Letter from Rio part 2

Το Σάββατο έφυγα από το Ρίο και τους 23 βαθμούς του για να επιστρέψω σε μια Αθήνα που έβραζε στους 42! Και μόνο αυτό το γεγονός θα αρκούσε για να το νοσταλγώ. Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα, το Ρίο θα μπορούσε να είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου. Από άποψη θέσης, μορφολογίας και φυσικής ομορφιάς πραγματικά δεν νομίζω να έχει ταίρι!

Η θέα από διάφορα σημεία (τον Χριστό, το λόφο της ζάχαρης κλπ) είναι ασύλληπτη όταν ο καιρός το επιτρέπει. Οι χιλιάδες φωτογραφίες της πόλης που κυκλοφορούν είναι ως επί το πλείστον πανοραμικές, τραβηγμένες από ψηλά και προσπαθούν να αποδώσουν αυτή την απίστευτη, μοναδική μορφολογία του Rio de Janeiro. Προσθέστε σε όλα αυτά και τις θρυλικές παραλίες Copacabana & Ipanema και έχετε μια αίσθηση της μοναδικότητας αυτής της πόλης. Από κοντά όμως τα πράγματα παίρνουν τις αληθινές, πιο ανθρώπινες διαστάσεις τους. Και μπορεί να έρχονται στο προσκήνιο θετικά όπως η συνεχής ατμόσφαιρα διακοπών στις παραλίες, αναδεικνύονται όμως και προβλήματα, περισσότερες πλευρές της πόλης και των κατοίκων της αποκαλύπτονται.

Το Ρίο είναι γεμάτο αντιφάσεις. Τα παλιά κτίρια συνυπάρχουν με ουρανοξύστες, οι παραλίες με τα κλασικά αστικά κέντρα. Μου έκανε μάλιστα εντύπωση η απίστευτη διαφορά στο ντύσιμο και την αίσθηση που σου έδιναν οι άνθρωποι στην Copacabana και το κέντρο της πόλης. Μέσα σε ελάχιστα χιλιόμετρα, η ατμόσφαιρα άλλαζε από χειμωνιάτικα ντυμένους ανθρώπους με σακάκια, γραβάτες, μπότες και πουλοβεράκια σε άλλους που ξάπλωναν στην απέραντη παραλία με την πρώτη ευκαιρία ή που έπαιζαν ποδόσφαιρο σε κάποιο από τα αναρίθμητα γηπεδάκια που στήνονται στην άμμο της Ipanema και της Copacabana…πώς είμαστε εμείς με τις ρακέτες; Ε, πολλαπλασιάστε το επί πολύ και θα έχετε μια εικόνα!

Δεν είναι όμως μόνο αυτές οι αντιφάσεις. Το Ρίο είναι μια πόλη με εμφανή σημάδια ένδοξου παρελθόντος αλλά και σφύζουσα οικονομική και οικοδομική δραστηριότητα (μην ξεχνάτε ότι φιλοξενεί Παγκόσμιο κύπελλο το 2014 και Ολυμπιακούς το 2016). Ταυτόχρονα όμως οι δρόμοι είναι γεμάτοι μπαλώματα και λακκούβες, τα κτίρια μοιάζουν να έχουν να συντηρηθούν χρόνια, το ιστορικό του κέντρο είναι γεμάτο υπαίθρια παζάρια, πλανόδιους, «παλιακά» μαγαζιά και γενικά έχει μια αίσθηση που παραπέμπει στην Αθήνα του 1980. Η γοητεία της πόλης είναι αναμφισβήτητη, είναι όμως σαφές ότι ο εντυπωσιακός πλούτος της χώρας δεν έχει φανεί ακόμη στους κατοίκους της. Η Βραζιλία έχει σχεδόν διακόσια εκατομμύρια κατοίκους, είναι μια χώρα τεράστια (μεγαλύτερη από τις ΗΠΑ), με εντυπωσιακές πλουτοπαραγωγικές πηγές…κι όμως είναι μια χώρα που μοιάζει φτωχή! Διαθέτει ωστόσο καμιά δεκαριά εκατομμύρια πλούσιους κατοίκους που την καθιστούν μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες αγορές!

Το βέβαιο είναι ότι το Rio de Janeiro είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη. Οι συνεχείς αντιφάσεις του είναι μέρος της γοητείας του και οι κάτοικοί του είναι ένα άλλο κομμάτι. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη πόλη με τόση ποικιλία φυλών και ανθρώπων. Ξανθοί, μαύροι, ινδιάνοι, ασιάτες και όλες οι πιθανές προσμίξεις τους! Το αποτέλεσμα είναι μια αναζωογονητική ποικιλία που χαίρεσαι να παρατηρείς.

Θα τελειώσω με δυο στιγμές που πρέπει να ζήσετε αν βρεθείτε στο Ρίο, πέρα από αξιοθέατα, βόλτες, εκδρομές, μπάνια κλπ. Πρέπει οπωσδήποτε να πάτε σε μια καλή churascaria και να ζήσετε την εμπειρία μιας απίστευτης κρεατοφαγίας που τελειώνει μόνο όταν δεν αντέχετε άλλο. Εγώ πήγα στο τουριστικό, αλλά πολύ καλό (στο κρέας τουλάχιστον) Porcao . Και βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείψετε μια βραδινή βόλτα στην συνοικία Lapa, μια γειτονιά όλο ζωντάνια, μπαράκια και μικρά εστιατόρια που ας πούμε ότι θυμίζει λίγο το δικό μας Γκάζι. Εκεί μην χάσετε την ευκαιρία να ακούσετε live μουσική στο εκπληκτικό Rio Scenarium,  έναν απίθανα ατμοσφαιρικό χώρο, γεμάτο αντίκες και συλλογές με πλούσιο πρόγραμμα και εξαιρετικά συγκροτήματα που θα σας μείνει αξέχαστος!