Από την μια η ακρίβεια, η ενεργειακή αβεβαιότητα, οι πολιτικοί κίνδυνοι, η βαριά παγκόσμια επικαιρότητα …και να δούμε και τι θα γίνει από πλευράς κορωνοϊού. Από την άλλη ερχόμαστε από μια πολύ δυνατή τουριστική σεζόν για όλη τη χώρα και την Αθήνα και η διάθεση για έξω καλά κρατεί για την ώρα.
Ταυτόχρονα, η έλευση -θα δούμε με ποιον τρόπο τελικά- του οδηγού Michelin και η ανακατωσούρα που προκάλεσε ήδη με τα φετινά του αστέρια κινητοποιεί κάποιους επιχειρηματίες και σεφ που ονειρεύονται αστέρια και διεθνή προβολή. Και όσο η δίψα για διεθνείς και εγχώριες διακρίσεις συνοδεύεται από βιώσιμα πλάνα και την ικανότητα εστιατορίου και σεφ να απευθύνεται -και- στο κοινό της πόλης, τότε όλα καλά. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν το -όποιο- αστέρι γίνεται αυτοσκοπός και από την εξίσωση παραλείπεται ο καταναλωτής.
Συμπληρώστε στα παραπάνω και όλα τα εντυπωσιακά project στην Αθηναϊκή Ριβιέρα -από το Ελληνικό και τα Αστέρια της Γλυφάδας μέχρι την Μαρίνα της Βουλιαγμένης- με τα λίγες δεκάδες διεθνή εστιατορικά και ξενοδοχειακά brands που αναμένεται να ανοίξουν στην πόλη τα προσεχή χρόνια. Αναλογιστείτε το κλίμα που δημιουργεί αυτό το γεγονός αλλά και τα ανταγωνιστικά αντανακλαστικά που ενεργοποιεί ήδη στους εστιάτορες της πόλης.
Προσθέστε σε όλα αυτά τις ενδεχόμενες ελλείψεις υλικών αλλά και την εκτόξευση της τιμής πολλών από αυτά και τις βέβαιες ελλείψεις προσωπικού που συνεχίζουν να ταλανίζουν την εστίαση. «Γαρνίρετε» τέλος, με τη βέβαιη άνοδο των τιμών, αλλά και την «άμυνα» του τυπικού Έλληνα καταναλωτή στις περισσότερες πρακτικές συγκράτησης τους όπως το μοίρασμα των κρατήσεων σε διαφορετικές χρονικές ζώνες ώστε να οργανώνεται καλύτερα κουζίνα και σέρβις με λιγότερο προσωπικό ή η καθιέρωση συγκεκριμένης διάρκειας του δείπνου.
Ανακατέψτε όλα τα παραπάνω και έχετε τον γρίφο της φετινής εστιατορικής σεζόν.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση