Σαντορίνη, έζησα για λίγο σ´ένα σύννεφο

Το μετράω σε ώρες για να μου φανεί πολύ. Ενώ στην πραγματικότητα ξέρω πως ένα ταξίδι στη Σαντορίνη πάντα θα είναι σύντομο. Μην ακούτε αυτούς που λένε πως σε αυτό το νησί σταματάει ο χρόνος. Αντιθέτως περνάει τόσο γρήγορα που αν τολμούσα να παραφράσω ελάχιστα το παράδειγμα της θεωρίας που έδωσε ο Άινστάιν για τη σχετικότητα, θα αντικαθιστούσα την ώρα που αγκαλιάζεις μια γυναίκα και σου φαίνεται μια στιγμή, με τις ώρες που σε κρατάει αγκαλιά η Σαντορίνη.

 Ξεκινάμε,πάμε μακριά(;)...

Καταρχάς, μπορείτε να την προσεγγίσετε με δύο τρόπους: Ακτοπλοικώς και με αεροπλάνο μιας και το νησί συνδέεται καθημερινά με δρομολόγια από την Αθήνα τα οποία αυξάνονται τους καλοκαιρινούς μήνες. Το Sea Jet φτάνει σχεδόν στο λιμάνι της σε πέντε ώρες, ενώ με αεροπλάνο σε σαρανταπέντε περίπου λεπτά θα προσγειωθείτε στο Καμάρι, ένα από τα όμορφα παραθαλάσσια χωριά της. Υπάρχει ασφαλώς και η πιο προσιτή λύση του πλοίου της γραμμής που θα σας κοστίσει όμως σε χρόνο μιας και θα είστε εν πλω, σχεδόν εννιά ώρες. Οι συγκοινωνίες στο νησί είναι αρκετά εξυπηρετικές μιας και οι αποστάσεις από τον έναν οικισμό στον άλλο δύσκολα ξεπερνούν τα δεκαπέντε χιλιόμετρα. Κυκλοφορούν αρκετά ταξί για αυτούς που δεν τα πάνε καλά με το κτελ, ενώ από τα Φηρά μπορείτε να ανεβοκατεβείτε στο παλιό της λιμάνι με το τελεφερίκ. Η διαδρομή στοιχίζει 4 ευρώ. Πρέπει να δώσετε άλλα τόσα για την επιστροφή εκτός και αν αντέχετε να ανεβείτε 588 σκαλοπάτια! Παρόλαυτά το δημοφιλέστερο μέσο μεταφοράς για πολλούς είναι μια βόλτα σε συγκεκριμένα σημεία του νησιού με τα εκπαιδευμένα γαιδουράκια.

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, η Σαντορίνη χρωστάει τη παγκόσμια φήμη της στην συγκλονιστική Καλντέρα. Έναν απόκρημνο κόκκινο και μάυρο βράχο τριακοσίων μέτρων που προκλήθηκε από την καταβύθιση που έγινε λόγω της έκρηξης του ηφαιστείου πριν 3600 χρόνια. Κατά μήκος της χτίστηκαν τρεις κουκλίστικοι οικισμοί που αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών από όλη την υφήλιο λόγω της μοναδικής τους αρχιτεκτονικής και της ανεπανάληπτης θέας. Τα Φηρά που είναι η χώρα του νησιού, το Ημεροβίγλι τοποθετημένο στο ψηλότερο σημείο της και το ακρωτήρι της, η Οία, με το περίφημο ηλιοβασίλεμα. Αν και, off the record, να σας εξομολογηθώ πως το τελευταίο πράγμα που παρατηρείς στη Σαντορίνη είναι το ηλιοβασίλεμα. Οι επισκέπτες νομίζω πως το αντιμετωπίζουμε σαν τουριστική υποχρέωση πιο πολύ λόγω της φήμης του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι μαγικό.

Put the blame on...

Αν την επισκέπτεστε για πρώτη φορά, η διαμονή στην καλντέρα είναι όλα τα λεφτά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μια διανυκτέρευση στα πολυτελή boutique ξενοδοχεία που είναι χτισμένα πάνω στον ξακουστό βράχο, κοστίζει πολύ ακριβά αλλά πιστέψτε με, αξίζει every penny. Να σημειώσετε πως οι τιμές τους πέφτουν αισθητά τις low season περιόδους που το νησί αναπνέει καλύτερα αν θέλετε τη γνώμη μου και θα το απολαύσετε με την ησυχία σας.

Εμείς επιλέξαμε το White deck ένα μικρό συγκρότημα από σουίτες που στην κυριολεξία αγκαλιάζουν τα σύννεφα, στο Ημεροβίγλι. Αν εξαιρέσω το μάλλον φτωχό του πρωινό το οποίο παρόλαυτα το σερβίρουν στο μπαλκόνι σου την ώρα που θα το ζητήσεις, δεν έχω να του προσάψω τίποτα. Υπέροχα δωμάτια με θέα του ονείρου στο ηφαίστειο, στο απέραντο μπλέ, στην Οία και πολύ εξυπηρετικό σέρβις. Ο ευγενικός Φάνης είναι πρόθυμος για να σας κάνει όλα τα χατήρια έτσι ώστε η διαμονή στο " λευκό τους κατάστρωμα" να σας μείνει αξέχαστη.

Από εκεί και πέρα οι επιλογές είναι πολλές και αναλογούν με τη τσέπη του καθενός. Ένα άλλο, καλά κρυμμένο αλλά πανέμορφο μικρό ξενοδοχείο αξιώσεων που ανακάλυψα στο Ημεροβίγλι, είναι το Arch Houses. Διαθέτει πολύ όμορφα art διαμερισματάκια χωρίς να χρειαστείτε μια περιουσία για να πληρώσετε έναν ύπνο μιας και η απίθανη θέα δεν εξαργυρώνεται, πράγμα το οποίο οι ξενοδόχοι ξέρουν καλά.

Στο ανεπανάληπτο Chromata Hotel μπορείτε να απολαύσετε sunset cocktails μιας και το bar του τα σπάει, ενώ από το Astra Suites (πρώτη φωτό επάνω & παρουσίαση άρθρου) δεν θα θέλετε να βγείτε ούτε για αστείο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε οτι συγκαταλέγεται στα 25 καλύτερα ξενοδοχεία του κόσμου σύμφωνα με τους ταξιδιώτες του Trip Advisor. Το περίφημο Rocabella Santorini  έχει σαν άσσο στο μανίκι, μεταξύ άλλων, ένα spa με ειδικούς θεραπευτές Izumi, που αν αφήσετε κορμί στα χέρια τους θα φύγετε με φτερά.

Προσωπικά μιλώντας, πιστεύω πως το Ημεροβίγλι είναι μια σοφή επιλογή και λόγω στρατηγικής θέσης. Οι αποστάσεις από εκεί προς τους άλλους οικισμούς είναι μοιρασμένες και έτσι δεν θα σας ταλαιπωρήσουν ιδιαίτερα τα πέρα δώθε.

Στην πανέμορφη Οία το budget per night ανεβαίνει αισθητά. Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για το διαμάντι του νησιού που δεν σου αφήνει περιθώριο να μην το ερωτευτείς. Με όσα συνεπάγεται ένας έρωτας. Θα βάλετε δηλαδή καλά το χέρι στη τσέπη αν θέλετε να περάσετε εκεί τις νύχτες σας στην Σαντορίνη. Θα ξεχωρίσω το πέντε αστέρων Kirini Suites and Spa και για τις οινογευσίες που κάνει στο πανέμορφο κελάρι του με εγχώρια κυρίως κρασιά του νησιού. Το Santorini Secret(φωτό επάνω) έχει ίσως τα ομορφότερα δωμάτια που έχω δει σε κυκλαδίτικο ξενοδοχείο και το Sun Anemos Resort στην παραλία των μπαξέδων, πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής. Το κουκλίστικο Stefani Suites στο Φηροστεφάνι ανήκει στην ίδια προσιτή κατηγορία γιαυτό και γίνεται ανάρπαστο.

Εννοείται πως στο νησί θα βρείτε και αρκετές οικονομικότερες λύσεις για όλα τα πορτοφόλια, αρκεί να το ψάξετε εγκαίρως και να προτιμώντας τις off broadway επιλογές του.

Από τη Γη...στη "Selene"

Σε μια κουβέντα που είχα με ένα ντόπιο επαγγελματία, όταν του είπα πως σκοπεύω να πάω για φαγητό στο"Σελήνη" μου ανέφερε συγκινημένος, πως ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης έβαλε πρώτος τη Σαντορίνη στον γαστρονομικό χάρτη της Ελλάδας. Ένα δείπνο στο κορυφαίο, για τα δεδομένα του νησιού εστιατόριο, που έχει με την γυναίκα του Έβελυν στον γραφικό Πύργο, είναι ξεκάθαρα μια γαστρονομική εμπειρία. Εκεί δοκίμασα μεταξύ άλλων δυο πιάτα που θα μου μείνουν αξέχαστα. Ένα απίθανο μελωμένο κοκοράκι με χοντρό χειροποίητο κανελόνι γεμιστό με μια κρέμα τηνιακού τυριού που έλιωνε στο στόμα. Μια παραλλαγή σαν να λέμε, της παστιτσάδας, στην δημιουργική της εκδοχή. Και ένα σπουδαίο funky γλυκό: το λεμόνι. Στο πιάτο έρχεται ένα παγωμένο κλειστό λεμόνι, κομμένο στη μέση, που όταν το ανοίγεις, το ένα του μισό έχει ένα σορμπέ από τη σάρκα του και στο άλλο του σκέλος μια παγωμένη mousse mochito σε κάνει να ξεχνάς το όνομά σου. Λατρεία. Την υψηλή εποπτεία του μενού έχει ο πολύ καλός σεφ Νίκος Μπούκης αλλά στην μπριγκάντα της κουζίνας από το μεσημέρι που το εστιατόριο λειτουργεί με ένα πιο απλό και προσιτό μενού, μέχρι και το βράδυ, είναι ένας νέος και χαρισματικός κατά τη γνώμη μου μάγειρας,ο Θοδωρής Παπανικολάου, ο οποίος τον χειμώνα έχει αναλάβει ρόλο sous chef στο αστεράτο Ora d`Aria της Φλωρεντίας. Την καλοκουρδισμένη ομάδα του "Σελήνη" ενορχηστρώνει η εξαιρετική Γεωργία Τσάρα και όλα πηγαίνουν ρολόι.

Come hungry...leave happy

Στον "Κουκούμαβλο"  του Νίκου Πουλιάση (φωτό) δεν πρόλαβα δυστυχώς να πάω, παρόλα αυτά δεν έχασα την ευκαιρία να δοκιμάσω τη κουζίνα του "Assyrtiko" που έκανε μαζί με τον Βασίλη Ζαχαράκη στα Φηρά. Μέχρι το βράδυ συζητούσαμε με τη παρέα μου για τις παπαρδέλες με "τα φρούτα της θάλασσας" βουτηγμένες τόσο όσο, σε μια κρέμα λιμοντσέλο που τους πήγαινε γάντι. Στα συν του εστιατορίου η πολύ ενημερωμένη wine list και οι δελεαστικές τιμές της.

Στην Οία το "Red Bicycle" είναι πολύ δυνατό στα ριζότο και τα ζυμαρικά του αλλά και εκεί όσα δοκιμάσαμε, είχαν και γεύση και φινέτσα.

Το "Σκάλα" (22860 71362) είναι σαφώς μια πιο προσιτή έξοδος που αυτό όμως αντικατοπτρίζεται και στην συμπαθητική κουζίνα του η οποία δεν σημειώνει υψηλές αποδόσεις. Έχει όμως μια πεντανόστιμη χορτόπιτα και θέα στο άπειρο. Με πιάσανε αδιάβαστο όταν κοίταξα τον κατάλογο μιας ταβέρνας και είδα πως μαγειρεύουν King Crab. Κόβεις δάχτυλα. Κρατηθείτε: Μια γιαγιά από το νησί επιμελείται το μενού στο "Αμμούδι" καινούργια ταβέρνα στο γραφικό λιμανάκι της Οίας με αποτέλεσμα να γίνεται πατείς με πατώ σε. Ο must "Δημήτρης" (22860 71606) παραδίπλα έχει ντοκτορά στα ψάρια με σπεσιαλιτέ του την πεντανόστιμη σκορπίνα στο λαδόχαρτο. Να κινούνταν στο ίδιο επίπεδο και τα υπόλοιπα πιάτα τι καλά που θα ήταν.

Καλή πίτσα θα βρείτε στο "Σπίτι" (22860 81724) στο Μεγαλοχώρι και τους φίλους της Κρήτης θα τους αποζημιώσει το "Μεταξύ μας" στην Έξω Γωνιά. Επική φιλοξενία, αξιοπρεπής κουζίνα και θέα στην Ανάφη.

  Το "Ginger Sushi Lounge" στα Φηρά ,είναι ένα μικρό και όμορφο γιαπωνέζικο που καταχάρηκα τα πολύ προσεγμένα και νόστιμα indide out rolls του αλλά και μια ποκιλία απο main japanese courses, σε νορμάλ τιμές ενώ ο Δημήτρης Κατριβέσης και η ομάδα του Oozora εκτός από την αυλή του Cash στο Κεφαλάρι, θα σερβίρουν την ιδιότυπη Nikkei κουζίνα τους στο Santorini Secret (φωτό) της Οίας.

Από το "Νυχτέρι" του Βασίλη Ζαχαράκη στο Καμάρι, έφυγα μουδιασμένος. Αν εξαιρέσω το πολύ νόστιμο ψητό καλαμάρι του με τη σαλάτα από κινόα που τα έσπαγε, από τα υπόλοιπα πέντε έξι πιάτα που δοκιμάσαμε έλειπε τη μια η ένταση, την άλλη η τεχνική και η καθαρότητα των γεύσεων. Το σέρβις ήταν αμήχανο, το κρασί που μας σέρβιραν στο ποτήρι είχε ξεθυμάνει, φύγαμε και εμείς με τα μούτρα κατεβασμένα. Αν σας θέλει όμως όπως εμάς, εκατό μέτρα πιο κάτω στο "Vassilikos"  θα έχετε μια καλύτερη τύχη. Ο Γιάννης Μπουκουβάλας έχει θητεύσει σε σπουδαία αθηναικά εστιατόρια και στο "αγροτικό" που κάνει στο νησί δίνει τον καλύτερο εαυτό του.

Πιείτε τον καφέ ή τη μπύρα σας στο Mezzo Bar στην Οία και στείλτε φωτογραφίες στους φίλους σας από τη θέα που βλέπουν τα μάτια σας. Θα σας μισήσουν. Και ένα Negroni στην υγειά όσων αγαπάτε, στο κουκλίστικο Tango  στα Φηρά.

Λένε πως η Σαντορίνη είναι παραμυθένια. Ας λένε. Είναι αληθινή. Ευτυχώς, για εμάς.