ρουστίκ και πληθωρική, όσο πιπεράτη πρέπει, με εξαιρετική αίσθηση αβγού και την κάνουν με guanciale, ένα είδος μη καπνιστού, ιταλικού μπέικον που γίνεται από τα μάγουλα και το σαγόνι του γουρουνιού και είναι πολύ πιο φίνο και με βαθύτερη γεύση από το κλασικό μπέικον ή την παντσέτα. Πολύ καλό είναι και το ριζότο με μανιτάρια, αλλά και το κοτόπουλο ρολό με μανιτάρια είναι ζουμερό και νόστιμο, ενώ η κλασική σαλτιμπόκα αλά ρομάνα άψογη με υπογραμμισμένο το άρωμα του φασκόμηλου.

Προσθέσετε σε όλα αυτά το ευγενικό σέρβις, την ενημερωμένη –τουλάχιστον στην Ιταλία- λίστα κρασιών και νομίζω ότι πρέπει να το δοκιμάσετε και εσείς αν δεν το έχετε ήδη κάνει.