Comfort food για την κρίση

09 Νοεμβρίου 2011
Πάνος Δεληγιάννης

Συζητούσα τις προάλλες με έναν φίλο εστιάτορα που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και τις τάσεις. Παρακολουθώντας τι γίνεται στο εξωτερικό μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τάσεις,  δημιουργικές σχολές, κλπ. Άλλες είναι εφήμερες, άλλες πιο μόνιμες. Υπάρχουν όμως και μερικές που είναι σαφές ότι έχουν έρθει για να μείνουν. Το sourcing των υλικών, για το οποίο έχω γράψει πολλές φορές, είναι η μία. Η «χαλάρωση» των καλών εστιατορίων είναι η άλλη. Ο κόσμος έχει ανάγκη να χαλαρώνει και να περνάει καλά στα εστιατόρια, όχι να νιώθει άσχημα νιώθοντας αποκλεισμένος από τελετουργικά και dress codes που ελάχιστη σημασία έχουν.

Ειδικά όταν μιλάμε για μια χώρα σε κρίση όπως είναι η δική μας τότε η συζήτηση για τάσεις μοιάζει λίγο ανούσια. Και η διάθεση του μέσου –ενημερωμένου- πελάτη εστιατορίου για περίτεχνες δημιουργίες και γευστικούς πειραματισμούς περιορίζεται. Όταν όλη μέρα ακούς για προβλήματα και τα ζεις στο πετσί σου, χρειάζεσαι κυρίως  διαφυγές και  διεξόδους.

Η υψηλή γαστρονομία μπορεί να προσφέρει τεράστια απόλαυση, να είναι αφορμή για σκέψη και περισυλλογή, όμως κακά τα ψέματα σε εποχές δύσκολες η έξοδος για φαγητό είναι καταρχήν απόδραση και καταφύγιο. Και όταν το σκεφτόμαστε έτσι, τότε αυτό που έχουμε διάθεση να φάμε –τις περισσότερες φορές τουλάχιστον- είναι το λεγόμενο comfort food. Κοινώς ένα φαγητό νόστιμο, καλομαγειρεμένο, απλό, με πολύ καλά υλικά, το οποίο μας κάνει να νιώθουμε οικειότητα. Ένα φαγητό που απολαμβάνουμε χωρίς να μας προβληματίζει. Ένα φαγητό που γεμίζει την καρδιά πριν το στομάχι και το μυαλό.

Ας το σκεφτούν και αυτό οι σεφ που αγωνιούν να μας εντυπωσιάσουν με την φευγάτη δημιουργικότητά τους και τα περίτεχνα στησίματα των πιάτων τους.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση