Δέκα πράγματα που θα ήθελα το 2016 από τα εστιατόρια της Αθήνας

1.  Να πάψουν να θεωρούν σχεδόν όλα υποχρέωσή τους να σερβίρουν burger και σούσι! Όσο και να μας αρέσουν κάποια πιάτα δεν είναι όλα για όλους, τι να κάνουμε τώρα…

2.  Να τολμήσουν κινήσεις που ρίχνουν το κόστος εκπαιδεύοντας παράλληλα το κοινό τους. Τα μενού, η ειδική τιμολόγηση σε ώρες χαμηλής κίνησης, η απουσία κρατήσεων για ορισμένα είδη εστιατορίων είναι κάποια από τα «τεχνάσματα» που χρησιμοποιούνται διεθνώς.

3.  Να αρχίσουν να σέβονται περισσότερο την απαγόρευση του καπνίσματος. Όποια έχουν ειδικό χώρο οκ (για μένα, όχι για τον νόμο), δεν γίνεται όμως ο καθένας να κάνει –κυριολεκτικά- ότι του καπνίζει.

4.  Να εκπαιδεύουν το προσωπικό τους ώστε να γνωρίζει πώς να κατευθύνει τους πελάτες αλλά και να πάψει να λέει μαργαριτάρια τύπου «τρούφα μανιταριών» ή «θέλετε πάγιο για το κρασί σας;» κλπ κλπ

5.  Να σταματήσουν σεφ και ιδιοκτήτες να ξεκατινιάζονται στο facebook. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι τα social media είναι γραπτός και όχι προφορικός λόγος. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τα εστιατόρια, αλλά αυτό είναι το θέμα μας εδώ.

6.  Να πάψουν να ξεσηκώνουν το ένα το ένα το άλλο και να μας προτείνουν πιο πρωτότυπα πράγματα.

7.  Να τιμολογούν με λογική πιάτα και κρασιά. Όταν βλέπω ένα ποτήρι (125ml) κόκκινου κρασιού των €30 να πωλείται €150 στραβώνω σε ότι εστιατόριο και αν το συναντήσω! Επίσης στραβώνω όταν βλέπω πιάτα με χαοτικά διαφορετικό κοστολόγιο να βγαίνουν τελικά σχεδόν στην ίδια τιμή.

8.  Να αρχίσουν να ενημερώνουν τα site τους και τις σελίδες τους στο facebook. Ο κόσμος αλλάζει και δεν είναι κακό να βρίσκει κανείς το τρέχον μενού, τις ώρες λειτουργίας και άλλες χρήσιμες πληροφορίες για αυτά.

9.  Να προσέξουν περισσότερο τον φωτισμό και την μουσική τους. Κανείς δεν θέλει να φωνάζει όταν βγαίνει –κυρίως- για φαγητό και σίγουρα θέλει να βλέπει τι τρώει και όχι μόνο το περίγραμμα του πιάτου του. Ας ανακαλύψουν την χρυσή τομή μεταξύ ατμόσφαιρας και άνεσης-λειτουργικότητας.

10.Να έχουν και πιο φαρδιές καρέκλες ή και καρέκλες χωρίς μπράτσα …εντάξει ίσως εγώ να πρέπει να χάσω κανένα κιλό.