Είναι ωραίο να μαθαίνεις για καινούργια μαγαζιά που ανοίγουν εκτός κέντρου και δείχνουν μίαν αγάπη παραπάνω στον καφέ. Και όταν πρόκειται και σε περιοχής όπου η κουλτούρα του specialty είναι ακόμα άγνωστή, χαίρομαι ακόμα πιο πολύ. Φυσικά η επιλογή αυτή κρύβει και κάποιους κινδύνους με μεγαλύτερο αυτόν της μη αποδοχής της φιλοσοφίας του specialty καφέ. Βέβαια όταν γίνεται με σωστό τρόπο η προσέγγιση και η εκπαίδευση του κοινού τότε τα πράγματα αλλάζουν. Κάτι ΄τέτοιο συμβαίνει και στο Zebu στο Ίλιον.
Πρόκειται για ένα καινούργιο χώρο –μετράει μόλις τέσσερις μήνες ζωής- πάνω σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της περιοχής. Το στιλ του απλό, βιομηχανικό χωρίς φλυαρίες και πολλά διακοσμητικά, με μεγάλες τζαμαρίες που ανοίγουν και ένα μεγάλο τραπέζι στο πιο κεντρικό σημείο της σάλας. Με λίγα λόγια ένα hipster μαγαζί που ταιριάζει στην νοοτροπία του καφέ. Το ότι προσέχουν εδώ τον πράσινο κόκκο γίνεται αμέσως αντιληπτό τόσο από την τάξη που επικρατεί πίσω και πάνω στην μπάρα με τα άσπρα πλακάκια όσο και από τον τρόπο που θα σας προσεγγίζουν οι baristi και θα πιάνουν κουβέντα μαζί σας. Ιδιοκτήτης του, ο Ανδρέας Χρόνοπουλος ένας νεαρός με πολύ πάθος για τον καφέ και πάντα πρόθυμος να εξηγήσει το κάθε τι.
Για αρχή δοκίμασα έναν καφέ από την Βραζιλία σε espresso. Ήρεμο φλιτζάνι. Ισορροπημένο, χωρίς οξύτητες που χάριζε στο στόμα γεύσεις από ζαχαροκάλαμο και σταφίδα, ενώ στην επίγευση άφηνε μια ευχάριστη αίσθηση σοκολάτας. Τον δοκίμασα και κρύο. Πιο γλυκός, πιο σοκολατένιος, πιο ευχάριστος θα έλεγα. Στη συνέχεια ζήτησα τον δεύτερο καφέ που φιλοξενούν στους μύλους τους και έρχεται από την Κένυα. Πάλι η πρώτη μου επιλογή ήταν ένας espresso. Μέτριας οξύτητας, ελαφρώς γλυκός με νότες από κόκκινα φρούτα με το κεράσι να επικρατεί και να μένει στο τελείωμα. Στην κρύα του εκδοχή ήταν πιο στρογγυλεμένος. Τα φρουτώδη στοιχεία του επικρατούσαν με πάλι όμως το κεράσι να πρωταγωνιστεί.
Σε φίλτρου, οι επιλογές μου δεν ήταν πολλές. Δοκίμασα λοιπόν, τον καφέ από την Κένυα – τον ίδιο που χρησιμοποιούν και για espresso δηλαδή. Εκείνο που πρόσεξα όταν έφτασε το φλιτζάνι στο τραπέζι ήταν το έντονο άρωμα του. Τον άφησα να «αναπνεύσει» λίγο και να πέσει η θερμοκρασία του πριν πάρω την πρώτη γουλιά. Κρατούσε το ίδιο γευστικό προφίλ που είχε και στον espresso μόνο που ήταν πιο γλυκός και με λιγότερες οξύτητες. Όσο έμενε και κρύωνε ακόμα περισσότερο, άφηνε στο στόμα γεύση από ντομάτα –είναι άλλωστε πολύ χαρακτηριστική αυτή η γεύση στους καφέδες από την Κένυα- αλλά και νότες από σοκολάτα.
Η αίσθηση που πήρα από την επίσκεψή μου στο Zebu ήταν ότι θέλουν και προσπαθούν να εκπαιδεύσουν το κοινό της περιοχής. Δεν φοβήθηκαν. Αλλά ούτε «έπαιξαν» και επιθετικά. Πάνε βήμα βήμα και αυτό έχει ενδιαφέρον. Αξίζει, λοιπόν να το επισκεφτείτε ακόμα και αν δεν είστε της περιοχής.
Ιδομενέως 47 & Αίαντος 63, Ίλιον, τηλ. 2130078000
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση