Η γνώση πουλάει!

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στο Cucina Povera μου έφερε στο μυαλό, για κάποιο λόγο, το Αριστερά-Δεξιά. Ή μάλλον όχι για κάποιον, αλλά για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Θυμάμαι τότε, το 2000, τον Δημήτρη Λίτινα να έχει δημιουργήσει μια εκπληκτική λίστα κρασιών και με τον –δικό μας- Γιώργο Φλούδα ως βοηθό του, να πουλάνε απίστευτα κρασιά στους Αθηναίους που κατά τα άλλα δεν ξεκόλλαγαν από το Κτήμα Γεροβασιλείου, τον Αμέθυστο και όποια άλλα ήταν τότε τα κρασιά της μόδας!

Κάτι ανάλογο, σε άλλο κλίμα και διαφορετική σκάλα, συμβαίνει και με το Cucina Povera και τον Γιάννη Καϋμενάκη αλλά και σε ορισμένα άλλα εστιατόρια ή wine-bar που έχουν έναν άνθρωπο που το παίρνει πάνω του και που αποδέχεται το ρίσκο της πραγματικής πρότασης στηριζόμενος στην γνώση του. Και δεν είναι μόνο το κρασί, δείτε τι συμβαίνει στο Vezene και πόσο εκτιμά το κοινό την γνώση του Άρη Βεζενέ στα υλικά που προτείνει, σκεφτείτε λίγο πόσος κόσμος φαίνεται να ψάχνει το κρέας στο Base Grill, τον Κρητικό ή το Τηλέμαχος ΒΒQ Club…είναι περίπου ο ίδιος κόσμος που καταφεύγει στα φιλέτα και τις ανούσιες μπριζόλες γάλακτος σε άλλα μαγαζιά! Αναρωτηθείτε γιατί ο Λευτέρης Λαζάρου, στο Βαρούλκο, πουλάει ότι πιάτο ή μενού θέλει σχεδόν σε κάθε πελάτη του.

Τα παραδείγματα είναι αρκετά ακόμη, αλλά δυστυχώς όχι τόσα όσα θα ήθελα, όσα θα ήλπιζα. Η γνώση πουλάει, ακόμη και σε μια αγορά με κρίση, ακόμη και σε καταναλωτές που δεν είναι όσο ενημερωμένοι και συνειδητοποιημένοι θα θέλαμε. Πουλάει ιδιαίτερα όταν «σερβίρεται» άμεσα, ανθρώπινα, χωρίς τουπέ και δηθενιές. Αναρωτιέμαι πότε θα το καταλάβουν αυτό τόσοι και τόσοι επαγγελματίες του χώρου που δεν σταματούν να γκρινιάζουν ότι «ο κόσμος αυτό θέλει» και να επαναπαύονται στα τετριμμένα, τα αναμενόμενα, τα βαρετά. Ένα σχετικό κομμάτι, πολύ αναλυτικότερο, αλλά που αφορούσε στις κάβες είχε γράψει εδώ και ο Ντίνος Στεργίδης παλιότερα. Ας ελπίσουμε κάποιοι να συνειδητοποιήσουν ότι για αυτούς χτυπά η καμπάνα… γιατί, πραγματικά, δυστυχώς χτυπά για τους περισσότερους!