Η διαδρομή για το Costa Navarino με το αυτοκίνητο είναι εύκολη και ευχάριστη ακόμα και για τύπους σαν εμένα που ζαλίζονται στις στροφές. Ακόμα και εκείνες τις μικρούλες, τις παιδικές. Άλλωστε η εθνική οδός μέχρι την Μεγαλόπολη είναι υπέροχη, και μετά, αν δεν βρεθεί μπροστά κανένα φορτηγό να σε πάει καρότσι, μπορείς να χαζεύεις τα χωριά και τα λιβάδια, ειδικά αν είσαι συνοδηγός. 270 χλμ. είναι άλλωστε όλα κι όλα, ή απλώς 40 αν προτιμήσετε να πάτε αεροπορικώς μέχρι την Καλαμάτα. Επίσης, λόγω του ταξιδιού έμαθα επιτέλους που είναι οι Γαργαλιάνοι, μια που σε κάθε check in που έκανα με το Foursquare στο κινητό μου, το έβγαζε φαρδύ πλατύ δίπλα τα πάντα. Σας έχω νέα λοιπόν. Το Costa Navarino είναι τους Γαργαλιάνους. Ή οι Γαργαλιάνοι είναι στο Costa Navarino αν κρίνουμε από το μυθιστορηματικό μέγεθος του project.
Για το οποίο είχα ακούσει πολλά εδώ και χρόνια, όταν ακόμα ο αείμνηστος Βασίλης Κωσταντακόπουλος πάλευε με το ελληνικό δημόσιο για να καταφέρει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Ένα τουριστικό συγκρότημα που φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν νέο πολυτελή προορισμό στη Μεσόγειο, σε μία έκταση 10.000 στρεμμάτων, και ταυτόχρονα μια επένδυση 550 εκατομμύριων ευρώ . Που είναι να απορεί κανείς για ποιον λόγο τον ταλαιπώρησαν τόσο πολύ τον άνθρωπο μια που το συγκεκριμένο συγκρότημα, πέρα από αληθινό στολίδι για την περιοχή αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη, αποτελεί και τεράστια πηγή εργασίας για την Μεσσηνία. Αρκεί να θυμίσουμε πως εξ΄αιτίας του επαναλειτούργησε η αεροπορική σύνδεση Αθήνας – Καλαμάτας και πως οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση όταν ολοκληρωθούν και τα πέντε ξενοδοχεία που είναι στο πρόγραμμα θα φτάσουν τους 1200 – ήδη απασχολούνται περίπου 700- με προτεραιότητα πρόσληψης για τους κατοίκους της περιοχής. Σ΄αυτό προσθέστε και το ότι το Costa Navarino παράγει και δικά του προϊόντα, από λάδι και γλυκά κουταλιού μέχρι κρασί μια που εξαγόρασε το οινοποιείο Φτελιά, και do your own math.
Anyway, η αλήθεια είναι πως φτάνοντας στο Costa Navarino αντιλαμβάνεσαι από την στιγμή που περνάς την είσοδο πως εδώ γίνεται κάτι πραγματικά μοναδικό. Από τα προσεκτικά φυτεμένα λιόδεντρα που σε συντροφεύουν σε όλη την διαδρομή – θα φυτευτούν 16.000 λέει τελικά, κάποια από τα οποία είναι ηλικίας πάνω από 100 ετών- μέχρι την reception, ως τα αχανή γήπεδα γκολφ που σε βάζουν σε πειρασμό να φορέσεις καρό φουφούλα και να αρχίσεις να σημαδεύεις μικρά άσπρα μπαλάκια, όλα είναι προσεκτικά σχεδιασμένα για να αναδείξουν την μοναδικότητα της περιοχής.
Το δωμάτιο μας ήταν στο Westin που είναι το πιο family oriented ξενοδοχείο του συγκροτήματος, αλλά να σας το πω από την αρχή, σε αυτή την φάση τουλάχιστον το Costa Navarino είναι ένα οικογενειακό ξενοδοχείο. Ακόμα και το πιο ντιζαϊνάτο και λιτό Romanos κατακλύζεται από παιδάκια, καρότσια, κουβαδάκια και φωνίτσες, οπότε το concept ρομαντικό tete a tete εξανεμίζεται, εκτός αν μείνετε σε μια από τις δυο βίλες του συγκροτήματος , την Μεθώνη και την Κορώνη, που διαθέτουν από prive πισίνες μέχρι τα πάντα όλα ώστε, αν θέλετε, να μην ξεμυτίσετε ρούπι. Εμείς που μείναμε σε κανονικό δωμάτιο συναντήσαμε μέσα σε τέσσερις μέρες δεκάδες κάθιδρους γονείς όλων των εθνικοτήτων που έτρεχαν πίσω από τα παιδάκια τους, τα πρόσεχαν να μην πνιγούν στις πισίνες ή με την μπουκιά τους και στο τέλος φόρτωναν χιλιάδες τσιμπράγκαλα – από κουλούρες και στρώματα μέχρι κούτες ολόκληρες με παιχνίδια και ποδήλατα, στα πορτ μπαγκαζ των αυτοκινήτων τους για να επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν.
Τα οποία παιδάκια, στο Costa Navarino βρίσκουν τον παράδεισο στην γη. Υπάρχει ας πούμε το Cocoon Center που είναι σχεδιασμένο ειδικά για βρέφη από 8 μηνών μέχρι νήπια 4 ετών και εκεί υπό την επίβλεψη έμπειρων νηπιαγωγών ανακαλύπτουν τα δημιουργικά τους ταλέντα ή παίζουν ατελείωτα σε ειδικά διαμορφωμένα playgrounds, και το Sand Castle για ηλικίες από 4 μέχρι 7 και από 8 μέχρι 12 με πισίνες, παιχνίδια και ότι μπορεί να βάλει ο νους ενός παιδιού, τόσο που, όταν σταμάτησε εκεί το αυτοκινητάκι με το οποίο μας έκαναν το tour ήθελα να με αφήσουν και να συνεχίσουν οι υπόλοιποι μόνοι τους.
Φυσικά, υπάρχουν activities και για τα ...πιο μεγάλα παιδάκια. Όπως το Anazoe Spa που έχει έκταση – κρατηθείτε- 4000 τ. μ. - και μπορείτε να περάσετε ατελείωτες ώρες εκεί αν σας αρέσει να σας κάνουν full pampering , το House of Events που είναι το μεγαλύτερο conference center της Ελλάδας για τους πιο business oriented, το γκολφ που λέγαμε – εδώ να σημειώσουμε πως το γήπεδο Dunes Course είναι πίστα στο καινούριο παιχνίδι του Tiger Woods , PGA Tour 12, The Masters που κυκλοφορεί σε έκδοση για X box, Play Station και Wii- και βέβαια biking, hiking, bowling, γήπεδο soccer, τμήματα meditation ή yoga και άλλα πολλά που δύσκολα θα αφήσουν παραπονεμένο τον οποιονδήποτε.
Πίσω στο accommodation, τα δωμάτια – ακόμα και τα πιο απλά- είναι ευρύχωρα και πραγματικά full εξοπλισμένα - το δικό μας έβγαινε σε έναν πολύ περιποιημένο κήπο ενώ υπάρχουν και άλλα με shared ή private pools- και ενώ με γοήτευσαν πραγματικά οι κοινόχρηστοι χώροι του Romanos - ειδικά το Anax Lounge για να πιεις ποτάκι χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα είναι μαγικό- νομίζω πως τα δωμάτια του Westin είναι πιο «διακοπίστικα» και θα τα προτιμήσω και την επόμενη φορά που θα πάμε.
Και τώρα πάμε στην διαμονή. Παρόλο που αρχικά το συγκρότημα φαίνεται – και είναι- αχανές, γρήγορα συνειδητοποιείς πως είναι φτιαγμένο γύρω από έναν κεντρικό άξονα, μια πλατεία ας πούμε, όπου βρίσκονται τα περισσότερα πράγματα που έχεις να κάνεις τα απογεύματα και τα βράδια.. Από shopping με μαγαζιά που καλύπτουν όλη την γκάμα – Καίσαρης, Bibliotheca, Καρούζος, Κομπολογάδικο, Manuel Canovas είναι μερικά για να πάρετε μια ιδέα- μέχρι να δεις το ηλιοβασίλεμα, να πιεις το ποτό σου, ή να φας. Από τα πιο all day μαγαζιά εγώ ενθουσιάστηκα πραγματικά με το παραδοσιακό καφενείο που σερβίρει τον ελληνικό καφέ με λουκούμι on the side και έχει στον κατάλογο και βανίλια υποβρύχιο, ενώ θα προτιμούσα το σουβλατζίδικο, που μαζεύει πάρα πολύ κόσμο ειδικά τα μεσημέρια, λιγότερο τουριστικό. Με πιο..βρώμικο καλαμάκι – να έχει και λίγο λιπάκι βρε παιδί μου - και με τζατζίκι που να ακούγεται έστω και ελαφρά το σκόρδο. Στην πλατεία υπάρχει και Kayak για παγωτό αξιώσεων, το ιταλικό Da Luigi που μπορεί και καλύτερα, αλλά και το ολοκαίνουριο Omega που εμείς δεν το προλάβαμε αλλά σαν concept ακούγεται εξαιρετικό μια που διάφοροι γνωστοί chefs θα προτείνουν πιάτα βασισμένα στην διατροφή Omega.
Από τα εστιατόρια – αυτά που δοκιμάσαμε τουλάχιστον- θα σας προτείνω ανεπιφύλακτα το Ελαιών που κατά την γνώμη μου παραδίδει μαθήματα για το πώς πρέπει να έρχονται οι τουρίστες σε επαφή με την ελληνική κουζίνα. Απλά φαγητά αλλά άψογα εκτελεσμένα – η χωριάτικη σαλάτα ας πούμε είχε τεσσάρων ειδών διαφορετικές ντομάτες, κόκκινες, πράσινες, κίτρινες και πορτοκαλί, η λευκή ταραμοσαλάτα ήταν η καλύτερη που έχω δοκιμάσει και τα γεμιστά ήταν τέλεια- που πραγματικά από την μια με έκαναν να χαρώ και από την άλλη να λυπηθώ. Όχι για μένα φυσικά αλλά για τους καημένους ξένους που αφού θα έχουν δοκιμάσει αυτή την γευστική πανδαισία θα παραγγείλουν κάτι κάπου αλλού και θα πέσουν, κατά πάσα πιθανότητα, στα κλασσικά τουριστικά εδέσματα με τα χύμα λάδια και τις πλαστικές φέτες εισαγωγής για τα οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε ως χώρα. Εξ` ίσου υπέροχα φάγαμε και στο Flame, το εστιατόριο που έχει θέα στο γήπεδο του golf και που σερβίρει stakes, νόστιμες σαλάτες και πολύ ενδιαφέροντα πιάτα πιο διεθνούς λογικής σε ένα setting πραγματικά απολαυστικό. Το pre desert ας πούμε, κομμάτια καρπούζι τυλιγμένα με carpaccio ανανά, και πασπαλισμένα με chili flakes ήταν υπέροχο τόσο σε γεύση όσο και σε presentation. Τέλος, η επίσκεψη μας στο Costa Navarino μας έκανε να ξαναθυμηθούμε ένα εστιατόριο των βορείων προαστίων στο οποίο είχαμε να πάμε καιρό. Το Nargile το οποίο τα καλοκαίρια μεταφέρεται στην Μεσσηνία και προσφέρει πολύ ενδιαφέρουσα και νόστιμη ανατολίτικη κουζίνα. Μας άρεσε τόσο που θα το επισκεφτούμε και στην Αθήνα από Σεπτέμβρη.
Και για να μην νομίζετε πως περάσαμε όλο το τριήμερο τρώγοντας και μόνο, να σας μιλήσω και για βουτιές. Που μπορείτε να τις κάνετε είτε στην παραλία, μια τεράστια αμμουδιά με τις ομπρέλες να βρίσκονται σε πολύ μακρινή απόσταση από το κύμα – φταίει το ότι εκτός από γαλάζια νερά έχει προστατευόμενες αμμοθίνες και θαλάσσιες χελώνες- που βρίσκεται σε walking distance από τα ξενοδοχεία, ή σε μια από τις μπόλικες πισίνες που υπάρχουν διάσπαρτες ολόγυρα. Εγώ κατέβηκα στην παραλία μια φορά αλλά επειδή δεν είχε καθόλου σήμα το κινητό μου τελικά προτίμησα την πισίνα μια που είχα ακόμα εκκρεμότητες με το περιοδικό και έπρεπε κάπως να μπορούν να με βρουν. Αυτό ήταν και το μόνο μελανό σημείο της διαμονής μας στο Costa Navarino. Τα κινητά – ή τουλάχιστον η Wind – έχουν ένα θέμα, όπως και το WiFi του ξενοδοχείου που δεν πιάνει παντού και όταν πιάνει σέρνεται.
Navarino Dunes, Costa Navarino, 24001 Messinia, Greece.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση