Η ποπ κουλτούρα, έχει εμπνεύσει έναν σημαντικό αριθμό καλλιτεχνών του εικοστού αιώνα και όχι μόνο μια και η επιρροή της συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. «In the future, everyone will be famous for 15 minutes» είχε δηλώσει ο πάπας της pop art Andy Warhol, λίγους μόνο μήνες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης προς τιμήν του, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Στοκχόλμης το 1968 και τελικά, έμμελε να καταχωρηθεί ως το αντιπροσωπευτικότερο quote της σύγχρονης εποχής.
Είχε απόλυτο δίκιο, μια και στο διάβα των μετέπειτα δεκαετιών, η προφητεία του αποδείχθηκε απόλυτα σωστή αν λάβουμε υπόψη μας αυτό που συμβαίνει με τα social media, τους short time επωνύμους, και την καταναλωτική μανία που ακολούθησε τις επόμενες γενιές που απόλαυσαν το «εύκολο χρήμα», όπως για παράδειγμα και η δική μου γενιά.
Νομίζω ότι την πρώτη δεκαετία μετά την είσοδο του millennium, ξοδεύτηκαν περισότερα χρήματα από όσα εισπράταμε επαγγελματικά. Δημιουργήσαμε τις προυποθέσεις για την εφήμερη μόδα (fast fashion), την «αγιοποίηση» καλλιτεχνών της μίας επιτυχίας, αλλά για να αναφέρω και σε πιο πρόσφατα παραδείγματα, θα μιλήσω για εκείνους-ες που πρωταγωνιστούν ως «ειδήμονες» των trends. Οι Bloggers, οι influencers (πολύ της μόδας μετά το 2015), οι πρωταγωνιστές των reality και του lovely trash (αν υπάρχει τέτοιος ορισμός) με τις ανεπίδεκτες μαθήσεως προσωπικότητες των μαζικών τηλεοπτικών εκπομπών που λίγους μήνες μετά από την εφήμερη δημοσιότητα που εισπράτουν αλλάζουν το επάγγελμα που δεν είχαν ποτέ και συνήθως κάνουν «δημόσιες σχέσεις» σε μαγαζιά δεύτερης κατηγορίας.
Όμως, όπως και όλες οι καλλιτεχνικές εκφράσεις, αποτύπωσε την κυρίαρχη εικόνα της κοινωνίας σε πραγματικό χρόνο. Τέχνη είναι ότι δηλωθεί ως τέχνη. Ο Michael Jackson και με αφορμή την έκθεση προς τιμήν του, η οποία μεταφέρθηκε πρόσφατα από το Λονδίνο στο Παρίσι, υπήρξε αφορμή για το κείμενο. Ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης εποχής και ίσως, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της σύγχρονης κουλτούρας μια και υπήρξε εμμονικός με την τελειότητα, δεινότερος χορευτής ακόμα και από τους χορευτές που τον συνόδευαν και, εξαιρετικός performer. Φαντάζει και είναι, ως ένας από τους εμπoρικότερους καλλιτέχνες μέχρι σήμερα και παράλληλα, τραγική φιγούρα. Αυτή η τραγικότητα (και όχι μόνο) δημιουργεί και την σημαντική διαφορά μεταξύ ενός celebrity των 15 λεπτών και ενός σημαντικού δημιουργού που αν και «παίζει» στα ίδια χωράφια της ποπ κουλτούρας, το κάνει με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Γνωρίζουμε όλοι ή τέλος πάντων αρκετοι, ότι τα γάντια με τα κρύσταλλα ή τις πέρλες που συνήθως φορούσε στις συναυλίες του, έχουν πουληθεί με τεράστια ποσά σε συλλέκτες στις δημοπρασίες μεγάλων οίκων. Οι ιστορίες που συνοδεύουν το όνομα του πολλές. Αγοραφοβικός, μικροβιοφοβικός, με σκούρο δέρμα που προσπάθησε να το κάνει λευκό, παιδεραστής (πολύ αμφιβάλλω), asexual, vampire (να γελάσουμε λίγο) και μεγαλωμένος στα γκέτο της αμερικής σε μια οικογένεια που του έπινε το αίμα (πραγματικά vampires), υπήρξε ο τρίτος σε πωλήσεις καλλιτέχνης μετά τους Beatles και τον Elvis Presley στην παγκόσμια δισκογραφία. Και όχι μόνο αυτό, κατάφερε επίσης να βραβευτεί (Grammy κλπ) περισσότερες φορές από τους άλλους δύο και να επιδράσει με καταλυτικό τρόπο στις μετέπειτα γενιές. Αν ρωτήσεις έναν έφηβο ποιός είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας και ποιός είναι ο Michael Jackson, θα σου πει τα πάντα για τον δεύτερο αλλά για τον πρόεδρο της Ρωσίας (όχι ότι θα έπρεπε) δεν γνωρίζει μάλλον τίποτα.
Όσοι βρεθείτε στο Παρίσι την περίοδο των εορτών η έκθεση «Michael Jackson: On The Wall» παρουσιάζεται στο Grand Palais μετά από μια επιτυχημένη πορεία στην National Portrait Gallery του Λονδίνου.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση